Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

ΜΠΕΝΤ ΤΑΪΜ ΣΤΟΡΙΖ: Η ΠΡΑΣΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ

          Μια δυο φορές και άλλους τόσους καιρούς ζούσε κάποτε (γιατί τώρα κοιτάει τα ραδίκια από τις ρίζες) ένα μικρό κοριτσάκι που το υπεραγαπούσε η γιαγιά του και της έκανε συνέχεια δώρα. «Πάρε εγγονή μου 10 ευρώ να πάρεις μια Μπάρμπι ιερόδουλη». «Πάρε εγγονή μου 20 ευρώ να πιείς καμιά μπύρα γιατί με τους φλώρους που έχεις μπλέξει στα παιδικά πάρτι πίνεις μόνο γκαζόζα». «Πάρε εγγονή μου 100 ευρώ να πάρεις λίγη κόκα και φέρε μου κι εμένα μια γραμμή. ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΠΑΛΙ ΜΩΡΗ ΤΗΝ ΤΗΛΕΚΑΡΤΑ!». Μια μέρα, λοιπόν, της χάρισε έναν πράσινο σκούφο του ΠΑΣΟΚ και της είπε να μην τον αποχωριστεί ποτέ ώστε να ζει ο Αντρέας πάντα μέσα της. Κι έτσι το κοριτσάκι δεν έβγαλε ποτέ το σκούφο, ούτε για να κάνει μπάνιο ούτε αργότερα που μεγάλωσε και έπαιζε σε ταινίες BDSM και δεν μπορούσε κανείς να της αρπάξει τα μαλλιά και την απολύσανε. Έτσι, όλοι την αποκαλούσαν «Η πρασινοσκουφίτσα».

          Μια μέρα η μητέρα της της λέει: «Πρασινοσκουφίτσα, κόρη μου που έχω ξεχάσει πλέον το όνομά σου, πάρε αυτό το δονητή και αυτά τα δυο μπουκάλια αψέντι να τα πας στη γιαγιά σου να δυναμώσει που είναι άρρωστη και με το ενάμιση πόδι στον τάφο. Φρόντισε όμως να είσαι φρόνιμη και να πηγαίνεις προσεκτικά στο δρόμο, μην πέσεις και σπάσεις κανα μπουκάλι, θα σε πάρει ο διάολος. Και να βάλεις και ζακέτα!».

          Η γιαγιά ζούσε στο δάσος, μισή ώρα μακριά από το χωριό και όλοι οι κάτοικοι ήτο σίγουροι ότι η γριά ήταν μάγισσα γι’ αυτό και μια φορά το χρόνο πηγαίναν με αναμμένες δάδες στο σπίτι της και ξελαρυγγιαζόντουσαν: «Shes a witch! BURN HER! BURN HER!». Αλλά δεν την καίγανε ποτέ γιατί η γριά έβγαινε με λουκουμάδες και φεύγαν όλοι ευχαριστημένοι.

          Καθώς λοιπόν η πρασινοσκουφίτσα μπήκε στο δάσος σιγοτραγουδώντας τον ύμνο του ΠΑΣΟΚ συνάντησε το λύκο. Δεν ήξερε όμως ότι ο λύκος είναι κακό ζώο και τον παίζει με anime και έτσι δεν τον φοβήθηκε.



- Καλημέρα πρασινοσκουφίτσα!

- Καλημέρα λύκε!

- Για πού το έβαλες πρωί πρωί μωρή ανεπρόκοπη;

- Πηγαίνω στη γιαγιά μπας και στάξει το παραδάκι.

- Και τι κουβαλάς;

- Ένα δονητή και δυο μπουκάλια αψέντι γιατί είναι άρρωστη και σάψαλο.

- Πού μένει η γιαγιά σου;

- Μέσα στο δάσος, γύρω στο ένα τέταρτο από εδώ που βρισκόμαστε. Το σπίτι της είναι στην οδό Στουδιαολουτημάνα 2Α, μονοκατοικία με κεραμίδια κάτω από τρεις βελανιδιές, μέσα στο βούρκο, έχει μια κούκλα του Σατανά για εκρεμμές και πάνω απ’ το σπίτι βρέχει συνέχεια αίμα. Είναι δύσκολο να το βρεις αλλά με λίγη παρατηρητικότητα τα καταφέρνεις.



          Ο λύκος ήταν ψιλογκουρμέ τύπος και λίγο ψευτοκυριλλέ μιας και ήταν στη ΔΑΠ. Έτσι, ήθελε να φάει πρώτα τη γριά και μετά την Πρασινοσκουφίτσα σαν επιδόρπιο. Έπρεπε να περάσει και από μια κάβα να πάρει ένα καλό κρασί να συνοδεύσει το γεύμα του. Έπρεπε να κερδίσει χρόνο, έπρεπε να της αποσπάσει λίγο την προσοχή. Οπότε της λέει: «Πρασινοσκουφίτσα, κοίτα τι ωραία λουλούδια που υπάρχουν στο δάσος. Κοίτα τα μωρή! Είσαι τόσο ζαβό που είμαι σίγουρος ότι δεν έχεις προσέξει ούτε καν το κελάηδημα των πουλιών!».

          Η Πρασινοσκουφίτσα σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε τα λουλούδια που ήταν γύρω της. Άκουσε το υπέροχο κελάηδημα των πουλιών. Καλά να πάθει η γκαβή γιατί δεν πρόσεξε τη σκατούλα ενός σκίουρου που πάτησε. Αγνοώντας τη σκατούλα μπήκε βαθύτερα στο δάσος και άρχισε να μαζεύει λουλούδια για να φτιάξει κανα μπουκέτο στη γιαγιά της ή καμιά άλλη τέτοια αρχιδιά, λίγη σημασία έχει.

          Ο λύκος συνέχισε δίχως καθυστέρηση προς το σπίτι της γιαγιάς της και της χτύπησε την πόρτα.



- Ποιος είναι πρωινιάτικα το φελέκι μου μέσα; , ρώτησε γλυκά η γιαγιά.

- Η Πρασινοσκουφίτσα, απάντησε ο λύκος ακόμα πιο γλυκά μιας και είχε σπουδάσει Ανώτατη Μητσοκωστική και μπορούσε να αλλάζει τη φωνή του. Σου φέρνω κάτι ποτά ή κάτι παρόμοιο. Γουατέβερ. Άνοιξε!

- Άνοιξε την πόρτα, δεν έχω κλειδώσει. Είμαι πολύ ραμολιμέντο για να σηκωθώ.



          Ο λύκος άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα χωρίς να πει κουβέντα. Κατευθύνθηκε στο κρεβάτι της γιαγιάς, άνοιξε το στόμα του σαν τον Kirby και την κατάπιε. Μετά πήρε τα ρούχα της και τα φόρεσε μιας και είχε φετίχ με τα γυναικεία ρούχα και δη τα γιαγιαδίστικα, έλα τώρα ξέρεις ποια ρούχα εννοώ, δεν κάθομαι να περιγράφω. Έβαλε το καπέλο του ύπνου της γιαγιάς, τράβηξε τις κουρτίνες και ξάπλωσε γιατί βαρυστομάχιασε. 85 κιλά είχε φτάσει η γριά.

          Εν τω μεταξύ η πρασινοσκουφίτσα είχε τελειώσει με το μάζεμα λουλουδιών και έφυγε καρφί για το σπίτι της γιαγιάς της. Άνοιξε με νταηλίκι την πόρτα, μπήκε στο δωμάτιο της γιαγιάς και άνοιξε τις κουρτίνες. Στο κρεβάτι είδε ξαπλωμένη τη γιαγιά της με κατεβασμένο το καπελάκι του ύπνου ενώ το παρουσιαστικό της την ξάφνιαζε αρκετά. Εκτός των άλλων ήταν και ηλίθια και δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τη γιαγιά της από ένα λύκο. Έναν άνθρωπο από ένα ζώο. Η μεταμφίεση του λύκου έρχεται σε δεύτερη θέση παγκοσμίως μετά τη μεταμφίεση του Σούπερμαν σε Κλαρκ Κεντ.



- Αμάν, γιαγιά, γιατί έχεις τόσο μεγάλα αυτιά;

- Για να μπορώ να σε ακούω καλύτερα!

- Και γιατί έχεις τόσο μεγάλα μάτια;

- Για να μπορώ να σε βλέπω καλύτερα!

- Και τι μεγάλα αρχίδια που έχεις γιαγιά! Όπα! Μωρή γιαγιά, είσαι παππούς;



       Και αμέσως ο λύκος πετάχτηκε από το κρεβάτι και κατάπιε την πρασινοσκουφίτσα ολόκληρη. Μετά ξάπλωσε στο κρεβάτι και αποκοιμήθηκε ροχαλίζοντας σαν τρακτέρ και περίμενε να τον ξυπνήσει το χέσιμο. Τυχαία έξω από το σπίτι περνούσε ένας κυνηγός μπαμπουίνων που ακούγοντας το ροχαλητό ξαφνιάστηκε και σκέφτηκε ότι μια γριά δε γίνεται να ροχαλίζει έτσι επειδή στο μυαλό του νόμιζε ότι όταν ροχαλίζουν γριές εμφανίζονται ουράνια τόξα και μονόκεροι. Έτσι μπήκε στο σπίτι σαν κλέφτης και είδε το λύκο να κοιμάται στο κρεβάτι με την κοιλιά τόσο τούρλα που έμοιαζε με έγκυο γυναίκα στον 89ο μήνα. Με οχτάδυμα. Σκέφτηκε ότι ο λύκος μπορεί μόλις τώρα να έφαγε τη γριά και να προλάβαινε να τη σώσει ανοίγοντας την κοιλιά του γιατί ως γνωστόν έτσι λειτουργεί το πεπτικό σύστημα. Οπότε πήρε ένα ψαλίδι και άνοιξε την κοιλιά του λύκου. Χωρίς αναισθητικό. Όταν ο λύκος πήγαινε να ξυπνήσει του έπαιζε μια με τη λαβή της καραμπίνας στο κεφάλι και πάλι τέζα ο λύκος. Φυσικό αναισθητικό. Μόλις ανοίχτηκε η κοιλιά ξεπετάχτηκαν από μέσα η πρασινοσκουφίτσα με τη γιαγιά της μέσα στα αίματα ενώ το λεπτό και παχύ έντερο του λύκου ήταν τυλιγμένα γύρω τους. Έμοιαζαν με γιγάντιες γαρδούμπες.

          Ο κυνηγός ύστερα πήρε ένα σάκο, τον γέμισε με πέτρες από τη διπλανή οικοδομή και τις έβαλε στην ανοιχτή κοιλιά του λύκου. Έραψαν την κοιλιά του λύκου πρόχειρα με βελόνα και κλωστή μέχρι που τελείωσε η κλωστή και αποτελείωσαν τη δουλειά με συρραπτικό. Έφυγαν και πήγαν για ούζα.

          Μόλις ξύπνησε ο λύκος ένιωθε το στομάχι του ακόμα πιο βαρύ. Έτσι έσυρε τη χοντροκοιλιά του με το ζόρι στο ποτάμι και έσκυψε να πιεί νερό. Από το πολύ βάρος όμως έπεσε μέσα, έκανε μπλουμ, πήγε στον πάτο του ποταμιού και πνίγηκε. Οι υπόλοιποι γύρισαν από τα ούζα αργά το βράδυ καζίκι της μεθιάς και ξέρασαν όλο το σπίτι.



          Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Εκτός από το λύκο που πνίγηκε. Ο λύκος όμως μισούσε τη μικρή Πασοκοπρασινοσκουφίτσα γιατί ήταν Δαπίτης. Οπότε καλά να πάθει!





ΔΙ ΕΝΔ!

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΟΥ ΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΙΝΕΙ 8.549 ΗΜΕΡΕΣ

          Πολλές φορές ακούς από διάφορους ανθρώπους να σου λένε τη γραφική, πλέον, ατάκα: «Ζήσε την κάθε μέρα σου σα να είναι η τελευταία» προφανώς εννοώντας να ζήσεις και σήμερα στο φουλ, να κάνεις πράματα και να μην κάθεσαι μόνος στα σκοτάδια παρέα με ουίσκι να γράφεις μαλακίες σε μπλογκ.


Ένα έχω να πω σε αυτούς.

Σκατά ταύρου!

Μπούλσιτ δηλαδή!



          Αν ήξερες ότι ήταν η τελευταία σου μέρα πάνω σε αυτήν την μικροσκοπική κουκίδα του σύμπαντος που ονομάζεται Γη, το μόνο που δε θα έκανες θα ήταν ότι κάνεις στην καθημερινή σου ζωή. Άλλος θα περνούσε όλη τη μέρα με την οικογένειά του, άλλος θα έκανε / δοκίμαζε πράματα που άλλοτε φοβόταν να κάνει, άλλος θα έβρισκε ένα πρόχειρο μασίν γκαν στην ντουλάπα του και θα έβγαινε να καθάριζε κόσμο, άλλος θα έπεφτε σε κατάθλιψη και θα τέλειωνε νωρίτερα τη ζωή του (γιατί δεν μπορεί να περιμένει 24 ώρες; δεν ξέρω), άλλος θα διοργάνωνε ολοήμερο όργιο, άλλος θα έβγαινε με την τσουτσού του έξω να τρέχει ανέμελος με τη μαλαπέρδα του κρεμασμένη να πηγαίνει δεξιά αριστερά σαν εκκρεμές. Ο καθένας αντιδράει διαφορετικά όταν ξέρει πως ο θάνατος περιμένει στη γωνία και ο Χάρος απλά ακονίζει το δρεπάνι του και τρίβει τα σκελετωμένα χέρια του γελώντας χαιρέκακα. Αν και δε νομίζω να μπορείς να ακούσεις το Χάρο να γελάει επειδή δεν πρέπει να έχει φωνητικές χορδές.

          Ναι, ξέρω, είναι μεταφορική η πρόταση αλλά η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Δε ζούμε ούτε σε εμπριμέ συννεφάκι ούτε σε κάποιο ουτοπικό ποίημα. Η ζωή είναι σκληρή και απάνθρωπη και το σύμπαν έχει πολύ σημαντικότερες δουλειές να κάνει από το να ασχολείται με εσένα. Υπάρχουν πράματα που κάνεις καθημερινά, είτε σου αρέσουν είτε όχι, που σου ρουφάνε τη ζωή. Δουλειά, υποχρεώσεις, οικογένεια, προβλήματα υγείας, λογαριασμοί, υποχρεωτικές κοινωνικές συναναστροφές με αντιπαθέστατους συνεργάτες ή ακόμα χειρότερους συγγενείς, φοβίες, προσωπικά προβλήματα, ΕΝΦΙΑ, φόροι, φόροι αναπνοής και εκείνος ο μαλάκας ο γείτονας που βάζει μέταλ στο φουλ και δεν μπορείς να χέσεις με την ησυχία σου. Όπα, κάτσε, εγώ είμαι αυτός...

          Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε πιο χαλαρά και με λιγότερο άγχος από το μέσο άνθρωπο γιατί πολλά από τα παραπάνω προβλήματα είναι λυμένα και ας μην το αξίζουν (βλέπε παραπάνω, που η ζωή είναι άδικη σαν κατάρα). Εσύ όμως που διαβάζεις αυτές τις γραμμές πιθανότατα να μην είσαι ένας τέτοιος τύπος, γιατί αντί να είσαι πίσω από την οθόνη ενός υπολογιστή τώρα θα έπινες μοχίτα και καϊπιρίνια μέσα σε μια πισίνα ή θα έκανες όργια στο ιδιωτικό σου τζετ, δεν ξέρω, δε με απασχολεί. Πολλές φορές είμαστε τόσο κατάκοποι από τις υποχρεώσεις μας που το μόνο που θέλουμε όταν βρίσκουμε μια στιγμή ηρεμίας είναι να απλώσουμε το ταλαίπωρο κορμί μας σε ένα καναπέ και να σαπίσουμε εκεί μέχρι να γίνουμε τροφή για τα σκουλήκια. Και δεν προλαβαίνουμε να σαπίσουμε αρκετά γιατί όλο και κάποια υποχρέωση θα έρθει να μας δώσει δυο χαστούκια και να μας τραβήξει βίαια από τ’ αυτί. Άρα οι μαλακίες περί τελευταίας μέρας ζωής κομμένες μην έρθω εκεί και σας κόψω το ίντερνετ!

          Οπότε ρε πρόεδρε τι κάνουμε; Συνεχίζουμε τη ρουτίνα μας και απλά περιμένουμε πότε θα μας κουβαλήσουν τέσσερις; Δε λέω πότε θα μας κάψουν, γιατί στην Ελλάδα βρισκόμαστε, ημιθεοκρατικό κράτος είμαστε.

          Λοιπόν, ναι, προφανώς και πρέπει να συνεχίσεις τη ρουτίνα σου γιατί π.χ. αν δε δουλέψεις δε θα έχεις λεφτά να αγοράσεις κοτομπουκιές ή κωλόχαρτο οπότε ή θα πεθάνεις της πείνας ή θα έχεις βρώμικο κώλο. Μα, πρόεδρε, μπορούμε να χέζουμε στη φύση και να σκουπιζόμαστε με φύλλα. ΣΚΑΣΕ ΧΙΠΠΗ! Χίππυ, χίπι, όπως διάολο γράφεσαι. ΑΛΛΆ! Ενώ θα συνεχίσεις τη ρουτίνα σου καλό θα ήταν να εφαρμόσεις αυτό που λέει ο τίτλος. Και γιατί 8.549 ημέρες; Είναι τυχαίος ο αριθμός; Όχι, βέβαια, δεν είναι τυχαίος!






Καλά, οκ, τυχαίος είναι.





          Αν διαιρέσεις το 8.549 με το 365,25 που είναι οι μέρες του χρόνου το αποτέλεσμα είναι 23 χρόνια και κάτι ψιλά για τσίχλες. Είναι πολύ λίγος χρόνος και πρέπει να στοιβάξεις πολλά πράματα εκεί μέσα.

          Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράμα για αρχή. ΔΕΝ είσαι σημαντικός, η πιθανότητα να προσφέρεις κάτι σπουδαίο στην ανθρωπότητα τείνει στο μηδέν. Ελάχιστοι άνθρωποι παγκοσμίως καταφέρνουν να επιτύχουν κάτι σπουδαίο και στην τελική, ούτε αυτό μπορεί να μην έχει σημασία στην εξέλιξη του σύμπαντος όταν θα αφανιστεί το ανθρώπινο είδος από ενδεχόμενη εξωγήινη εισβολή ή φυσική καταστροφή ή επειδή ο Τραμπ με τον Κιμ εξακολουθούν να μετράνε τα πουλιά τους να δουν ποιο είναι το μεγαλύτερο. (Σημείωση: Και τα δυο είναι τόσο μικροσκοπικά που δεν έχει σημασία). Είσαι σημαντικός για σένα και τους δικούς σου ανθρώπους. Μπορεί και να είσαι ένας από τους πάρα πολλούς αφανείς ήρωες αλλά στην τελική κανείς δε θα θυμάται το μεταπτυχιακό του Καραγιώργη Μελέτιου που η εργασία του βοήθησε την ηλίθια την apple. Είναι πολλοί που δεν καταλαβαίνουν ότι πίσω από το κινητό που το έχουν για να κάνουν τσεκ ιν στην τοποθεσία Σκατά κι Απόσκατα κρύβονται χιλιάδες εργασίες και πολλές ώρες μελέτης (ή αντιγραφής) και ενώ μια από αυτές τις εργασίες μπορεί να είναι δική σου, κύριε Μελέτιε, κανείς δε θα το ξέρει, κανείς δε θα δώσει σημασία. Όπως επίσης κανείς δε θα δώσει σημασία στη μάνα σου Μελέτιε, παρόλο που αυτή πιθανότατα να σε βοήθησε να γίνεις ο άνθρωπος που είσαι. Και δε συμπαθώ την apple, τη μισώ!




Ενός λεπτού σιγή για όλους τους αφανείς ήρωες που έχουν πατήσει τη βρωμερή τους πατούσα σε αυτόν τον πλανήτη........





Ωραία, βρήκα και ευκαιρία να κατουρήσω!





          Είναι καιρός να σηκώσεις την τριχωτή σου κωλάθρα από το βούρκο και να κάνεις κάτι για σένα. Να κάνεις κάτι για τους ανθρώπους που αγαπάς. Όσο μπορείς να αφήνεις ό,τι σε κρατάει πίσω. Τα 23 ή 33 ή 53 χρόνια είναι ελάχιστα για να μπορέσεις να κάνεις όλα όσα θες. Δε θα τα προλάβεις όλα οπότε κάνε όσα περισσότερα μπορείς, ό,τι σε ευχαριστεί. Το «δεν υπάρχει χρόνος» είναι δικαιολογία του πρωκτού. Υπάρχουν χιλιάδες άτομα ανάμεσά μας που έχουν πολλά περισσότερα και σημαντικότερα προβλήματα από εσένα, προβλήματα που ίσως να αδυνατεί να τα χωρέσει η μυξώδης μάζα σου που ονομάζεται εγκέφαλος. Και όμως, ακόμα κι αυτοί, βρίσκουν τρόπους, κλέβουν όσο χρόνο μπορούνε για τον εαυτό τους και για τους δικούς τους. Και κυρίως, μην αφήσεις τους άλλους να σε βάλουν στο κακό τριπάκι του τι «πρέπει» να κάνεις. Κάθε φορά που κάποιος σου λέει τι είναι «σωστό» να κάνεις ρίξε μια κλανιά και τράβα μια γραμμή σε ένα τετράδιο. Σε 10 χρόνια θα έχεις ένα τετράδιο γεμάτο γραμμές και ένα βρωμερό σπίτι. Προφανώς και θα υπάρχουν μέρες που είτε από κούραση είτε από βαρεμάρα δε θα θες να κάνεις τίποτα απολύτως και να μοιάζεις με ζόμπι που του τρέχουν τα σάλια. Προφανώς και θα υπάρχουν στιγμές, μέρες, βδομάδες ή και μήνες που λόγω υγείας ή προσωπικού προβλήματος δε θα μπορείς ή δε θα έχεις όρεξη να κάνεις τίποτα. Αλλά αυτό είναι ένα μέρος της ζωής σου και όχι ολόκληρη η ζωή σου.

          Τικ τοκ, τικ τοκ, η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει. Σε μερικά χρόνια θα πέσει ένας μεθυσμένος νταλικέρης πάνω σου και θα σε κάνει ντοματοπολτό. Κανείς δεν αποφεύγει το θάνατο, δεν είσαι ο μόνος που θα πεθάνει, είναι το στάδιο της ζωής που θα περάσουμε ΟΛΟΙ. Και αυτός ο κύριος, ο Χάρος, είναι που θα πρέπει να σου δώσει δύναμη να κάνεις όσα περισσότερα μπορείς. Ποιο είναι το νόημα αφού θα πεθάνουμε έτσι κι αλλιώς; Το νόημα είναι μέχρι τότε να έχεις προλάβει να κάνεις 5,10, 200 πράματα που θα σε κάνουν εσένα ευτυχισμένο. Πήγαινε ταξίδια, μάθε ξυλογλυπτική, κάνε τατουάζ, παίζε μπάλα, κάνε παιδιά, κυλίσου στη λάσπη, κάνε δίαιτα, τρώγε σα ζώο, βάλε δονητές στον πάτο σου ή ότι αρέσει σε σένα, δε μου πέφτει λόγος. Μπορεί να μην προλάβεις να κάνεις όλα όσα θες, αλλά σίγουρα μπορείς να κάνεις κάποια.



          Αυτό το μπλογκ δε βρίσκεται εδώ ούτε για να σας εμψυχώσει ούτε για να σας δώσει κάποιο κίνητρο. Αυτό το μπλογκ βρίσκεται εδώ για να βγάζει τα σώψυχά του ο γράφων αλλιώς θα έπαιρνε ένα καλάσνικοφ και θα γάζωνε κόσμο με λύσσα όπως επίσης και για την ανάγκη που έχει από μικρός ο ίδιος ηλίθιος γράφων να κάνει ανθρώπους να γελάνε και να ξεχνιούνται έστω και για λίγο από τα προβλήματά τους. Πολλά από αυτά που γράφονται εδώ κατά καιρούς τα γράφω για μένα. Το μπλογκ αυτό είναι βλαμμένο, απαράδεκτο, κακογραμμένο και ολίγον μισάνθρωπο. Για την ψυχική σας υγεία ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ! Δίνει κακές συμβουλές και ωθεί τον κόσμο στον αλκοολισμό.


Ευχαριστώ!





Σιχτίρ!



Υ.Γ.: Εξαιρετικά αφιερωμένο σε μια ψυχή. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα!


Υ.Γ.2: Να γυρνάω που και που να το διαβάζω αυτό γιατί μου χρειάζεται.