ΚΟΝΑΝΟΛΟΓΙΑ

    Δισκλέιμερ: Αυτά που ακολουθούν πρόκειται να προσβάλλουν αισθητά τη νοημοσύνη σας. Ο πρόεδρος του Α.Π.Ι. και τα μέλη του δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν κατεστραμμένα εγκεφαλικά κύτταρα, φανερή πτώση του IQ σας, ξαφνική σχιζοφρένεια, γάγγραινα και μαγουλάδες. Συνεχίζετε να διαβάζετε με δική σας ευθύνη!

      Μια μικρή εισαγωγή πρώτα. Το Α.Π.Ι. ιδρύθηκε πριν κάποια χρόνια όταν ήμουν 3^η γυμνασίου από εμένα και ένα λαμόγιο. Από τότε ήμουν ηλίθιος και αργόσχολος και έγραφα μαλακίες όπως κάνω και τώρα. Μέσα σ’ αυτά που έγραφα ήταν και ο θαυμασμός μου στο μοναδικό Θεό ονόματι Κόναν. Το γνωστό βάρβαρο. Γιατί αυτόν; Ούτε καν θυμάμαι αλλά υποθέτω ήταν επειδή διάβαζα τα ασπρόμαυρα Κόναν σα τρελός (μάλλον αυτά φταίνε που λωλάθηκα τελείως). Παρακάτω σας παρουσιάζω δυο από τα κείμενα που είχα γράψει τότε. Δεν τα έχω αλλάξει από τότε οπότε αν δείτε καμιά πολλές μαλακίες μην απορήσετε. Έχουν γραφτεί και άλλα για τον Κόναν, έχουν γραφτεί θεωρήματα και γενικές παρακμιακές παρατηρήσεις αλλά δε θα σας τα παρουσιάσω γιατί φοβάμαι για την ψυχική και πνευματική σας υγεία. Οπότε αυτό θα είναι μάλλον το πρώτο και τελευταίο ποστ που έχει γραφτεί για το Α.Π.Ι. Όχι για να μην απορείτε που αναφέρω τον Κόναν σε τόσα κείμενα…

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΝΑΝ

Πιστεύω σε έναν Κόναν πατέρα αυτοκράτορα, σφάχτη ουρανού και γης, ανθρώπων τε πάντων και τεράτων.

Και εις κάποιους Θεούς Θορ και Όντιν, τους μεγαλοπρεπείς των εκ της Βαλχάλλα γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Δίας εκ Ολύμπου, Άδης εκ Ολύμπου, γεννηθέντα και παλευθέντα, ανόμιοι απ’ το Πατρί, δι’ ου τα πάντα εσκότωσαν.

Τον δι’ ημάς τους θνητούς και δια την ημετέραν κυριαρχίαν κατελθώντα εκ του Ολύμπου και σφαξέντα τους άπιστους, τους προδότες και τους εκάψαντα.

Λεηλατησέντα τε υπέρ ημών τους άπιστους και τους σταυροθέντα και δεν τους ταφέντα.

Και βασιλεύσαντα στον κόσμο δια των πάντων των αιώνων.

Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και βασιλεύουσι μαζί με τον Κόναν.

Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς και η βασιλεία του δεν έχει τέλος.

Και ξανά εις τον Κόναν, τον κλέφτη, τον βασιλιά, το Θεό, τον μόνον του προπορευόμενον και κατακτόμενον γιατί δε θέλει κανένα.

Εις το βουνό των νεκρών και τη Βαλχάλλα όπου όλοι αι πολεμιστές ανεγέρθουσι.

Ομολογώ εν βάπτισμα πυρός.

Προσδοκώ αιματοβαμμένον σπαθί.

Και ζωήν στη Βαλχάλλα αιώνος. HAIL!

ΚΟΝΑΝ ΗΜΩΝ

Κόναν ημών

Ω εν τοις σφαγοίς

Αιματοθήτο το όνομά σου

Ελθέτω η βασιλεία σου

Σκοτώνει το θέλημά σου

Ως εν Βαλχάλλα και επί της γης

Το σπαθί ημών τω επιούσιω

Σφάξτε υμίν σήμερον

Και σκοτώστε τους άπιστους και προδότες ημών

Ως και ημείς καταστρέφουμε τις οικογένειές τους ημών

Και μη μας εγκαταλείψεις ημάς εις τον εχθρόν

Αλλά προστάτευσέ μας από του κακού

HAIL!

Υ.Γ.(άσχετο όπως πάντα): Ήμουνα λέει προχτές σε ένα πατσατζίδικο μαζί με κάποιους φίλους μου, περνάνε δυο κοπελιές απ’ έξω, τρώω γρήγορα γρήγορα και μετά βγήκα να τις ψάξω και φώναζα: «Κορίτσια που είστε; Ελάτε, κερνάμε κοιλιά!!!!». Γιατί λέει; Γιατί ο άλλος το λέει. Εγώ δε θυμάμαι τίποτα από αυτά, μπορεί να είναι ψέματα. Θυμάμαι μέχρι εκεί που ήπιαμε ένα μπουκάλι Johnnie. Καλά, και ένα Chivas. Εντάξει μωρέ εντάξει, και μια Absolute. Αυτά!