ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ

Δεν υπάρχει χειρότερος καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει κάποιος ένα blog από το να γράψει ένα κείμενο για το καλοκαίρι αφού είναι και επίκαιρο και ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας. Το καλοκαίρι είναι η καλύτερη περίοδος για διακοπές. Ειδικά αυτοί που τα πήγαν καλά με τα μαθήματα ή με τις δουλειές τους θα κάνουνε διακοπές ακόμα καλύτερες από τους άλλους (τώρα με την κρίση βέβαια, αν τα πας καλά με τη δουλειά σου, αντί για κάποιο μικρό μπόνους το πολύ πολύ να εισπράξεις ένα χτύπημα στην πλάτη για επιβράβευση). Το καλοκαίρι είναι η κατάλληλη περίοδος για να γίνουμε όσο πιο κοινωνικοί γίνεται. Εξαίρεση αποτελεί η περίοδος της εξεταστικής. Επειδή υπάρχει η αντιγραφή. Και ως γνωστόν η αντιγραφή μας κάνει κοινωνικούς, ομαδικούς, παρατηρητικούς. Ενισχύει το φοιτητικό πνεύμα. Αναπτύσσεται επίσης η ικανότητα άσκησης κριτικής (π.χ. αι στο διάολο μαλάκα, εσύ φταις που κόπηκα) στον δίπλα / πίσω / μπροστά / αυτόν που είναι στην άλλη άκρη του τηλεφώνου και έχει σαπίσει το δάχτυλό του να στέλνει μηνύματα. Τέλος πάντων, το καλοκαίρι συνδυάζεται πάντα με παραλίες, μπύρες, χορό και φυσικά γυναίκες (εντάξει, οι γυναίκες αρκούνται στους φουσκωμένους τυπάδες με 24 τετράγωνα για κοιλιακούς που τους έχουν πασαλείψει με λάδι).

            Το καλοκαίρι, για τα περισσότερα θηλυκά, έρχεται από το Πάσχα (μαζί με το αρνί) και μαζί μ’ αυτό έρχεται και ο εφιάλτης του πάχους. Του λίπους και της κυτταρίτιδας. Γιατί πώς θα βγει η Βασούλα στην παραλία να δείξει το ποπουδάκι της όταν απ’ τον κώλο μέχρι τη φτέρνα είναι γεμάτη δίπλες, τρίπλες, ασίστ και σέντρες; Πώς θα βγει έξω όταν δεν μπορεί να ξεχωρίσει το βυζί απ’ την κοιλιά της; Και τρέχει η Βασούλα να αδυνατίσει. Στην αρχή πηγαίνει σε ινστιτούτο αδυνατίσματος γιατί έχει ακούσει στη διαφήμιση: «Έχετε μέγεθος τεραστίων διαστάσεων; Είστε τόφαλος; Μοιάζετε με τον Τιτανικό; Οι φίλοι σας δεν μπορούν να σας ξεχωρίσουν από τη νταλίκα που διασχίζει εκείνη τη στιγμή το δρόμο; Σκαλώνετε στις πόρτες και στα στενά δρομάκια της πόλης σας; Το σπίτι σας έρχεται εφαρμοστό; Ελάτε σε μας, στο Stylaki Line Α.Ε. Θα μας βρείτε στην Αδυνατούπολη 63, πάνω απ’ το γκαράζ και δίπλα απ’ το χασάπικο (με την ευκαιρία, οι κότες που πουλάει ο κρεοπώλης είναι εγχειρισμένες τραβεστί, να προσέχετε τι αγοράζετε…). Με το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, το απίστευτο ποσό του μόλις 1 εκατομμυρίου ευρώ θα σας μεταμορφώσουμε σε Μόνικες Μπελλούτσες!». Και αφού η Βασούλα τελειώσει από το ινστιτούτο αδυνατίσματος, θα πάει να φτιάξει και λίγο τη μούρη της που είναι σαν του Κουασιμόδου σε θηλυκή έκδοση. Laser υπάρχουν εδώ. Βέέέέέβαια. Τελευταίας τεχνολογίας μάλιστα. Μπαίνει λοιπόν στη νέα έκδοση του Star Trek και αρχίζει να ισιώνει τη μούρη της. Ύστερα θα αποφασίσει ότι είναι πλέον καιρός να αποχαιρετήσει τις τόσο ωραίες τριχούλες του σώματός της και με το Star Trek μίνι εξάρτημα (για να φτάνει παντού) θα πει το οριστικό αντίο στις τρίχες των χεριών και των ποδιών, του πηγουνιού και της κοιλιάς, της μασχάλης και του…… εεεεε…… ναι, καταλάβατε… Αλλά δε θα σταματήσει εκεί η Βασούλα. Γιατί είδε στις διαφημίσεις ότι πρέπει να αγοράσει και αυτό το χαπάκι που κάνει θαύματα. Ξέρετε, αυτό με τα 2 δισεκατομμύρια μυστικά και με τα εκχυλίσματα λάσπης του πασίγνωστου δέντρου Ekhylismatus Siropius που ανακάλυψαν οι επιστήμονες – εξερευνητές – και_πολύ_μάγκες της Stylaki Lines Α.Ε. στη ζούγκλα του νότιου Εκουαδόρ, αψηφώντας το θάνατο και πολεμώντας με γιγάντιες ταραντούλες, τερατόμορφα ανακόντα, τεράστιους κροκόδειλους, κολοσσιαίους βόες και όσους αρχαίους ιθαγενείς είχαν επιζήσει. Αυτό το χαπάκι χρησιμοποιούσε και ο θεός Ρα των Αιγυπτίων και γι’ αυτό ήταν στυλάκι. Η περιπέτεια της Βασούλας για την καταπολέμηση του πάχους δεν τελειώνει όμως εδώ. Θα αγοράσει και εκείνη την καταπληκτική ζώνη που κάνει μασάζ, σάουνα, χαμάμ, χαλάουα, μανικιούρ και πεντικιούρ. Οι άντρες θα πρέπει να δοκιμάσουνε αυτήν την τρισεκπληκτική ζώνη Νο2 για να αποκτήσουν μέσα σε 4 μόνο ώρες γραμμωμένους κοιλιακούς, πλάτη σαν ντουλάπα, τεράστιους δικέφαλους, τρικέφαλους, τετρακέφαλους, πεντακέφαλους, ακέφαλους, δεκακέφαλους και ρίζα_του_χιλιοεικοσιπεντακέφαλους, πουλί ίσα με 35 πόντους και στιβαρούς αντίχειρες. Η Βασούλα όμως πρέπει να κάνει κι άλλα. Πρέπει να δοκιμάσει και αυτά τα πανέμορφα, λαμπερά και φανταχτερά σκουλαρίκια που τη βοηθούν να χάσει κιλά στα αυτιά από πίσω, στις φτέρνες, στις πατούσες και κάτω από τα νύχια.

Ένα ακόμα βασικό στοιχείο που θέλει να αποκτήσει η Βασούλα μας το καλοκαίρι είναι το μαύρισμα. Το σοκολατί χρώμα εννοώ, όχι το κατράμι, πίσσα, το ταμ ταμ χρώμα. Και βλέπεις τη Βασούλα να πασαλείφεται για ώρες ολόκληρες στην παραλία με λάδια, ελαιόλαδα (παρθένα και μη), carroten, tomaten, aggouren, kremmyden και brokolen. Και αράάάάάζει κάτω απ’ τον καυτό ήλιο μέχρι να γίνει λιαστή ντομάτα. Για όσες Βασούλες βαριούνται την όλη διαδικασία του μαυρίσματος μπορούν να καταφύγουν στις γρήγορες μεθόδους, στα solarium. Μπαίνουν, βγαίνουν και πάνε πλέον στην παραλία μαυρισμένες μόνο για να κάνουνε psolarium (sic). Προτείνω για όσες δεν έχουν λεφτά για solarium να μπούνε σε φούρνους μικροκυμάτων για 30΄΄ ή αν δε διαθέτουνε φούρνο μικροκυμάτων, να ανάψουνε το μάτι της κουζίνας και να αρχίζουνε να κολλάνε πρόσωπα, κώλους, πόδια και κοιλιές για άμεσα και κυρίως αποδοτικά αποτελέσματα!

Θέλω να μιλήσω και λίγο για τις παραλίες. Ο κόσμος έχει την τάση να συνωστίζεται σαν τις σαρδέλες στα beach (πλέον έχουνε γίνει bitch) bar, μάλλον για να συνηθίζουν από νωρίς το στριμοκώλιασμα που θα φάνε το βράδυ στα κλάμπια και ο τελευταίος λόγος που θα πάνε εκεί είναι για να κάνουνε μπάνιο. Οι γυναίκες πάνε εκεί για να δείξουνε την κορμάρα τους (φορώντας μαγιό που είτε το φοράνε είτε δεν το φοράνε το ίδιο κάνει, δεν κρύβει και πολλά έτσι κι αλλιώς), να αράξουνε στις ξαπλώστρες να λιαστούνε για να πάρουνε το ιδανικό καλοκαιρινό χρωματάκι, να περιμένουνε μέχρι να τους την πέσει κανείς νταγλαράς και να τους λέει ότι χτες σήκωσε 4500 κιλά στην μπάρα ή ότι το Audi τους έχει αεροτομή, 38άρες ζάντες και πύραυλο από πίσω που σε πάει στο διάστημα. Οι άντρες πηγαίνουν στις παραλίες για να δείξουνε τους μυς τους, που τους έχτισαν με κόπο και ιδρώτα χωρίς να έχουνε πάρει ΚΑΝΕΝΑ χαπάκι, αρχίζουνε να παίζουνε ρακέτες όχι τόσο γιατί τους αρέσει αλλά γιατί όσο να ‘ναι με αυτόν τον τρόπο και γίνονται φανεροί σε όλους αλλά και, αφού έχουν πασαλειφτεί με λάδι για να γυαλίζουν σα γλειμμένες αγελάδες, για να δείξουν για μία ακόμα φορά τους μυς τους και να περιμένουν να σκάσουν μύτη 347 γκόμενες/δευτερόλεπτο και να τους πούνε: «Νταγλαρά μου εσύ, ντουλάπα εντοιχιζόμενη, σφίξε με στα στιβαρά σου μπράτσα και κάνε με δικιά σου την ανήμπορη!». Η πλάκα είναι όταν τους ρωτάς πού είναι η τουαλέτα για παράδειγμα. Θα σηκώσουν το χέρι κάθετα προς τον ώμο τους και θα σου δείξουν κουνώντας το χέρι μερικές φορές πέρα δώθε σα να σηκώνουνε βαράκια. Τους έχετε δει, τις έχετε δει, κυκλοφορούν ανάμεσά μας (ωχ! Λιακοπουλέικο ήταν αυτό!) και αν διαφωνείτε τότε μπορώ να σας συστήσω έναν καλό οφθαλμίατρο. Εντάξει, εννοείται ότι δε μιλάω για όλες και όλους, αλλά για αρκετούς αυτό είναι το bitch bar. Είναι πολλά άτομα που θέλουνε να πάνε εκεί επειδή έχει κόσμο (για να μην πάνε πάλι στις παραλίες που τα μόνα άτομα που έχει είναι δυο ζευγάρια 80άρηδων από δίπλα), επειδή έχουν όρεξη για φασαρία και νταβαντούρι εκείνη τη μέρα ή γιατί μπορεί να θέλουν να δούνε πολλές αγγελικές υπάρξεις για να κάνουν οφθαλμόλουτρο…

Έχετε ακούσει φαντάζομαι για την υπερθέρμανση του πλανήτη, τις αυξημένες θερμοκρασίες και τέτοια. Και βγαίνουν οι κανίβαλοι οι δημοσιογράφοι και λένε ορίστε, το δείχνουν και οι στατιστικές, οι καρκίνοι του δέρματος, τα καψίματα και τα συναφή έχουν ανεβεί κατακόρυφα. Σαν τούβλα για οικοδομή μιλάνε. Αγαπητοί μου δημοσιοκάφροι, παλιά οι άνθρωποι συνήθως πήγαιναν στις παραλίες από τις 4 το απόγευμα και κάθονταν στη σκιά. Αν τώρα πάνε όλοι από τις 12 το μεσημέρι με ντάλα ήλιο, χωρίς να κάθονται στη σκιά, χωρίς να βάλουν αντηλιακό (όχι ηλίθια ξανθιά, αυτό που πασαλείβεις το κωλαράκι σου είναι για να πάρεις χρώμα, όχι για να προστατευτείς απ’ τον ήλιο) και αράζουν με τις ώρες μέχρι να πέσει ο ήλιος για να αρχίσουν και αυτοί να φεύγουν τότε θα υπερθερμανθούν με το ζόρι (κι εμείς μαζί που βλέπουμε). Εμ βέβαια, άμα κάθεσαι 5 ώρες κάτω από τον ήλιο με 40 βαθμούς θερμοκρασία, λογικό είναι να καείς, να έχεις εγκαύματα, να πάθεις κάνα καρκίνο, να ψήνουνε σουβλάκια στο μέτωπό σου και να ανάβουνε τσιγάρα όταν τα ακουμπάνε στο δέρμα σου (όχι, δεν είσαι απαραίτητα καυτή γυναίκα).

Οι τιμές γι’ αυτούς που κάθονται πολλές ώρες στα μπιτς μπάρια είναι συνήθως αστρονομικές, αστρολογικές, ζωδιακές και ωροσκοπικές. Μιλάω για αυτούς που πηγαίνουν πολύ συχνά και ξοδεύουν ένα κάρο λεφτά. Θα αράξουνε στην ξαπλώστρα 3€ στην καλύτερη, θα πάρουνε το freddo τους (ε βέβαια, ο φραπές πλέον έγινε ντεμοντέ) 3€ στην καλύτερη, κάποια στιγμή θα πεινάσουνε, να μην πάρουνε κάνα κλάμπ σάντουιτς να φάνε; 5€ στην καλύτερη. Μετά όταν θα πέσει ο ήλιος και δε θα μπορούνε να μαυρίσουνε άλλο μετακομίζουνε στο μπαρ και δώστου μπύρες, σφηνάκια στην γκόμενα παραδίπλα κάνα 10ευρω τουλάχιστον. Για να μην μιλήσω γι’ αυτούς που πάνε μεσημεριάτικα στα μπιτς μπάρια για να γίνουνε ντίρλα και να δείξουνε στας γυναίκας τριγύρω ότι είναι και πολύ μάγκες ναούμ και ανοίγουνε μπουκάλια τεκίλες και μπακάρντια. Καλά, αν είστε και στην Αθήνα, πρόσθεσε άλλα 7-10 ευρά άμα έχει είσοδο. Μα είναι δυνατόν;

Για το βράδυ λίγο πολύ όλοι τα ξέρετε. Συνήθως κλείνουν ορισμένα μαγαζιά και ανοίγουν άλλα, τα λεγόμενα καλοκαιρινά που συνήθως είναι λίγο έως τελείως ανοιχτά για να βλέπουμε το φεγγάρι και τα αστέρια γιατί γινόμαστε πολύ ρομαντικοί, ειδικά όταν ακούμε τις τσούλες της Βίσση (νομίζω η Βίσση το λέει, δεν κόβω και το πουλί μου – έτσι κι αλλιώς δε θα ‘κοβα το πουλί μου, αλλά τρόπος του λέγειν). Όλοι είναι χαρούμενοι το καλοκαίρι και αυτό φαίνεται και από το ντύσιμο τους. Θα δεις όλων των ειδών τα χρώματα. Θα δεις χρώματα που νόμιζες ότι τόσα χρόνια δεν υπήρχαν και ανακαλύφθηκαν πρόσφατα. Από κουφετί ροζέ μέχρι μαραμένη γαρδένια και σάπια μπανανόφλουδα. Για κάτι πιο σκούρο ούτε λόγος βέβαια, εκτός και αν το επιτάσσει η μόδα. Ε βέβαια, άμα δεν το επιτάσσει η μόδα πώς θα το φορέσεις και θα κυκλοφορήσεις έξω; Άμα σε δούνε έξω ντεμοντέ θα βγάλουν όλοι και όλες τα σουτιέν τους (έτσι όπως πάμε και οι άντρες στο τέλος θα φοράνε σουτιέν για να είναι in), θα τα κάνουν σφεντόνες και θα σου πετάνε κραγιόν και πούδρες. Αν βγει μόδα να φοράς κατουρημένο σώβρακο στο κεφάλι και λεοπαρδαλέ τάνγκα πάνω από το παντελόνι για να μοιάζεις με γκέι σούπερμαν, όλοι αυτά θα φορούσανε.

Στην αρχή στα κλάμπια θα πάρουμε κάνα μπουκάλι βότκα ή τζιν γιατί είναι καλοκαιρινά ποτά και το χειμώνα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να τα πίνεις, μετά θα κεράσουμε 325 σφηνάκια τεκίλα που είναι πιο καλοκαιρινό και από καλοκαιρινό ποτό τα γομενάκια από δίπλα που μας έχουνε πάρει πλέον στο ψιλό και μας δουλεύουνε ψιλό γαζί ή θα πιούμε 57 καφάσια μπύρα (Carib παρακαλώ, οι άλλες δεν είναι καλοκαιρινές) και θα βγάλουμε το μισό βράδυ στην τουαλέτα κρατώντας το πουλί μας από το πολύ κατούρημα. Θα ακούσουμε πρωτότυπη μουσική, που για ένα πολύ περίεργο λόγο την ακούσαμε το μεσημέρι στα bitch bar και χτες το βράδυ πάλι στο κλαμπ και χτες το μεσημέρι στο bitch bar και προχτές το βράδυ στο κλάμπ και…… Αφού γίνουμε αρκούντως ντίρλα θα ανεβούμε στις μπάρες και θα χορεύουμε κουνώντας τον κώλο μας σε ρυθμό χούλα χούπα ή θα κολλήσουμε τον κώλο μας σε αυτή που είναι πίσω μας για να την παρασύρουμε στο χορό. Αν πάλι δεν είμαστε αρκούντως ντίρλα θα αρκεστούμε να κοιτάμε γυναικεία οπίσθια απάνω στις μπάρες και να φωνάζουμε σαν προπονητές άρσης βαρών «κάτσε πάνω στη μπάραααααα».

Στα περισσότερα μαγαζιά βρίσκεται και η εμετική ράτσα των πορτιέρηδων. Αυτά τα τούβλα που όσο περισσότερο μυαλό τους λείπει τόσο μεγαλύτερα μπράτσα έχουν. Αυτοί οι νταήδες που νομίζουν ότι είναι υπέρτατοι! Που τους βλέπεις στο δρόμο, τρομάζεις, τους πετάς ότι λεφτά έχεις πάνω σου και τρέχεις στην αντίθετη κατεύθυνση. Αν πας φορώντας κανονικά ρούχα μπορεί και να μη σε βάλουνε μέσα. Άμα φοράς ροζ μπλουζάκι και παντόφλες θα μπεις στάνταρ. Ή άμα συνοδεύεσαι από γυναίκες. Είχα ακούσει κάτι ελεεινά φριχτό για ένα πολύ γνωστό μαγαζί στην Αθήνα που είχαν φάει πόρτα δυο παιδιά. Πάνε να μπούνε και τους λέει ο πορτιέρης ότι το μαγαζί δε σερβίρει άντρες!!!!!!!!!!!!!!!!! Άκουσον άκουσον!!!!!!!! Δε σερβίρει άντρες!!!!! Δηλαδή όσοι μπαίνουν εκεί μέσα πρέπει να είναι από εκείνους, από τους τέτοιους… καταλαβαίνετε… ή να μην έχουν τσουτσούνι; Και απαντάει ένα παιδί επίτηδες: «είμαστε γκέι, είμαστε ζευγάρι» και τους αφήνουνε να μπούνε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μα είναι δυνατόν ω άγιε Κωστέτσο κι εσύ όσιε Σιανίδη; Θα σκίσω τις κιλότες μου! Α ρε λιθοβολισμός που σας χρειάζεται! Στην πλατεία! Ώρα αιχμής! Για παραδειγματισμό! Βασικά μια φορά (και μάλλον τελευταία) είχα δει έναν ανθρωπινό πορτιέρη. Πάμε σε μαγαζί την ημέρα των Χριστουγέννων αν δεν κάνω λάθος. Μας λέει ο πορτιέρης ευγενέστατα ότι το μαγαζί είναι γεμάτο και άμα θέλαμε να περνούσαμε λίγο αργότερα που θα έσπαγε λίγο ο κόσμος. Και μας άνοιξε και την πόρτα να το δούμε από μόνοι μας και μας λέει μετά άμα θέλετε μπείτε, εγώ για σας το λέω. Τον ευχαριστήσαμε και φύγαμε. Ξαναγυρίσαμε βέβαια μετά από κάνα μισάωρο γιατί παντού ήταν τίγκα αλλά ευτυχώς είχε αδειάσει λίγο το μαγαζί. Ενώ άλλοι συνάδελφοι του πορτιέρηδες θα μας έλεγαν με το γνωστό υφάκι του φύγετε_γιατί_έχω_μπράτσο_σαν_μπάλα_του_μπάσκετ_και_θα_σας_ σαπίσω_στο_ξύλο_άμα_λάχει_γιατί_είμαι_και_πολύ_νταής ότι το μαγαζί είναι γεμάτο και να σηκωθούμε να φύγουμε γρήγορα αφού πρώτα έμπαιναν μπροστά μας για να μας δείξουν ότι είναι τεράστιοι σαν ντουλάπες. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι είναι πολύ καλύτερα κάποιος να γίνει καθαριστής γιγαντιαίων πατατών στο πιο απομακρυσμένο στρατόπεδο του Έβρου παρά πορτιέρης…

Επειδή έχω αρχίσει να χάνω λίγο τη μπάλα, λέω να σταματήσω εδώ. Είναι σίγουρα πολλά ακόμα που θέλω να γράψω για το καλοκαίρι αλλά δε μου έρχονται τώρα στο κεφάλι. Αυτά και καλό καμάκι, είτε για ψάρεμα είτε για γυναίκες…

Υ.Γ.: Δε χρειάζεται να πετάτε ότι σκουπίδια έχετε στην παραλία για να μοιάζει με σκουπιδότοπο. Προχώρα δέκα μέτρα και πέτα τα στον κάδο… ΓΥΦΤΕ!