ΛΙΩΣΑΔΙΚΑ

Θα ξεκινήσω απότομα……

Απότομα. Αυτό το θέμα θα έλεγα ότι αφορά περισσότερο άτομα από άλλες χώρες του κόσμου, κυρίως της Αμερικής, αλλά έχω παρατηρήσει ότι το φαινόμενο αυξάνει πολύ απότομα και στη χώρα μας, οπότε δε γίνεται να το αφήσω ασχολίαστο.

Μετάφραση από το λεξικό του Ελευθεμπουρδάκη: Λιωσάδικο: (ουσ.), μέρος / κτήριο όπου συχνάζουν κυρίως άτομα που αποσκοπούν να κάψουν όλα τα εγκεφαλικά τους κύτταρα χωρίς τη χρήση χασίς. Κοινώς internet cafe. Αν πηγαίνετε καθημερινά σε τέτοια μέρη και δεν είστε υπάλληλος του μαγαζιού τότε ή πρέπει να βάλετε επιτέλους internet στο σπίτι σας (τόσα λεφτά που δίνεις κάθε μέρα θα είχες κάνει σύνδεση ακόμα και για τα τρισέγγονά σου) ή ο καλύτερος φίλος σας έχει πλέον γίνει ο Hammer_of_Death@degamwoutedernw.com. Εάν είστε από τα άτομα που δεν έχουν internet σπίτι και τρέχετε σαν τους πρόσφυγες να κρυφτείτε στη ζεστασιά του ίντερνετ καφέ για να κατεβάσετε το καινούριο κλαψοτράγουδο του Πλούταρχου ή την καινούρια τσόντα με την Sabrina Tonpairnwapopisw, τότε να βάλετε ίντερνετ σπίτι σας (είπα να βάλετε ίντερνετ σπίτι, μα πόσες φορές πρέπει να το πω; Μα καλά, τι δεν καταλαβαίνεις;).

Πάντα είχα την απορία γιατί τα λένε ίντερνετ καφέ. Κανείς δεν πάει εκεί για να πιει καφέ. Πάει για να λιώσει. Γι’ αυτό άλλωστε λέγονται λιωσάδικα. Αν πήγαινες εκεί για να πιείς παγωμένη βαρελίσια μπύρα τότε θα λεγόντουσαν Παγωμένα Βαρελισιομπυράδικα. Αν λέγονται έτσι επειδή απλά σερβίρουν καφέ τότε και η ταβέρνα του κυρ Μήτσου εκεί στη γωνία με το καυτερό το τζατζίκι θα έπρεπε να λέγεται ταβερνομεζεδοουζομπυροκαφεπωλείο γιατί σερβίρει λίγο απ’ όλα. Και αν κάποιος πίνει καφέ εκεί είναι γιατί αράζει με το φίλο του που «δουλεύει» ή επειδή νυστάζει και θέλει να κρατηθεί ξύπνιος γιατί σε μερικές ωρίτσες ανεβαίνει level. Ε ναι ρε, τώρα με το καινούριο λέβελ θα αποκτήσει τις ιδιότητες του Σούπερμαν, μη σου πω και της Χάιντι. Ε τι; Δεν αξίζει να περιμένει δυο ωρίτσες;

Η μόνη φορά που έχω κάτσει να λιώσω έτσι είναι την εποχή που υπήρχαν τα λεγόμενα ουφάδικα στα καράβια όταν ήμουν μικρός (λίγο πολύ όλοι έχουμε λιώσει σε αυτά τα καραβίσια ηλεκτρονικά με το ξύλο / πιστολίδι / αεροπλανάκια – παραδέξου το κουφάλα), αλλά αυτό κρατούσε για ένα βράδυ (τι ένα βράδυ δηλαδή, μέχρι να αποφασίσουν οι καραβοαποτέτοιοι να τα κλείσουν). Αλλά αυτό που γίνεται στα λιωσάδικα είναι τραγικό. Ναι σε σένα αναφέρομαι Dark_axe_and_ sword_of_souls, που μπορεί να έχεις όνομα που κόβει κώλους αλλά είσαι χοντρός με γυαλιά, σπυριά σε όλη τη μούρη (μάλλον από την πολλή μαλακία) και τα προγούλια σου θα τα ζήλευε και ένα γουρούνι που το ταΐζουν ανά 5 λεπτά μπριζόλες και παγωτό σοκολάτα. Δεν είναι δυνατόν να κάθεσαι μπροστά από ένα βρωμερό κουτί (πλέον έχει γίνει πιο λεπτό και από κόλλα Α4 γιατί έχουμε και LCD οθόνες μη χέσω) 37 ώρες το 24ωρο επί 5 χρόνια! Εντάξει να φας καμιά φλασιά για μερικές μέρες ή να σου έχει κολλήσει ένα παιχνίδι για 2 βδομάδες και μόλις το τερματίσεις να ησυχάσεις. Ή να πάτε με την παρέα σας σε ένα internet cafe να παίξετε λίγο να περάσει η ώρα. Αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά αγόρι μου (ε, προφανώς δεν αναφέρομαι σε κορίτσια – πόσες από αυτές θα κάτσουνε τόσες ώρες μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή – αυτές προτιμάνε να κάτσουνε τόσες ώρες μπροστά από τον καθρέφτη για να φιοφιοριστούνε) αυτό που κάνεις στον εαυτό σου είναι από κακό μέχρι ηλίθιο και δεν θα σου πω όλους τους λόγους γιατί αν τους έλεγα θα αναγκαζόμουν να γράψω 674 σελίδες και να τα έχω και με αλφαβητική σειρά. Οπότε δε θα το κάνω για 3 λόγους: 1^ον, βαριέμαι να τους γράφω όλους τους λόγους, 2^ον σιγά μην κάτσεις να διαβάσεις 676 σελίδες (βάζω τον πρόλογο και τον επίλογο μέσα) και 3^ον, γιατί ο 1^ος και ο 2^ος λόγος είναι πολύ σημαντικοί!

Δε θέλω να σε πικράνω αλλά νομίζω ότι πρώτα έμαθες να χειρίζεσαι τέλεια το Sword of Flames του Dark Knight who kills dragons and cuts asses και μετά βρήκες γυναίκα. Πρώτα έμαθες τις μαγικές ιδιότητες του Elf-Angel with a hammer that fucks and beats και μετά σε τι χρησιμεύει το πουλί σου (εκτός απ’ το κατούρημα). Άκου τώρα με προσοχή. Βάλε το χεράκι σου μέσα στο παντελονάκι σου. Τι πιάνεις; Όχι ρε, μέσα και απ’ το βρακί εννοώ. Α μπράβο! Αυτό λέγεται πουλί. Βασικά έχει διάφορες ονομασίες από γίγαντας μέχρι μαλαπέρδα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ε, αν έπαιζες λιγότερο στα λιωσάδικα θα ήξερες τι θα μπορούσες να το κάνεις εκτός από σφεντόνα (sic).

Θα σου δώσω μια συμβουλή αγαπητέ λιωσαναγνώστη. Escape à Quit Game à Yes, I’m sure à Έναρξη à Τερματισμός Λειτουργίας (αλήθεια, δεν είναι λίγο ηλίθιο να πρέπει να πατήσεις έναρξη για να κλείσεις τον υπολογιστή;) à Σηκώνεσαι από την καρέκλα à Βγαίνεις απ’ το μαγαζί (τρέξε, μην πληρώσεις, ρίξε πιστολιά, έτσι κι αλλιώς ο λιωσιδιοκτήτης δεν κόβει αποδείξεις) à Πας για καφέ / ποτό με τους φίλους σου. Ναι ρε, αλήθεια λέω, μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα εκτός του μαγαζιού. Μπορείς να πας για καφέ, για ποτό, για μπάλα, για ψάρεμα (δε γαμάς που δε γαμάς, δεν πας για ψάρεμα; που λέει και το ρητό), για μπάνιο στη θάλασσα, να πας σε βιντεοκλάμπ να αγοράσεις καμιά τσόντα ταινία, να την πέσεις σε κάνα γομενάκι / νταγλαρά (ε, που να ξέρω εγώ τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις) και άπειρα ακόμα.

Έχω την εντύπωση ότι σε μερικά χρόνια από τώρα θα αρχίζουμε να βλέπουμε γερολιωσάδες. Πώς είναι ο γεροπαράξενος («εεεεεεε, κωλόπαιδα, τέντι μπόιδες, σας βλέπω, φύγετε από ‘δω πριν φωνάξω τον πολισμάνο»), ο γεροναυτικός (με τα μούσια και την πίπα που αναπολεί τη μακρινή Βραζιλία με τις Βραζιλιάνες και τις σάμπες), ο πορνόγερος («έλα στον παππού μανούλι να δεις τη γλύκα»), ο γεροσκυλάς (που είναι κάθε μέρα στα τελειωμένα σκυλάδικα και τα κωλόμπαρα όντας απογοητευμένος από τη ζωή, βρίζοντας τη σκύλα που δεν τον αγάπησε όπως την αγάπησε αυτός και βρίσκοντας παρηγοριά στα βυζιά της Βουλγάρας του μαγαζιού – αυτοί συνήθως είναι συνταξιούχοι ταρίφες ή νταλικέρηδες), ο γερολεφτάς («εμείς στο Αμέρικα κυκλοφορούμε με Ρολς Ρόις γι’ αυτό μένω εκεί, αλλά έρχομαι και στο Ελλάντα τα καλοκαίρια να κάνω μπανάκια») και ο γερομεταλάς («Εγώ ξέρω τα πάντα γύρω από το μέταλ. Εγώ πρωτάκουσα αυτό το συγκρότημα. Έχω δει λάιβ τους πάντες. Έχω συναντήσει από κοντά όλα τα μεγάλα συγκροτήματα. Όλοι οι καινούριοι που βγάζουν δίσκο είναι φλώροι. Το μέταλ πέθανε μετά τα ‘80s»); Έτσι θα βλέπουμε και τους γερολιώσαδες στο μέλλον να μας λένε πόσες ώρες – μέρες έκατσαν συνεχόμενες στα λιωσάδικα, σε ποιο επίπεδο φτάσανε τον ήρωα τους, πόσους σκοτώσανε μέσα σε ένα βράδυ χρησιμοποιώντας μόνο μια σιδερογροθιά και ένα καλαμάκι του φραπέ και πόσο πολύ έχουνε χαλάσει τα σημερινά παιχνίδια που δεν σε πωρώνουν όπως τα παλιότερα. Αν και έχω αμφιβολίες για το αν θα υπάρχουν τέτοια άτομα στο μέλλον. Πιστεύω ότι από μια ορισμένη ηλικία και μετά σταματάει το πολύ το κάψιμο. Αλλιώς θα βλέπαμε και γεροτρέντουλες, αλλά απ’ ότι φαίνεται ωριμάζουν και αυτοί κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Γι’ αυτό φανατικοί λιωσάδες, σηκωθείτε από τις καρέκλες σας, που έχει σχηματιστεί ο κώλος σας σε μορφή ιδρώτα, βγείτε έξω να κοιτάξετε τον ουρανό (ο οποίος δεν είναι μαύρος και δε βρέχει ποτέ αίμα), μάθετε ότι δεν υπάρχουν τέρατα με 42 κεφάλια και τρία ρόπαλα στο κάθε χέρι που αποκεφαλίζουν ανθρώπους, ελάφια, χελώνες ή ότι άλλο βρούνε μπροστά τους και πηγαίνετε να οργανώσετε κάνα όργιο (όχι όργιο, θα σας βγάλουν στις ειδήσεις, καλύτερα κάνα πάρτι με ούζα) ή να γιαουρτώσετε κάνα υπουργό στη Βουλή! Και στη χειρότερη περίπτωση, έχω ακούσει ότι έχει φτιαχτεί κτήριο απεξάρτησης από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπως έχουν και στο Αμέρικα. Τουλάχιστον πηγαίνετε εκεί!

ΕΜΠΡΟΣ ΤΩΝ DEATH KNIGHTS ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!!