ΝΕΥΡΑ

          Πολλά νεύρα! Και εκνευρισμός! (- Πολύ πρωτότυπο ρε! – Σκάσε εσύ!). Όλοι γράφουν στο blog τους ιστορίες από τη ζωή τους. Εγώ να μη γράψω; Σε πηγάδι κατούρησα; Τώρα που το θυμήθηκα με εκνευρίζει όταν κάποιοι (πιο πολύ κάποιες θα έλεγα) γράφουν ιστορίες για τα γκομενικά τους σε blog, π.χ. Ο Κώστας αποδείχτηκε γουρούνι, γαϊδούρι, οχιά διμούτσουνη και πέντε έξι ζώα ακόμα που τόλμησε να ξεχάσει τα γενέθλιά μου, γι’ αυτό κι εγώ τον χώρισα και πήγα και πηδήχτηκα με το μπακάλη και το μανάβη της γειτονιάς για να πάρω εκδίκηση! Χεστήκαμε μωρή φακλάνα τι έκανες με το γκόμενό σου! Πήγαινε για καφέ με τις παρτόλες φίλες σου και πείτε τα εκεί! Τέλος πάντων, νεύρα που λέτε, γιατί όταν δε σε αφήνουν στην ησυχία σου τα παίρνεις στο κρανίο! Θέλω ΚΑΦΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!

          Χτες το βράδυ ταξίδευα με το βαπόρι για Πειραιά. Προχτές το βράδυ είχα κοιμηθεί μόνο 2 ώρες επειδή κεντούσα σεμεδάκια (οκ, σεμεδάκια δεν κεντούσα, αλλά είχα κοιμηθεί μόνο 2 ώρες). Κατάστρωμα είχα. Λέω οκ, θα κοιμηθώ εκεί. Το καράβι ήταν πίπα. Εδώ πίπα = γεμάτο, και όχι τσιμπούκι (με την κυριολεκτική ή τη μεταφορική σημασία). Κάθησα με ένα φίλο μου έξω σε κάτι καρέκλες. Με παίρνει ο ύπνος χωρίς να το καταλάβω. Ξαφνικά τινάζομαι πάνω εξαιτίας μιας μουσικής που έφτασε στα τύμπανα των αυτιών μου. Κάτι παιδιά από δίπλα είχαν βγάλει μια λύρα και ένα λαούτο και άρχισαν να παίζουν κρητικά. Κοιτάω την ώρα και βλέπω ότι ήταν 11 ακόμα. Καλά λέω, δε γαμιέται, θα περάσει η ώρα και θα σταματήσουν. Έλα όμως που η ώρα περνούσε χωρίς αυτοί να σταματήσουν.

          Είχε πάει 1, είχε πάει 2 το βράδυ, αυτοί συνέχιζαν ακάθεκτοι. Και το χειρότερο απ’ όλα; Σκάει μύτη ξαφνικά ένας γέρος και αφού άρχισε να πίνει κάτι μπύρες και κάτι κρασιά, ξεκίνησε να τραγουδάει και να παίζει παλαμάκια! Και κατά τις 2 το βράδυ λέει ο γέρος: «Εγώ παιδιά νύσταξα, πάω στην καμπίνα να κοιμηθώ». Ρε παπάρα γέρο, τους γύρω σου τους ρώτησες αν είχαν καμπίνα και μπορούσανε όποτε ήθελαν να πάνε να κοιμηθούνε; Προφανώς όχι! Ήπιες τις κρασάρες σου, τραγούδησες και μετά νάνι. Στα τσιμπιρδόνια σου για τους γύρω!

          Και πάει στο διάολο, ας μη δώσετε σημασία στον αλκοολικό από δίπλα που προσπαθούσε να κοιμηθεί (εμένα εννοώ). Υπήρχαν τριγύρω πόσα άτομα που κοιμόντουσαν ή τουλάχιστον προσπαθούσαν να κοιμηθούνε και εσείς δεν τους αφήνατε! Χρειάζεται να δείχνουμε και λίγο σεβασμό καμιά φορά ξέρετε! Παίξτε τις μουσικές σας, κάντε το χαβαλέ σας, αλλά μετά από μια ορισμένη ώρα κάποιοι προφανώς θα θέλουν να κοιμηθούν. Πρέπει να καταλάβετε ότι πρέπει να βγάλετε το σκασμό! Έκανα κι εγώ μια δυο σβούρες το καράβι αλλά δεν είχε πουθενά να αράξεις να κοιμηθείς. Ακόμα και οι διάδρομοι ήταν τόσο πίπα που δεν μπορούσες ούτε να κλάσεις. Έτσι αναγκάστηκα να υποφέρω ακούγοντάς τους. Είμαι καλός άνθρωπος που τους άφηνα να παίζουν χωρίς να πω κουβέντα; Είμαι μαλάκας που δεν τους διαολόστειλα μπας και βγάλουν το σκασμό; Μάλλον το δεύτερο!

          Τελικά γύρω στις 3 αποφασίσανε να σταματήσουνε (μάλλον επειδή ξεμείνανε από τραγούδια). Εμένα όμως με είχε πιάσει τότε μια υπερένταση. Ξέρετε, η υπερένταση που σε πιάνει μερικές φορές και ενώ νυστάζεις, δεν μπορείς να κοιμηθείς και σου ‘ρχεται ξαφνικά η επιθυμία να πνίξεις μερικά χαριτωμένα λαγουδάκια. Ή σκιουράκια. Κάτι ζωντανό τέλος πάντων. Τελικά κατάφερα και κοιμήθηκα μετά από μια ώρα περίπου. Αλλά μιάμιση ώρα ύπνου και άλλες δυο την προηγούμενη δε θεωρείται ύπνος. Θεωρείται βασανιστήριο!

          Μου θυμίζει μια ιστορία που μου έλεγε ένας φίλος μου που ταξίδευε μια μέρα με το καράβι και ενώ είχε πάει 2-3 το βράδυ και κοιμόντουσαν σχεδόν όλοι, ξαφνικά καμιά δεκαριά βοσκοί αρχίζουν να γκαρίζουν ριζίτικα! Ρε γαμώ τις φωνητικές σας χορδές, βγάλτε επιτέλους το σκασμό! Ναι, είστε πολύ άντρες όταν τραγουδάτε ριζίτικα στο καράβι για να σας προσέξουν όλοι. Η αντρίλα ξεχειλίζει από τις τσέπες σας και τρέχουν οι από δίπλα να μαζέψουν όση περισσότερη μπορούν!

          Τέλος πάντων, μετά ξυπνήσαμε και φεύγουμε από το καράβι. Αλλά άντε εσύ τώρα με τόσες λίγες ώρες ύπνου να παίρνεις τα μετρά και τους ηλεκτρικούς με μάτια τόσο κόκκινα που φαίνεται σα να έχεις καπνίσει ένα τόνο χασίσι…… Αυτά για την ώρα. Σας ευχαριστώ που χάσατε λίγο χρόνο από τη ζωή σας για να διαβάσετε μια ηλίθια ιστορία!

Υ.Γ.: Καλημέρα!

Υ.Γ.2: Νομίζω ότι τον έναν από αυτούς που παίζανε μουσική τον ξέρω, αλλά μέσα στη νύστα μου δεν κατάλαβα αν ήταν αυτός…… Δε γαμιέται!