ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ;

          Όχι; Στ’ αρχίδια μου, εγώ θα την πω! Πρόσφατα είχα πάει σε ένα πάρτι και σούρωσα (πολύ πρωτότυπο). Σούρωσα πολύ (εδώ να δεις πρωτοτυπία!). Ξυπνάω μεσημεράκι μόνος στο σπίτι και ήμουνα ακόμα ψιλοσουρωμένος από το αλκοόλ. Μετά από κάνα μισάωρο μου χτυπάνε την πόρτα. Ένας άντρας και μια γυναίκα μοιράζανε κάτι φυλλάδια με το Χριστό και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Και αρχίζουν παράλληλα την πάρλα. Α ναι, καλή χρονιά και χρόνια σας πολλά! Άσχετο! Και αρχίζουν την πάρλα που λέγαμε και μετά από κάνα λεπτό γλωσσοδιάρροιας τους λέω: «Περιμένετε ένα λεπτάκι;». Πάω μέσα, παίρνω μια καρέκλα, την φέρνω μπροστά στην πόρτα που ήταν αυτοί και κάθομαι με το πηγούνι μου ακουμπισμένο πάνω στη δεξιά μου γροθιά. Και τους λέω: «Σας ακούω, παρακαλώ μιλήστε!». Με κοιτάνε περίεργα, κοιτάζονται για ένα δευτερόλεπτο μεταξύ τους και μου λένε στα γρήγορα: «Εεεεεεεε θες να αγοράσεις μια εικόνα ή ένα ημερολόγιο;». Απαντάω αρνητικά και φεύγουν ενώ εγώ καθόμουν στην ίδια στάση και τους παρακολουθούσα που φεύγανε. Μουαχαχαχαχα!

          Θέλετε ν’ ακούσετε και μια δεύτερη ιστορία; Όχι; Πάλι στ’ αρχίδια μου! Πριν κάτι χρόνια είχε πάει ένας φίλος μου μπουρδελότσαρκα «να δει τι παίζει» και συναντάει έναν γνωστό του εκεί. Χαλαρός ο φίλος μου του κάνει: «Επ, κι εσύ εδώ;». Τέρμα αμήχανος ο άλλος απαντάει: «Εεεεεεεεεε ναι μωρέ, κι εγώ εδώ για βόλτα». Μια βδομάδα αργότερα ο φίλος μου πάει διακοπές για μερικές μέρες σε μια κωμόπολη (και όχι κωλόπολη) μαζί με έναν άλλο. Αυτός ο άλλος ήθελε να πάει εκεί επειδή είχε τουρνουά σκάκι εκείνες τις μέρες. Πάει και ο φίλος μου μια φορά σε έναν αγώνα να δει αλλά ήταν σουρωμένος από τα κρασιά που έπινε μεσημεριάτικα και συναντάει το γνωστό του που είχε δει στα μπουρδέλα! Χαιρετιούνται και ο άλλος ήταν πάλι αμήχανος (μπορεί να μην του είχε φύγει η αμηχανία μια βδομάδα ολόκληρη, μπορεί να τον δει ο φίλος μου τώρα και να είναι ακόμα αμήχανος, δεν ξέρω). Και έτσι σουρωμένος που ήταν ο φίλος μου, δείχνει το γνωστό του με το δάχτυλο και φωνάζει: «ΑΥΤΟΣ ΠΑΕΙ ΠΟΥΤΑΝΕΣ!!». End of story!

          Θα σας έπρηζα τ’ αρχίδια και με άλλες ιστορίες αλλά μόλις πληροφορήθηκα ότι απαιτείται η παρουσία μου σε ένα σπίτι με σκοπό να χαρτοπαίξουμε και απώτερο σκοπό να συνεχίσουμε το σερί μπεκρουλιάσματος. Και επειδή είναι χρονιάρες μέρες δικαιολογούμαι και λέω ότι πίνω για το καλό. «4 μέρες συνεχόμενες είναι για το καλό;». Ναι ρε μαλάκα, και 350 μπορεί να είναι για το καλό! Ποιο καλό δηλαδή, για το κακό πίνουμε πάντα! Και στην τελική μου τη σπάει όταν κάνει κάποιος κάτι και μετά λέει: «Έλα μωρέ, έτσι, για το καλό!». Μου τη σπάω κι εγώ! Καληνύχτα σας για το καλό!