ΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

         Χτες το βράδυ γιόρταζα. Δηλαδή όχι μόνο το βράδυ, όλη την ημέρα, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το θέμα μας είναι τι έγινε χτες το βράδυ. Καλά, υπάρχουν πολλοί μαλάκες που γράφουν με hangover όπως εγώ; Τέλος πάντων.

         Χτες το βράδυ λοιπόν πάμε για κρασιά. Και μαζευόμαστε κάποια άτομα και αρχίζουμε τα κρασιά και αρχίζουμε να λέμε και μαλακίες. Ήπια τέσσερα ή πέντε ποτήρια κρασί και ωχ αμάν αμάν αμάν! ΔΕΝ μπορούσα να πιώ άλλο! Τι γίνεται λέω ρε πούστη μου! Δε γίνεται να ζω αυτόν τον εφιάλτη! Να θέλεις αλκοόλ και να μην μπορείς να πιείς! Άρχισε να ανακατεύεται το στομάχι μου και δεν ήμουν καθόλου καλά. «Τι έχεις ρε μαλάκα, γιατί δεν πίνεις;», με ρωτάνε κάποιοι. «Δεν ξέρω ρε σεις, πρέπει να με πείραξε το κρασί, δεν μπορώ να πιω άλλο.». Γουρλώνουν τα μάτια τους οι άλλοι: «ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΙΕΙΣ;».

       Το κωλόκρασο που είχε εκεί με πείραξε άγρια και δεν μπορούσα να κατεβάσω άλλη γουλιά από αυτό το σπέρμα σταφυλιού. Εσείς συνεχίστε με τα κρασιά σας, λέω, εγώ θα πάρω ρακόμελο. Και πίνω ένα δυο καραφάκια ρακόμελο με κάτι άλλους, αλλά ήμουν ακόμα σκατά από πριν. Ανακατευόμουν άγρια. Ένας φίλος μου που είχε ήδη σουρώσει μου πετάει την ατάκα που άλλαξε τη ροή της βραδιάς: «Ρε συ, είσαι εδώ ας πούμε 100 μέρες. Τις 90 είσαι σουρωμένος. Και σήμερα που είναι η γιορτή σου δεν μπορείς να πιεις;». «Είδες τι κάνει ο γαμημένος ο Μέρφυ;», του λέω. Αλλά μετά σκέφτομαι την πρότασή του πολύ σοβαρά. Έχει δίκιο ο μπεκρής ρε! Δε γίνεται να κάθομαι εδώ σα μαλάκας, την ημέρα της γιορτής μου, οι άλλοι να μπεκροπίνουν και να μου λένε «Μαλάκα δε φαίνεσαι καθόλου καλά» κι εγώ να τους κοιτάζω κουνώντας το κεφάλι!

         Έτσι έκανα την κίνηση ματ. Πήγα τουαλέτα, έβαλα δάχτυλο, ξέρασα όλο το σκατόκρασο που είχα πιει, σκουπίστηκα, ήπια αρκετό νερό και ήμουν πανέτοιμος να ξαναρχίσω τη μάχη! Now we start, που λέει και στην ταινία For a few dollars more ή So it begins, που λέει και στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ή Γαμημένε Μέρφυ, θα μου κλάσεις τ’ αρχίδια σήμερα, που λέω εγώ! Όχι άλλο κρασί! ΓΙΑΝΝΗΗΗΗΗ (ο μαγαζάτορας) ΠΙΑΣΕ 2 ΡΕΤΣΙΝΕΣ! Και αρχίζω να πίνω κούπες ρετσίνες για να προλάβω τους άλλους. Όχι τίποτα άλλο αλλά είχα δώσει και μια υπόσχεση πριν βγούμε. Με ρωτάει ένας: «Θα σουρώσεις σήμερα πάλι;». «Πρέπει να σουρώσω σήμερα», του απαντάω. «Έχω και δικαιολογία ότι είναι η γιορτή μου! Αν δε σουρώσω σήμερα, δε θα ξαναπιώ ποτέ στη ζωή μου!». Δε θα το άντεχα να μην ξαναπιώ ποτέ μου και έτσι δώστου κούπες και ξαναδώστου κούπες ο πρόεδρος.

         Στο τέλος μένουμε 3 άτομα. Πληρώνω και φεύγουμε. Πού να πάμε λέμε; Ας πάμε στο τάδε μαγαζί. Κλειστό ήταν το μπουρδέλο! Ας πάμε τότε στο τέτοιο λέμε. Όχι!, πετάγομαι. Θα πάμε πρώτα για τσιγάρα! Πάμε για τσιγάρα και αρχίζουμε να κατευθυνόμαστε προς το μαγαζί που λέγαμε. Στο δρόμο καθώς πηγαίναμε ακούμε πολλή δυνατή μουσική στο δρόμο μας. Τι γίνεται; Άνοιξε κάνα καινούριο μαγαζί εδώ; Προχωράμε και βλέπουμε καμιά 30αριά άτομα να χορεύουν σαν ξεβιδωμένα μέσα σε ένα μαγαζί που αντί για τοίχους δίπλα στην είσοδο, είχε τζάμια. Άλλοι χόρευαν γυμνοί πάνω σε μια μπάρα, άλλοι χόρευαν γυμνοί κάτω απ’ την μπάρα και άλλοι απλά γλιστρούσανε και πέφτανε καθώς χορεύανε. Τι στον πούτσο είναι αυτό ρε σεις; Καινούριο μαγαζί; Μπαίνουμε; Μπαίνουμε, δε γαμιέται!

         Δεν υπήρχαν ούτε τραπεζάκια ούτε σταντ. Όλοι κρατούσαν τα ποτά τους σε πλαστικά. Τι είναι αυτό; Καινούρια μόδα; Λέμε σε κάποιον για ποτό και μας λέει πηγαίνετε να βάλετε μόνοι σας. Self service! Μπαίνει ένας από μας και βάζει ποτά. Ρε μαλάκες κάνα πάρτι γίνεται εδώ; Κανείς δεν ήξερε. Εν τω μεταξύ γινόταν το πανηγύρι της χοντρής εκεί μέσα. Και όχι μόνο το πανηγύρι της χοντρής αλλά και η χαρά της χοντρής. Όλοι οι άντρες ήταν μεθυσμένοι και δώστου και πιάνανε τις χοντρές και να τα ρουφηχτά φιλιά ο ένας και να τα βυζοπιασίματα ο άλλος. Και ο φίλος μας που μας έβαλε τα ποτά (που είχε σουρώσει εδώ και 327 ώρες) πιάνει κουβέντα με μια χοντρή και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, τσουπ! Αρχίζει και τη φασώνει. Ευτυχώς λέω που δεν έχω πιεί κι εγώ τόσο πολύ και δεν κάνω τις ίδιες μαλακίες! Ευτυχώς και για το φίλο μας που μάλωσε μετά από λίγο για απροσδιόριστο λόγο με τη χοντρή και την παράτησε. Ευτυχώς γι’ αυτόν γιατί δεν ήταν απλά χοντρή, ήταν σαν μπριζόλα! Ευτυχώς και για μένα γιατί αν την έπαιρνε σπίτι του ο άλλος και ξυπνούσε την επόμενη μέρα αντικρίζοντας αυτό το αποκρουστικό θέαμα, εγώ δε θα ήμουνα εκεί να δω την έκφρασή του και να πεθάνω στο γέλιο!

         Τελικά σουρώσαμε! Αυτό έλειπε! Μόλις είχα κάνει πρωκτικό σεξ στους νόμους του Μέρφυ! Πάρ’ τ’ αρχίδια μου καριόλη! Βρίσκω μετά μια άλλη χοντρή και τη ρωτάω τι σκατά γίνεται εδώ. Μου λέει ότι κάνουν πάρτι δυο Γιάννηδες και αυτό το μαγαζί είναι ο φούρνος του πατέρα ενός από τους Γιάννηδες. Α, καλά, ότι να ‘ναι. Πήγαμε και σε πάρτι αγνώστων απρόσκλητοι! Έγινε κι αυτό! Μετά πήγε να μου πιάσει την κουβέντα η χοντρή αλλά την απέφυγα με την απίθανη στρατηγική: «Μάγκες, φεύγουμε, πάμε αλλού. ΔΡΟΜΟΟΟΟΟ».

    Τελικά μένουμε εγώ κι ένας άλλος σουρωμένος και καταλήγουμε στα κωλόμπαρα. Και μου το έχω πει! Μην πηγαίνω σε κωλόμπαρα σουρωμένος! Θολώνω και χαλάω όλα μου τα λεφτά! Όπως έγινε και χτες! Βρήκα εκεί μία που αυτοαποκαλούταν Πάολα και δώστου χορούς! Καλά περάσαμε πάντως, παράπονο κανένα, Μέρφυ είσαι  πούστης και πρεζάκιας, άντε και του χρόνου μια από τα ίδια χωρίς τα κωλόμπαρα όμως! Επίσης κομμένο το αλκοόλ. Για τις επόμενες τρεις ώρες!