Αυτοί είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που μας προσδίδουν
οι μανάδες μας και όλοι λίγο πολύ έχουν ακούσει αρκετούς από αυτούς. Άλλοι
γνωστοί χαρακτηρισμοί είναι: «Παιδί μου», «Γλυκέ μου», «Μάτια μου», «Καρδιά
μου», «Άγγελέ μου». Ορισμένοι ενδέχεται να έχουν ακούσει και πιο ακραίους
χαρακτηρισμούς του τύπου: «Μπουμπούκι μου», «Ζουζούνι μου» - σε μεγάλη ηλικία
πάντα, «Βατραχάκι μου», «Πυγολαμπίδα μου», «Καραμελίτσα μου», «Πεταλουδίτσα
μου» κτλ. Και εμείς με τη σειρά μας απαντάμε με μαμμοθρεφτέικες φράσεις όπως:
«Μάνα είναι μόνο μία» ή υιοθετούμε τη φράση του Mario: «Mama miiiiiiiiiiiia!» και αν κάνουμε και
τη φωνή ακριβώς τότε πρέπει να κλείσουμε επιτέλους το Νιντέντο που μας έχει
κάψει τα εγκεφαλικά κύτταρα και να μάθουμε Heroes of might and magic γιατί
δεν έχω με ποιον να παίξω!!!!
Δεν ξέρω τι κάνουν οι μανάδες στα εξωτερικά αλλά ξέρω τι
κάνουν στη χώρα μας. Το μόνο που ξέρω για τα εξωτερικά είναι ότι σε αρκετές
χώρες μόλις τα παιδιά τελειώνουν το σχολείο, οι γονείς τους τα (διαολο)στέλνουν
σε ένα πανεπιστήμιο να σπουδάσουν και πολλές φορές τους παρέχουν ελάχιστη
βοήθεια από εκεί και πέρα. Ορισμένες φορές είναι καλό ορισμένες όχι. Αλλά ας μη
λέμε άλλα ντ’ άλλων (ξανά). Αυτό λοιπόν που επιδιώκουν αρκετές μανάδες αυτές
τις μέρες είναι να μετατρέψουν τα παιδιά τους σε μαμμόθρεφτα βουτυρομπεμπέδες
μπούληδες άτομα που οι ίδιες νομίζουν ότι θα είναι προστατευμένα από
οποιοδήποτε κίνδυνο. Και τονίζω το «νομίζουν» (και τις άλλες λέξεις τόνισα
βέβαια, εκτός από τις μονοσύλλαβες)!
Όταν μια μάνα μεγαλώνει το παιδί της με αυτό το σκοπό τότε
το παιδί θα ακολουθήσει έναν από τους δύο παρακάτω δρόμους: Πρώτον, θα γίνει
όντως μαμμόθρεφτο βουτυρομπεμπές μπούλης άτομο που η μάνα
του νομίζει ότι θα είναι προστατευμένο από οποιοδήποτε κίνδυνο. Δεύτερον, θα
αγανακτήσει αργά ή γρήγορα και θα αρχίσει να κάνει ότι μαλακία του κατεβαίνει
στο κεφάλι. Και δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι χειρότερο…
Όταν λέμε ότι κάποια μητέρα είναι υπερπροστατευτική (δε
μιλάω για πατέρες γιατί είναι πολύ λιγότεροι σε σχέση με τις μητέρες προφανώς)
όλοι καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο συμπεριφέρεται έτσι εκτός από την ίδια τη
μητέρα. Η ίδια νομίζει ότι κάνει ότι καλύτερο μπορεί για το παιδί της, το φως
της, το καμάρι της ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Τα παιδιά από τη φύση τους αντιδρούν και πρέπει να
αντιδρούν. Από τη φύση τους δεν συμβιβάζονται πάντα εύκολα με το οτιδήποτε. Αν
το παιδί σας κάνει πάντα ότι του λέτε και εσείς καμαρώνετε και ορθώνετε το
ανάστημα με τη μύτη αψηλά σαν τα κοκόρια, κοιτώντας τον ουρανό, σκεπτόμενες:
«Το μωρό μου είναι το καλύτερο και πιο υπάκουο μωρό στον κόσμο, κάνει ότι του
λέω», τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Σοβαρότατο όμως. Αφήστε τα παιδιά να κάνουν
μαλακίες! Είναι για το καλό τους! Αν τύχει και διαβάζει κάποια μάνα αυτό το
κείμενο (πολύ αμφιβάλλω) είναι πολύ πιθανόν να οργιάζει, να αφρίζει, να βγάζει
καπνούς από τ’ αυτιά, να της έχει φύγει καμιά κλανιά από το ζόρι της και να
σκέφτεται: «Και τι να γίνει δηλαδή; Όποτε κάνει κάποια μαλακία ή δε συμπεριφέρεται
με αυτά που του λέω να του φωνάζω μπράβο;». Όχι βέβαια. Να το βάζετε τιμωρία.
Καλή είναι η τιμωρία. Δεν είναι κακή. Αλήθεια λέω! Μα τα λεφτά που υπάρχουν
στις τσέπες του Γιωργάκη! Έτσι μαθαίνουν τα παιδιά. Κάνοντας τη μαλακία και
αναγνωρίζοντας το λάθος τους και όχι υπακούοντας τυφλά τις εντολές σας. Και
όμως κάποιοι γονείς θα ήθελαν το παιδί τους να γίνει κάπως έτσι: «Yes mother, yes teacher, yes professor, yes boss, yes mr Patamekatwkaibarame, yes master». Για όσους γονείς το παίζουν
υπεράνω και ότι είναι κατά της τιμωρίας των παιδιών, όταν λέω τιμωρία δεν εννοώ
να αρχίσετε να βαράτε το παιδί σας (το μαλακισμένο που πάλι έκανε του κεφαλιού,
μα δε θα συμμορφωθεί ποτέ αυτό το διαολεμένο σκατό;), αλλά μια τιμωρία ανάλογη
με τη μαλακία που έκανε.
Ακολουθούν μεθυσμένες συμβουλές προς τους γονείς από ένα
παρακμιακό ρεμάλι που ξαφνικά του σφηνώθηκε η ιδέα στο κεφάλι ότι είναι ο
καλύτερος ψυχολόγος στον κόσμο:
ΑΛΛΑΞΤΕ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ! Εξαλείψτε τις φράσεις κλισέ τύπου: «Δεν
έχει γιατί! Έτσι γιατί το είπα εγώ!», «Να μη σε νοιάζουν τι κάνουν οι άλλοι, να
κοιτάς τι κάνεις εσύ» και μετά από μερικές προτάσεις «Είδες ο Κωστάκης που
κάνει το και το;», «Πιες όλο το γάλα σου, η δύναμή σου βρίσκεται στην τελευταία
γουλιά / Φάε όλο το φαΐ σου να γίνεις μεγάλος και δυνατός σαν τον Ποπάι» (πολύ
φαΐ θα πρέπει να τρώνε αυτοί οι μποντιμπιλντεράδες), «Δεν μπορείς να καταλάβεις
επειδή είσαι μικρός, μόλις μεγαλώσεις θα δεις» ή τουλάχιστον όταν τις λέτε
προσπαθήστε να δώσετε μια εξήγηση, έστω και ηλίθια. Θα τις πείτε μια φορά, θα
τις πείτε δεύτερη, στο τέλος καταντάει ρουτίνα και είναι σαν να μην τις λέτε
καθόλου γιατί το παιδί σας γράφει στα φρύδια και όχι εκεί που θα νομίζατε
πρόστυχες γιατί δεν έχει μάθει ακόμα ότι τα κεφτεδάκια που κουβαλάει μαζί με το
πουλί του μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τέτοιο σκοπό.
ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΕΙΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ! Στρατό πάει ο κανακάρης
σας όχι κατασκήνωση. Ας ταλαιπωρηθεί και λίγο! Καλό θα του κάνει! Και σιγά τις
ταλαιπωρίες που περνάνε τώρα πλέον στο στρατό, όλοι ξέρουν ότι με το στρατό
χάνουν ένα χρόνο – μαζί με τις φυλακές – από τη ζωή τους (κάντε σαν μην το είπα
αυτό γιατί θα έρθει σήμα από το ΓΕΣ να γίνουν οι μονάδες πιο σκληροπυρηνικές).
Δε μιλάμε για βασανιστήρια. Για απλά πράγματα λέμε. «Ωωωωωωωω το παιδί μου, το
σπλάχνο μου το στείλανε στον Έβρο να υπηρετήσει. Μα τι σόι κυβέρνηση είναι αυτή
που στέλνει αθώα παιδιά στον Έβρο;». Και που θες να τα στείλει μωρή; Στο σπίτι
σου να κάνει σκοπιά στο μπαλκόνι και όταν πάει 11 να του σερβίρεις ζεστό γάλα;
«Τα βασανίζουν τα παιδιά μας στο στρατό! Τρέχουν όταν βρέχει! Θέλουν να μου το
πουντιάσουν το πουλάκι μου!». Και τι θα πάθει ρε; Θα λιώσει; Μήπως να του
δώσουμε και ομπρελίτσα μην τυχόν και βραχεί το πουλάκι του; «Θα πάθει
υπερκόπωση το καμάρι μου.. Κάνει δύο συνεχόμενες μέρες σκοπιά!». Κάτι τέτοια τους
λέτε και μετά σας παίρνουν τηλέφωνο και σας κλαίγονται λέγοντας ότι θα τους
μεταφέρουν στον Έβρο και δεν έχει ίντερνετ καφέ εκεί και πώς θα ζήσουν χωρίς WOW για
δύο ολόκληρους μήνες μαμά. Γιωτά τον κατάντησες το γιο σου μωρή, δεν το
βλέπεις;
ΜΗΝ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ FACEBOOK / MYSPACE / HI-5 / ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΟΥ
ΑΥΤΟΦΑ(Σ)ΚΕΛΩΝΕΣΑΙ! Πάρα πολλοί γονείς παραπονιούνται για αυτά τα site ότι είναι ότι χειρότερο για να
βλαστάρια τους διότι εκεί μέσα μπαίνει ο κάθε παιδεραστής και ο καθένας που
θέλει το κακό του παιδιού τους. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Όχι, θα τα
πάρω όπως θέλω. Δεύτερον, η κόρη σας, η «παρθενοπιπίτσα» σας, έφτασε πλέον σε
μια ηλικία που θέλει να συνευρεθεί με κάποιο αρσενικό. Μπορεί και να θέλει να
πηδηχτεί. Σκληρά. Άγρια. Απάνθρωπα. Δίχως σεβασμό. Και δε φταίει ότι κάποιος
ανώμαλος την παρενοχλεί σεξουαλικά μέσω facebook. Η κοπελιά σου
ψάχνεται. Πάει και τελείωσε. Και αν δε με πιστεύεις κοίταξε τις φωτογραφίες που
έχει ανεβάσει στο site.
Μερικές με τα μπούτια έξω, μερικές με τα μπούτια πιο έξω, μερικές άλλες με τα
βυζιά τόσο έξω που νομίζεις ότι από 15 χρονών την προορίζανε να γίνει το
πρότυπο σκυλοτραγουδίστριας. Μη σου πω ότι το facebook την προστατεύει κιόλας
επειδή όταν τη βλέπουν οι άλλοι εκεί και της κάνουν σχόλια του τύπου: «Ομορφιά
μου!» ή «Τι κόμματος είσαι εσύ» αυτή ψωνίζεται αρκετά και της κακοπέφτουν
σχεδόν όλοι που γνωρίζει γιατί νομίζει ότι έχει γίνει πολύ κλασάτη ντίβα. Η
κοπελιά σου είτε θα βρει έναν συνομήλικό της είτε κάποιον μεγαλύτερο που θα
είναι φαντάρος / νταής με τα μικρά / κωλόπαιδο – αλάνι της περιοχής που έχει
και μηχανάκι με νίκελ σκατουλάκια στις ζάντες του. Πρώτον, παραπονιέστε
συνέχεια για τους παιδεραστές που κυκλοφορούν στο facebook. Ναι, κυκλοφορούν.
Αλλά είναι πολύ καλύτερο να κυκλοφορούν εκεί μέσα και να κάνουν ότι κάνουν με
φωτογραφίες μπροστά στην οθόνη παρά να κυκλοφορούν έξω και να τα κάνουν live. Αν θέλει το σπλάχνο σου να
γνωρίσει κάποιον μεγαλύτερο έχει περισσότερες πιθανότητες να τον γνωρίσει έξω
παρά να περιμένει πότε θα τη σταμπάρει κάποιος παιδέρας στο ίντερνετ (το άθεο
πάντα, μην ξεχνιόμαστε!). Τρίτον, το παιδί σου δεν πρόκειται να παρασυρθεί μέσω
ίντερνετ για να αγοράσει ναρκωτικά. Δεν μπορεί να την πείσει ο άλλος. – Να
βρεθούμε την τάδε ώρα στο τάδε σημείο να σου δώσω το τάδε. – Τι είναι αυτό; -
Είναι κάτι που θα σε κάνει να νιώσεις ωραία. – Τι; Δονητής δηλαδή; - Όχι, κάτι
καλύτερο. Χαπάκι. – Άσε μας ρε καραγκιόζη που θα κάθομαι να παίρνω χαπάκια. –
Μα θα νιώσεις ωραία. Θα δεις. – Ε, να τα βάλεις εκεί που ξέρεις τα χαπάκια σου
τότε να νιώσεις εσύ δυο φορές ωραία. Που σε έπιασε το φιλότιμο και θες να
σπείρεις το καλό δεξιά και αριστερά! – Μα… - Σκασμός! Delete! Να ξέρετε μανάδες ότι αν γίνει
κάτι κακό θα γίνει έξω από το σπίτι, όχι μέσα.
ΤΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ! Δεν θέλουν
να μετατρέψουν το παιδί σας ούτε σε γκέι ούτε σε πόρνη. Τα κινούμενα σχέδια
περιμέναμε για να δούμε στην οθόνη κάποιον γκέι ή κάποια καριόλα! Συνέχεια
ακούγονται γονείς που παραπονιούνται για το ένα και το άλλο κινούμενο σχέδιο
επειδή παρασέρνει το παιδί, το σπρώχνει σε ακολασίες και του δημιουργεί
υποσυνείδητες τρελές σκέψεις. Μα τι λέτε ρε φαντασιόπληκτοι μπαγλαμάδες! Το
παιδί δεν καταλαβαίνει τέτοια πράματα. Όταν εσείς βλέπετε ένα πρόβλημα για ένα
δευτερόλεπτο, το οποίο το μετατρέπετε εσείς σε πρόβλημα, το παιδί το
προσπερνάει. Και όχι μόνο το παιδί. Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος. Θυμάμαι ένα
παιδικό τραγούδι που τραγουδούσε ένα κοριτσάκι και έλεγε στον παππού του ότι
τον αγαπάει και αρκετοί από εσάς λέγατε ότι έχει σκοπό να ωθήσει τους παππούδες
να κάνουν σεξ με τα εγγόνια τους και επίσης ότι τα εγγόνια επηρεάζονται
υποσυνείδητα και θέλουν και αυτά με τη σειρά τους να κάνουν σεξ με τον παππού
τους. Μα τι λέτε ρε ζώα; Το πεντάχρονο; Το οχτάχρονο; Ή μήπως ο παππούς βλέπει
παιδικά βιντεοκλίπια; Και να τα βλέπει δηλαδή από πού κι ως που του δημιουργεί
τέτοιες σκέψεις; Ρε μήπως έχετε κάστινγκ για κάποια καινούρια εκπομπή του
Λιακόπουλου;
ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΠΑΕΙ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΙ ΠΟΤΕ! Όχι μόνο ως φοιτητής αλλά εκείνη την περίοδο
τα πράγματα που δε θα σας πει φτάνουν το συν άπειρο στη νιοστή. Κάποιοι που δεν
κάπνιζαν θα καπνίσουν, κάποιοι θα δοκιμάσουν μαύρο, κάποιους θα τους πάει η
αστυνομία νοσοκομείο γιατί κοιμόντουσαν έξω από ένα ξενοδοχείο από το πολύ ποτό
(μη με δείχνετε με το δάχτυλο και γελάτε), κάποιοι θα περάσουν ένα βράδυ στο
αυτόφωρο, κάποιοι δε θα δουν το φως της μέρας για ένα μήνα γιατί θα γυρνάνε
πρωί και θα ξυπνάνε βράδυ, κάποιοι θα πάνε εκδρομή σε μια άλλη πόλη χωρίς να
σας πούνε τίποτα. ΟΛΟΙ κάποια στιγμή στα φοιτητικά τους χρόνια θα πιούνε. Και
θα πιούνε πολύ. Και θα πιούνε πάρα πολύ ίσως και μέχρι αναισθησίας. Αν δεν
έχετε πιει ποτέ ως φοιτητής τότε λυπάμαι, αλλά δε σπουδάσατε. Κάνατε κάτι άλλο,
δεν ξέρω τι και δε με ενδιαφέρει, αλλά δεν μπορείτε να αποκαλείστε φοιτηταί.
Επίσης, οι φοιτητές, τουλάχιστον στην Ελλάδα, διαβάζουν την περίοδο της
εξεταστικής. Σπανίως άλλες φορές. Κάποια στιγμή (και όταν λέω στιγμή εννοώ
χρονιά ή χρονιές) δε θα πατήσουν το πόδι τους στη σχολή για να παρακολουθήσουν
μαθήματα. Και είπα μερικά στάνταρ πράματα μόνο. Ο καθένας μπορεί να έχει κάνει
πολύ χειρότερα από αυτά. Αν νομίζετε ότι το σπλάχνο σας δεν κάνει τέτοια
πράματα αλλά είναι άγιο είστε πολύ γελασμένοι. Μα πάρα πολύ! Αν παίρνετε το
παιδί σας 7 ή 8 το πρωί της Κυριακής και το ρωτήσετε αν ξύπνησε για να πάει
εκκλησία θα σας πει «Ναι, φυσικά». Μόνο που το πετύχατε ξύπνιο επειδή εκείνη την
ώρα γυρνάει από κάποιο ορθάδικο.
Τελευταία και σημαντικότερη συμβουλή. ΜΗ ΓΛΥΦΕΤΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ
ΠΟΛΙΤΙΚΟ Η ΜΕΓΑΛΟΑΠΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ Ο ΚΑΝΑΚΑΡΗΣ ΣΑΣ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ!
ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΡΥΘΜΟ;
Όλα τα παραπάνω γράφτηκαν για τη γιορτή της μητέρας που δε
θυμάμαι καν πότε είναι υπό την επήρεια αλκοόλ έχοντας καπνίσει δυο
κιλά μαύρο υπό την επήρεια LSD μετά
από τρία τελάρα μπύρες κάτω από μεγάλη συναισθηματική
φόρτιση και με τη σκέψη ότι αφού έχουν γραφτεί ένα κάρο ψυχολογικές μαλακίες
από διάφορους μπαγλαμάδες τότε μπορώ κι εγώ να γράψω τη δική μου ψυχολογική
μαλακία χωρίς να ντρέπομαι και το ανεβάζω τώρα γιατί είναι δικό μου το μπλογκ
και χεστείτε που θα μου πείτε πότε πρέπει να ανεβάζω το κάθε κείμενο. Και τώρα
με συγχωρείτε αλλά πρέπει να φάω το αυγό μου και να αλλάξω τις πάνες μου…