UNTIL ΞΕΝΕΡΑΣ

             Αυτό το ποστ αναφέρεται σε γκέιμζ. Αν δε σας αρέσουν τα γκέιμζ και βαριέστε να το διαβάζετε πηγαίνετε να δείτε χελωνονιτζάκια ή να ληστέψετε κανα τάφο, δεν ξέρω.

              Τα γκέιμζ για σας που δεν ξέρετε και δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε στη ζωή σας και διαβάζετε ποστ ενός αλκοολικού που δε σας ενδιαφέρουν περνάνε και αυτά φάσεις μόδας. Και οι χίπστερς μόδα είναι, θα περάσει, μη μου αγχώνεστε, μέχρι τότε βέβαια καθαρίστε κανέναν από δαύτους. Ενώ στην αρχή όταν ο κόσμος των γκέιμζ έφευγε από το πονγκ του Ατάρι και μετακόμιζε σε σοβαρές κονσόλες και πισιά και υπήρχαν όλων των ειδών των γκέιμζ να διαλέξεις (όλα τα είδη σαν ένα είδος πειράματος όπως τότε που αποφασίζεις να κόψεις τους γύρους και να μαγειρεύεις πράμα της προκοπής, μαγειρεύεις πλέον τα πάντα αλλά πάντα το φαΐ στα κάρβουνα θα είναι το αγαπημένο σου), καθώς τα γκέιμζ εξελίσσονταν πάντα θα υπήρχε ένα είδος από αυτά που θα ξεχώριζε για λίγο καιρό. Ένα από τα είδη που δεν ξεχώρισε ΠΟΤΕ ήταν το λεγόμενο interactive που λένε και στο χωριό μου. Και τι είναι το interactive θα με ρωτήσετε με φανερή αγωνία καθώς διαβάζετε με δόσεις το κείμενό μου γιατί παράλληλα τον παίζετε με το double anal penetration της Κρίστι Μακ. Και απαντώ σκαλίζοντας τη μύτη μου ψάχνοντας για θησαυρό της γνωστής αρχαία φυλής ΙΝστιτούτου ΚΑταναλωτών Σ: Φανταστείτε ότι βλέπετε μια ταινία, ασούμε το Τουαϊλάιτ. Ξερνάτε στον κουβά που έχετε πρόχειρο δίπλα σας, αλλάζετε κανάλι και βάζετε μια κανονική ταινία, όπως το Ράμπο 32 όπου ο Σταλόνες καθαρίζει ορδές εξωγήινων εξοπλισμένος μόνο με μία μπότα και το βηματοδότη του παππού σας. Και εκεί που βλέπετε το Σλάι να ξεκοιλιάζει πράσινες εξωγήινες γλίτσες, ξαφνικά να σταματάει η ταινία και να πρέπει εσείς να καθορίσετε την επόμενη κίνηση του Ράμπο. Θα κόψει την καρωτίδα του Ασμπαρογκόθ, του γνωστού δαίμονα από τα βάθη της εξωγήινης κόλασης, ή θα βγάλει το πουλί του έξω κατουρώντας βόμβες πλουτωνίου στη μούρη του; Η απόφαση δική σας. Τέρροσπάντω (που λένε και οι βοσκοί στην Κρήτη) αυτό το είδος παιχνιδιού δεν κατάφερε να επιβιώσει και θάφτηκε στα Τάρταρα να κάνει παρέα με κάποιον πρόγονο του Αβραμίδη.

              Βλέπετε όμως κι εσείς ότι όποιος κάνει παρέα με οποιοδήποτε Αβραμίδη οποιασδήποτε εποχής δεν αντέχει και έτσι αναγκάστηκε να δραπετεύσει και τσουπ! Ξαναεμφανίστηκε και είναι εδώ για να μας ταλαιπωρήσει. Άδη, δεν κάνουνε τέθοια λάθη αγόρι μου, τους Αβραμίδηδες τους αφήνουμε να σαπίζουν μόνοι τους σαν τον Χάνιμπαλ.

                      Το είδος παιχνιδιών που πιστεύω ότι έχει φτάσει στα τοπ του και αρχίζει να παρακμάζει σιγά σιγά είναι τα survival horror, τα οποία πήραν την άνοδό τους λόγω του Amnesia. Αν θεωρείτε τον εαυτό σας γκέιμερ και δεν έχετε παίξει amnesia είναι σα να δηλώνετε μεταλάς και να μην ακούτε Τζούντας Πριστ ή να είσθε κλαρινογαμπρός και να μην πονάτε στα στήθια ακούγοντας Παντελίδη παρέα με ένα μπουκάλι ουίσκι ακόμα κι αν έχετε να δείτε χαρά στα σκέλια από τότε που πήρε η ΑΕΚ πρωτάθλημα. Για σας που δε γνωρίζετε και δε γνωρίζω ακόμα γιατί με διαβάζετε τα survival horror είναι ουσιαστικά να επιβιώσεις ενώ σε κυνηγάει κάποιο τέρας / ζόμπι / δράκουλας / μεταλλαγμένη τοστιέρα με τον κώλο της Κιμ Καρντάσιαν / η Δημουλίδου για να σας βιάσει και μετά να σας τραβήξει καμιά μήνυση. Και δεν είναι όπως το Doom 3 ασούμε όπου μπορεί να τρομάζεις αλλά βγάζεις τη χράπα χρούπα και του κάνεις το μυαλό εκχύλισμα βασιλικού πολτού αλλά όντας μικρό και ανήμπορο σκουλίκι που όχι μόνο δεν έχει όπλο αλλά ούτε στον ήλιο μοίρα ούτε στο φεγγάρι πεπρωμένο τρέχεις να κρυφτείς σα να σε κυνηγάνε Μπαόκια με τσεκούρια.

               Συνδυάζοντας λοιπόν αυτά τα δυο είδη παιχνιδιών παίρνουμε τα interactive survival horror και ακούγεται σαν executive manager of sales department της εταιρίας Χαραλαμπάκης. Όμως ο Χαραλαμπάκης έχει περίπτερο οπότε το executive manager of sales department μεταμορφώνεται αυτόματα σε ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ. Έχουν βγει μερικά τέτοια παιχνίδια αλλά δε μου έκαναν ποτέ αίσθηση να τα παίξω ή να τα παρακολουθήσω με ιδιαίτερη προσοχή. Ένα από αυτά που έκανα το λάθος να το παρακολουθήσω, αλλά ευτυχώς ούτε το έπαιξα (το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας, με ένα απλό “ν” στο “το” όλη η φράση μεταμορφώνεται σε κάτι τελείως διαφορετικό........ τέλος πάντων.......) ούτε πρόκειται, είναι το λεγόμενο Until Dawn. Το Until Dawn βασίζεται στο λεγόμενο butterfly effect που σημαίνει ότι αν αλλάξει το πέταγμα μιας πεταλούδας ακόμα και στο ελάχιστο στο μικρό σπίτι στο λιβάδι καθώς την κυνηγάει ο Χουάν Ραμόν Ρότσα ή όπως τον έλεγαν αυτόν από το Καρουζέλ, υπάρχει περίπτωση με αυτή τη φαινομενικά ανεπαίσθητη αλλαγή να δημιουργηθούν τσουνάμια στην Ιαπωνία. Ένα παράδειγμα: Αν ο Κωστάκης τον παίζει με το δεξί βλέποντας ερασιτεχνικές τσόντες της ξαδέρφης του σε κάμποσα χρόνια από τώρα θα έχουμε ρομπότ με ένα όρχι να μας σερβίρουν σκατά με φραπέ. Αν ο Κωστάκης τον παίζει με το αριστερό βλέποντας ερασιτεχνικές τσόντες με κτηνοβάτες σε κάμποσα χρόνια από τώρα αντί να έχουμε ρομπότ με ένα όρχι να μας σερβίρουν σκατά με φραπέ θα έχουμε μεταλλαγμένες αγελάδες να μας κατουράνε φρέσκο γάλα στα κορν φλέικς μας.

                Και δε λέω, σαν ιδέα ακούγεται πολύ καλή, μπορείς να επιλέξεις εσύ πως θα συνεχίσει το παιχνίδι, ποιοι διάλογοι θα παιχτούν, ποιος θα ψοφήσει βάναυσα, ποιος θα γαμήσει ποια, πότε θα κλάσουν οι πιγκουίνοι κτλ. Καιιιιιιιιιιιιιιιιι....... μέχρι εκεί. Πέρα από κάποιες επιλογές (γιατί δεν έχουν όλες σημασία όπως φαίνεται, γαμώντας το butterfly effect με στράπον από τ' αυθιά), ουσιαστικά δεν κάνεις τίποτα ιδιαίτερο στο παιχνίδι. Μα τη μπαναγία σας λέω, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι επιλογές (αριστερά ή δεξιά) και quick time events. Αυτά τα τελευταία είναι όταν σου εμφανίζεται στην οθόνη ένα πλήκτρο που πρέπει να το πατήσεις γρήγορα. Ρε, δεν κάνω πλάκα σας λέω, η “δράση” του παιχνιδιού βασίζεται στο πόσο γρήγορα θα πατάς που και που κάποιο κουμπί. Πόσο γρήγορα μπορείς να το πατήσεις; Ε; Άχου το μωρέ! Πόσο γρήγορα μικρό παιδάκι μπορείς; Χα! Άσε που σε κάποιες φάσεις του παιχνιδιού δεν πρέπει να κουνήσεις το μοχλό για κάποια δευτερόλεπτα. Σου εμφανίζεται με τεράστια γράμματα DON'T MOVE! Και δεν πρέπει να κουνήσεις το μοχλό ούτε μισό νανοχιλιοστό. Γι' αυτό παίζω ένα παιχνίδι ρε μουνιά; Για να ΜΗΝ το παίζω; Εκτός από αυτά το παιχνίδι νομίζει ότι παίζεται μόνο από 2χρονα πιτσιρίκια. Ότι μα ότι κίνηση και να κάνεις σου λέει κάθε γαμημένη φορά πάτα το τάδε κουμπί. Πάτα το τάδε κουμπί για να πιάσεις το πόμολο της πόρτας, το πατάς, μετά σου λέει πάτα το άλλο τάδε κουμπί για να κατεβάσεις το πόμολο, το πατάς, μετά ξαναπάτα το τάδε κουμπί για να σπρώξεις την πόρτα να ανοίξει, το ξαναμαναπατάς. Ρε δε θέλω να μου λες τι να πατάω κάθε φορά, άντε και γαμήσου! Επίσης ότι αντικείμενο είναι να πιάσεις ή να κοιτάξεις αναβοσβήνει σα φάρος από μακριά μην τυχόν και το χάσεις και μετά κλαις γυμνός στο μπάνιο μόνος σου.

            Από κει και πέρα το Until Dawn έχει πολλά ωραία σημεία. Σας αναφέρω μερικά από αυτά:

Περπάτημα

Αργό περπάτημα

Άχρηστοι διάλογοι που δεν καταλήγουν πουθενά και δε βοηθάνε στην ιστορία.

Πέταγμα χιονόμπαλας

Κι άλλο αργό περπάτημα

Κοίταγμα χώρων

Λογομαχίες χωρίς νόημα

Ομιλίες σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ των πρωταγωνιστών

Κοίταγμα στα μάτια

Τσεκάρισμα άδεια καραμπίνας

Ακόμα περισσότερο αργό περπάτημα

Και άλλα πολλά ενδιαφέροντα πράματα που σου προκαλούνε ρίγη συγκίνησης, σήκωμα του πουλιού σου και χτύπημα του κεφαλιού σου στον τοίχο.

          Και είναι κρίμα ρε γαμώτο τέτοια παιχνίδια με αρκετές προοπτικές να είναι τόσο άθλια που να σε κάνουν να λησμονείς τις εποχές του σούπερ μάριο. Τα παιχνίδια μπορεί να εξελίσσονται αλλά εξελίσσονται μονόπλευρα. Αν φαίνεται καλό σημαίνει πως είναι καλό. Αμ δε! Μπορεί να γεννηθήκαμε χθες αλλά ήταν πολύ μεγάλη η χθεσινή μέρα και αυτά τα παιχνίδια ένας σοβαρός άνθρωπος τα θεωρεί πιο ασήμαντα από χαρτάκια Κίνο που δεν έχουν κερδίσει. Το Until Dawn άνετα θα μπορούσε να γίνει αντβεντσουράρα! Τα adventure είναι τα παιχνίδια τα οποία έχουν γρίφους και ωωωωωωωωωωω τι έκπληξη! Σε κάνουν να σκέφτεσαι λίγο λίγο για να τους λύσεις.

Σήμερα έχω δώσει περισσότερους ορισμούς και από θεωρητικό βιβλίο μαθηματικών......

            Στην τελική θα μπορούσε άνετα να γίνει ένα first person shooter (γνωστό και ως μπαμ μπουμ με όπλα) ή στη χειρότερη stealth παιχνίδια. Και όχι γαμιόλια, το να μην πιάνεις το χειριστήριο μην τυχόν και κουνήσεις όταν σου γράφει DON'T MOVE ΔΕΝ επαναλαμβάνω ΔΕΝ θεωρείται stealth aka κρυβόμαστε σαν τις κότες και προχωράμε με αργούς ρυθμούς δίχως να μας πάρει χαμπάρι ο εχθρός γιατί θα μας χώσει τη τσουγκράνα του εκεί που δεν πιάνει ήλιος. Αλλά όχι! Το παιχνίδι πρέπει να είναι πιο εύκολο και από το φτιάξεις μια ευθεία γραμμή με πλαστελίνη γιατί ποιον νοιάζει να περάσει κάμποσες ώρες προσπαθώντας να λύνει γρίφους ή σκοτώνοντας ένα κάρο εχθρούς; Α ρε κερατάδες, τις ώρες που περάσαμε προσπαθώντας να λύσουμε γρίφους στο syberia ή στο grim fandago τους αναπληρώνουμε αρνητικά σε τέτοια γαμωπαίχνιδα. ΠΡΟΣΟΧΗ: Τα γαμωπαίχνιδα να μη συγχέονται με τα γαμοπαίχνιδα που είναι παιχνίδια που κάνει το παντρεμένο πλέον ζευγάρι τη νύχτα του γάμου, όπως χαιρετούρες καλεσμένων, φωτογραφίες στην εκκλησία, φωτογραφίες σε παραλία, φωτογραφίες στη δεξίωση, τσούγκρισμα ζευγαριού με όλους του καλεσμένους του κέντρου, υποχρεωτικοί χοροί, μεθύσι του γαμπρού πίνοντας κούπες με τους φίλους του και εκνευρισμός της νύφης και άλλα ωραία και εμετικά συμβάντα.

Αντίλογος / Δικηγόρος του διαβόλου / Μαλάκας που προσπαθεί να δικαιολογήσει την κάθε μαλακία που παίζει:

- Μα πρόεδρε, το παιχνίδι είναι επίτηδες έτσι, σα να παίζει μια ταινία και να καθορίζεις εσύ τη συνέχειά του.

- Μαλάκα, αν θέλω να δω ταινία υπάρχουν άπειρες πατάτες για να διαλέξω που είναι και πιο φτηνές και τρώνε λιγότερο χρόνο από τη ζωή μου. Και αν θέλει να είναι σαν ταινία ας είναι, αρκεί ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΩ χωρίς απλά να πρέπει να πατήσω το κόκκινο ή το μπλε κουμπί.

- Μα πρόεδρε, έχει και λίγο shooter το παιχνίδι.

- Μαλάκα, αν θεωρείς shooter 5 φορές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού που σου βγάζει ένα τεράστιο στόχο και έχεις εσύ 10 δευτερόλεπτα να κουνήσεις το ποντίκι σου και να κάνεις κλικ μέσα στο στόχο μάλλον δεν έχεις παίξει κανένα σοβαρό shooter στη ζωή σου. Έλα, παραδέξου το, αγοράζεις και όλα τα call of duty περιμένοντας κάθε φορά να δεις μια διαφορά ε;

- Μα πρόεδρε, τα γραφικά του είναι τέλεια και πολύ ρεαλιστικά.

- Μαλάκα, όταν καταλάβεις ότι τα γραφικά δεν κάνουν το παιχνίδι και τελειώσεις το σχολείο έλα να μου ξαναμιλήσεις. Και στην τελική μια χαρά άψογα τα είχε καταφέρει τότε το syberia συνδυάζοντας γραφικά και παιχνιδάρα. Και όχι μόνο το syberia βέβαια. Και χωρίς τα γραφικά πώς τα καταφέρανε τόσα χρόνια τα παιχνίδια;

- Μα πρόεδρε, είναι ωραίο παιχνίδι τρόμου με πολλά jumpscares.

- Μαλάκα, τα jumpscares είναι η πιο φτηνή μορφή τρόμου. Αν δεν συνδυάζονται μαζί με τον τρόμο που σου προκαλεί η ατμόσφαιρα σε όλο το παιχνίδι ή ακόμα και σε ταινία είναι σα να μην έχουν λόγο ύπαρξης. Doom 3. Τίγκα στα jumpscares αλλά από την αρχή είχες την αίσθηση του τρόμου και το βράδυ πριν κοιμηθείς φοβάσαι μη σου πεταχτεί κάτι από την ντουλάπα που φυλάς τα ρούχα σου με το V. Έπαιζες βέβαια και κανονικό παιχνίδι shooter με το Doom αλλά τι συζητάμε τώρα ε; ΧΑ! Ακόμα και το Slenderman είναι πιο τρομακτικό από το κωλοπαίχνιδό σου. ΜΑΛΑΚΑ!

Πφφφφφφ Until Dawn ε; Καλύτερα να τρώω μπάμιες. Μπάμιες; Αυτό το φαΐ είναι απεχθές, επονείδιστο και μη βρώσιμο......

Τελικά καλό βγήκε το κείμενο, μαλακία κάνατε που δεν το διαβάσατε.

ΑΡΚΟΥΔΕΗΔΕΣ! ΚΛΕΙΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΚΛΕΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΑΣ!