Στο Ελλαδιστάν αν έχετε προσέξει, οι μισοί νέοι, κυρίως φοιτητές, έχουνε γίνει dj. Αν τους ρωτήσεις που έχουνε δουλέψει θα σου πούνε σίγουρα ότι έχουνε παίξει μουσική στο τάδε μαγαζί. Άσχετα αν παίξανε για μια μέρα ή μια βδομάδα ή ένα χρόνο. Ακόμα και μια ώρα να έχουνε παίξει μουσική θα σου πούνε ότι επαγγέλλονται dj. Δεν βρίσκω το λόγο αλλά όλοι αυτοί νομίζουν ότι αυτή η δουλειά είναι κάτι το σούπερ ουάου και ότι είναι υπεράνω όλων των άλλων. Κι εγώ έχω παίξει για 3 ώρες μουσική σε ένα μαγαζί. Τι θα πει αυτό; Ότι εγώ γαμάω κι εσείς όχι; Ειδικά όταν το λένε σε γκομενάκια που θέλουν να ρίξουν τότε προσπαθούν να το πουν με ακόμα περισσότερο πρεστίζ θέλοντας να δείξουν ότι με αυτήν την ασχολία τους περιβάλλει μεγάλη αίγλη. Μάλλον αίγλη βλακείας τους περιβάλλει. Και αλλάζουν και τ’ όνομά τους λες και είναι διεθνώς αναγνωρισμένοι στο χώρο του ντιτζεϊλικιού. Για παράδειγμα, το Θοδωρής Παπαφωτοδημητρακόπουλος το αλλάζουνε σε Dj Teo Priest Light Dimitios the Poul.
Όλη η παραπάνω παράγραφος δεν έχει ΚΑΜΙΑ απολύτως σχέση με το πολύ σοβαρό (για ακόμα μια φορά) θέμα που θέλω να μιλήσω. Απλά το έβαλα έτσι για να πιάνει χώρο και αν κάποιος ισχυριστεί ότι δεν ξέρω να γράψω ένα σοβαρό πρόλογο, τον γράφω στα αρχαία μου τα Nike και ας έχει και δίκιο! Οπότε ας ξαναρχίσω από την αρχή με ένα καινούριο πρόλογο αναπτύσσοντας το θέμα του τίτλου. Τι; Α, ναι! Ο τίτλος είναι λίγο ανάποδα! Homework: Διορθώστε τον μόνοι σας! Μόνο μη δω κάνα τίτλο του τύπου: Οικόζωοι και φιλόλογοι! Προετοιμαστείτε ψυχολογικά για μια ανάρτηση σεντόνι....
Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, θα έλεγα 90% σύμφωνα με μια πρόχειρη μελέτη που έκανα σπίτι ύστερα από τρία μπουκάλια ουίσκι και δυο ταινίες των Monty Python, είναι ή νομίζει ότι είναι οικολόγοι και φιλόζωοι. Δεν είναι κάτι κακό. Αντιθέτως μάλιστα. Αλλά υπάρχουν ορισμένα πράγματα που τα μπερδεύουμε και χρειάζονται ξεκαθάρισμα.
Ας ξεκινήσουμε με τους φιλόζωους. Είναι αυτοί που με εκνευρίζουν περισσότερο γιατί εκνευρίζονται περισσότερο απ’ όσο πρέπει και τελικά καταλήγουν να εκνευρίζουν εμάς που δε θα εκνευριζόμασταν αν οι ίδιοι δεν εκνευρίζονταν τόσο πολύ. Επειδή βλέπω να με στήνουν στον τοίχο και να με εκτελούν πριν την ώρα μου ας εξηγηθώ πρώτα. Νομίζω είναι αυτονόητο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των φιλόζωων είναι γυναίκες. Σημείωση για τους βοσκούς στα ψηλά βουνά: Όταν λέμε φιλόζωοι δεν εννοούμε αυτό που εννοείτε εσείς. Την αγάπη για τα ζώα μπορούμε να τη δείξουμε κι αλλιώς. Δηλαδή αυτό που εννοείτε εσείς ζωοφιλία, όλος ο κανονικός ο κόσμος το ονομάζει κτηνοβασία. Τέλος σημείωσης για τους βοσκούς στα ψηλά βουνά. Οι φιλόζωοι είναι σχεδόν πάντα επιλεκτικοί. Δε θα ακούσετε δηλαδή κάποιον να πει: «Αχ τι γλυκούλι που είναι αυτό το φιδάκι, κοίτα τι ωραία χρώματα, σαν παραλλαγή από στρατό, θέλω να το χαϊδέψω στοργικά» ή «Καλέ, τι όμορφο που είναι αυτό το ποντικάκι, ας το κεράσω ένα τυράκι, μπορεί να θέλει να γίνω το αφεντικό του και θα του φορέσω και ένα λουρί να το κουβαλάω μαζί μου όταν κάνω βόλτες στο πάρκο». Όλοι αυτοί οι φιλόζωοι θα πούνε για σκυλιά, γάτες, χάμστερ, κουνέλια (πωωωωωωωω θέλω στιφάδο τώρα!) και γενικά ότι τους θυμίζει γούτσου γούτσου και γκίλι γκίλι. Όταν λοιπόν βλέπουνε κάποιο από αυτά τα ζώα τότε αρχίζουν να το σχολιάζουν ξεκινώντας σχεδόν πάντα με τη φράση «Αααααααααχχχχχχχχχ, τι γλυκόόόόόόόόόόόό / όμορφοοοοοοοοοοο».
Όλα καλά ως εδώ εκτός από τα σορόπια που φτάνουν σε σημείο ξερατού μερικές φορές. Το πρόβλημα είναι όταν πρόκειται για κάποιο τραυματισμένο / κακοποιημένο / σκοτωμένο ζώο. Τότε είναι που αρχίζουν τα βρισίδια και τις κατάρες. Και ποιος μπόρεσε να το κάνει αυτό σε ένα τέτοιο ζωάκι και να πεθάνει όποιος το πείραξε και εύχομαι να βγάλει κάλλους στα χέρια και κρεατοελιές στον κώλο και διάφορα παρόμοια σχόλια που βαριέμαι περισσότερο και από δημόσιο υπάλληλο να τα γράψω. Όχι, δεν είναι κακό που αγαπάτε τα ζώα και που θυμώνετε όταν κάποιος τα πειράζει. Το κακό είναι ότι εσείς οι πολύ φιλόζωοι ΠΟΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ δεν το έχετε κάνει αυτό για άνθρωπο. Συνέχεια θα ακούσεις να μιλάνε για κακοποιημένα ζώα και πόσο εκνευρισμένοι και θυμωμένοι είναι, σε σημείο που εύχονται το θάνατο αυτών που τα πείραξαν. Όταν ακούνε μια είδηση για ένα πληγωμένο σκυλί βγάζουν καπνούς από τ’ αυτιά και φωτιές απ’ το στόμα (σαν τους δράκους ένα πράμα – αλήθεια, τους δράκους μπορούμε να τους θεωρήσουμε ζώα;). Όταν όμως ακούνε μια είδηση για χιλιάδες παιδιά που πέθαναν από πείνα δε χεστήκανε κιόλας, προτιμάνε να μιλήσουνε για το σκυλί. Όλοι της καθημερινότητας εναντιώνονται στις κακοποιήσεις των ζώων όμως στους πολέμους και στους χιλιάδες άδικους θανάτους ανθρώπων ξύνουν απαλά και στοργικά τον δεξί τους όρχι (αι γυναίκαι ξύνουν απαλά και στοργικά τη δεξιά τους ρώγα). Όταν οι άνθρωποι υποφέρουν χειρότερα πολλές φορές ΔΕΝ με ενδιαφέρει να ακούσω για το σκυλί της γειτόνισσας που το βίασε ο περιπτεράς αφού πρώτα το έντυσε παπαγάλο και του φόρεσε γάντια του μποξ.
Ναι, σωστά τα λες, υποφέρουν και οι άνθρωποι, αλλά η ζωή ενός ζώου αξίζει όσο η ζωή ενός ανθρώπου, είναι μια πιθανή απάντηση που θα μπορούσα να ακούσω από κάποιον αλλά άμα την ακούσω θα του ράψω το στόμα με σακοράφα, θα του φορέσω αυτιά λαγού, θα του βάλω το καρότο του Μπαγκς Μπάννυ, που το μασουλάει εδώ και 3000 επεισόδια, εκεί που ξέρει, και εσείς ξέρετε, εκεί πίσω, ναι μωρέ, εκεί που είναι λίγο σκοτεινά και θα τον πετάξω γυμνό στη μέση μιας πλατείας να περιφέρεται με μια ταμπέλα κρεμασμένη από το λαιμό του που θα γράφει: «Τιμωρία λόγω μαλακίας στον εγκέφαλο». Και αφού τα κάνω όλα αυτά μετά θα του πω την εξής ιστορία: Είσαι μαλάκας. Γνωστός μαλάκας στην πιάτσα και όλοι έχουνε να πούνε μια μαλακία για την πάρτη σου. Λόγω της μαλακίας λοιπόν που σε δέρνει, ξέχασες να σβήσεις τη φωτιά από το τζάκι ένα βράδυ. Μια σπίθα πετάγεται από το τζάκι και πηγαίνει πάνω στο χαλί με αποτέλεσμα αυτό να πάρει φωτιά και μέσα σε λίγα λεπτά όλο το σπίτι να τυλιχτεί στις φλόγες. Σε ένα δωμάτιο είναι ο σκύλος σου και σε ένα άλλο ο Μεγασθένης, ο 3χρονος γιός σου (μα καλά, τι όνομα είναι αυτό που έδωσες στο παιδί;). Προλαβαίνεις να σώσεις ή το γιό σου ή το σκύλο σου πριν η φωτιά διαλύσει τελείως το σπίτι. ΠΟΙΟΝ θα σώσεις; Ε; Αν απαντήσει κάποιος το σκύλο τότε περνάει το τεστ και μπορεί να γίνει ένας πετυχημένος πολιτικός.
Παραπονιούνται πολλοί για τις κακομεταχειρίσεις των ζώων αλλά τρέχουν στους ζωολογικούς κήπους και στα τσίρκα, όπου εκεί είναι που τα κακομεταχειρίζονται του κερατά.
Είδα πρόσφατα στα youtubia ένα βιντεάκι που έδειχνε δυο Αμερικάνους πεζοναύτες (δηλαδή ναύτες που χάσανε το καράβι και πλέον περιπλανιούνται με τα πόδια) στο Ιράκ να πετάνε από ένα γκρεμό ένα δυο κουταβάκια (μπορεί να ήταν και περισσότερα, δεν θυμάμαι καλά – μάλλον θα έπινα όταν το έβλεπα). Το συγκεκριμένο βίντεο το πληροφορήθηκα από τον Mikeuis, ο οποίος είχε προειδοποιήσει και για τα σχόλια που υπάρχουν στο youtube κάτω από το βίδεο. Αλλά επειδή είμαι γνωστός μαζόχας τα κοίταξα τα σχόλια από κάτω. Τι το ‘θελα! Μου ανέβηκε η πίεση στο 30! Φόρεσα και μια κόκκινη μπλούζα για να είναι ασορτί με τα μάτια μου που γίνανε κόκκινα! Γράφανε βρισιές, κατάρες και ξαναβρισιές και ξαναμανακατάρες και μακάρι να πεθάνουν και μπορεί να είχε ίσα με 3 δισεκατομμύρια σχόλια παρόμοιου στιλ. Ρε κάφροι! Ούνοι! Κανίβαλοι! Βίκινγκς! Είναι δυνατόν; Είναι δυο πεζοναύτες που βρίσκονται σε εμπόλεμη ζώνη, που μπορεί να έχουν σκοτώσει πόσους αθώους και πόσα παιδιά και ασχολείστε με τα σκυλιά; Ξέρετε ρε πόσες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν και συνεχίζουν να πεθαίνουν εκεί; Ξέρετε πόσα αθώα ανήλικα παιδιά έχουν πεθάνει επειδή γυάλισε σε μερικούς Αμερικάνους το πετρέλαιο που βάζουν στις λιμουζίνες τους; Και εσείς ασχολείστε με δυο σκυλιά; Πάει, τρελάθηκε τελείως ο κόσμος! SUCK MY BALLS RABBIT-LOVER! Ωχ! Συγχύστηκα τώρα! Μου τελειώσανε και τα τσιγάρα και πρέπει να πάω στο περίπτερο να πάω αλλά βαριέμαι.
ΕΠΙΣΗΣ μην σας ξανακούσω να παραπονιέστε για τα πειραματόζωα. Ναι, σύμφωνοι, κάποιοι κάνουν ακραία ή άχρηστα πράγματα μόνο και μόνο για να πάρουν λεφτά για έρευνες αλλά το να λέτε να μη χρησιμοποιούμε τα ζώα σε τέτοια θέματα είναι το λιγότερο βλακώδες. Και είναι βλακώδες μαλάκα γιατί αν δε χρησιμοποιούσαμε πειραματόζωα εσύ θα είχες πεθάνει στα είκοσί σου από ελονοσία και δε θα μπορούσες να διαβάσεις αυτό που διαβάζεις αυτή τη στιγμή!
Άλλο περιστατικό που νομίζω το είχα δει στις ειδήσεις (- άντε πάλι, μας φλόμωσε στις ιστορίες – καλά ντε! Τελευταία θα είναι αυτή, δεν το ορκίζομαι!). Σκότωσε κάποιος ένα σκύλο (δε θυμάμαι πως, μάλλον με κάνα ματσούκι που θα βρήκε εκεί), ο οποίος είχε λύσσα (ο σκύλος ρε, όχι ο άνθρωπος) και του επιτέθηκε. Και εκεί που ήταν αυτός (ο άνθρωπος ρε, όχι ο σκύλος) δεν μπορούσε να τρέξει να τον αποφύγει και τον χτύπησε. Και τώρα θα απευθυνθώ σε άτομα με λίγη λογική και θα ρωτήσω: Έπρεπε να τον χτυπήσει ή έπρεπε να κάτσει να τον δαγκώσει ο σκύλος που είχε λύσσα και πιθανότατα να τον σκοτώσει μετά; Έκανε ότι θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του. Έλα μου όμως που ορισμένες φιλοζωικές οργανώσεις έχουν άτομα με αρνητική λογική! Μια φιλοζωική οργάνωση λοιπόν (δε θυμάμαι ποια – τελικά φαίνεται πως ισχύει αυτό που λένε για το αλκοόλ ότι καίει τα εγκεφαλικά κύτταρα) παραπονέθηκε και έκανε μήνυση στον άνθρωπο αυτόν επειδή σκότωσε το σκυλί! Δεν πάμε καθόλου καλά! Αν όμως ο σκύλος σκότωνε τον άνθρωπο στα τέτοια της η φιλοζωική, δε χέστηκε κιόλας, ίσα ίσα που μπορεί να έλεγε: «Σιγά μωρέ, ένας πάνω ένας κάτω και τι έγινε;». Δίνουν δηλαδή περισσότερη αξία στο σκυλί απ’ ότι στον άνθρωπο. Ξανασυγχύστηκα! Τώρα όμως θα πάω στο περίπτερο…………
Γύρισα ρε! Είστε ακόμα εκεί; Ωραία! Ρε! Ρε συ! Θανάση, ξύπνα ρε μαλάκα, σε πήρε ο ύπνος! Έτσι μπράβο! Για να κλείσω το φιλοζωικό θέμα να σας πω ότι έχω κι εγώ μερικές γάτες (όχι για να μη λέτε). Τη μία μάλιστα την έχω ονομάσει Δέσποινα αλλά επειδή είναι όλη μέρα στο σπίτι, τώρα πια τη φωνάζω οικοΔέσποινα. Με την ευκαιρία δείτε την ιστορία της Linda Hamilton για να δείτε πως ο άνθρωπος χέστηκε – για να το πω ευγενικά – για τον δίπλα του (και επειδή αυτό το περιστατικό έγινε στην Αμερική, μη νομίζετε ότι δε θα γινόταν ακριβώς το ίδιο και στην Ελλάδα):
Θα πω και λίγα πράγματα για τους οικολόγους για να μην τους αφήσω παραπονεμένους. Όχι, δε θα πω για το κόμμα, για τους κανονικούς θα μιλήσω. Αν και εδώ που τα λέμε, όταν μιλάει κάποιος από αυτό το κόμμα, από εδώ το πάει από κει το φέρνει, κάτι για το περιβάλλον θα πει. Για την ανεργία θα τον ρωτήσεις και μπορεί να αλλάξει το θέμα σε χρόνο ρεκόρ και να αρχίσει να μιλάει για βιολογικά ραπανάκια και τοξικά απόβλητα. Πώς το καταφέρνουν αυτό δεν μπορώ να καταλάβω!!
Δε θα πω πολλά για τους οικολόγους γιατί πολλά από αυτά τα έγραψα πιο πάνω και για τους φιλόζωους, αυτά δηλαδή που σχετίζονται με τον άνθρωπο, αλλά εδώ είναι σε αρκετά μικρότερο βαθμό. Βέβαια πολλοί οικολόγοι ταυτίζονται με τους φιλόζωους, γιατί και τα ζώα μέρος του οικοσυστήματος είναι (για τον άνθρωπο ούτε κουβέντα όμως, τα είπαμε, μην τα ξαναλέμε). Όμορφη την έκαμες θεέ μου αυτή την πλάση, αλλά έκαμες και τον άνθρωπο για να την εχαλάσει, που λέει και μια μαντινάδα. Επίσης, οι σαραντάρες ισούνται με δυο εικοσάρες, οι οποίες ισούνται με τέσσερις δεκάρες. Άρα όποιος πηγαίνει με σαραντάρα είναι παιδεραστής!
Τα βασικά όλοι τα ξέρουμε για την προστασία του περιβάλλοντος. Μην πετάτε σκουπίδια κάτω, μην αφήνετε πίσω σας τρεις τόνους σκουπίδια στις παραλίες όταν φεύγετε γιατί είναι μέγιστη γυφτιά, μην ξοδεύετε τσάμπα ρεύμα (καλά, εντάξει, εσύ τον υπολογιστή άσε τον όλο το βράδυ ανοιχτό μέχρι να κατέβουν όλες οι τσόντες, έτσι κι αλλιώς οι υπολογιστές δεν καίνε πολύ) γιατί θα σας τσακίσει η ΔΕΗ – μην ακούσω για κάποιον άλλο λόγο – και όλα τα συναφή. Το θέμα είναι πόσα από αυτά κάνουμε. Δε θα πω μην αφήνουμε ανοιχτά τα φώτα επειδή καίμε ρεύμα ή να μην αφήνουμε ανοιχτή τη βρύση επειδή θα ξοδέψουμε όλο το νερό της Γης γιατί είναι πιο ηλίθιο και από το να έχουμε το Γιωργάκη για πρωθυπουργό……… ε;……… χμμμμμμ………
Είναι και αυτή η πανηλίθια μαλακία (μάλλον μόδα περισσότερο θα έλεγα ότι είναι) που συμβαίνει μια φορά κάθε χρόνο. Που κλείνουν όλοι τα φώτα του σπιτιού τους για μια ώρα και κοιτάζονται μετά στον καθρέφτη και λένε: «Εντάξει το έκανα το καθήκον μου για φέτος, ας πάρω τώρα τη τζιπάρα μου που βγάζει περισσότερο καυσαέριο από τρία εργοστάσια μαζί να πάω να πιω τη φραπεδούμπα μου!». Εγώ πάντως εκείνη τη συγκεκριμένη ώρα ανάβω όλα τα φώτα του σπιτιού μου. Του καθιστικού, του υπνοδωματίου, της κουζίνας, του μπάνιου, του διαδρόμου, του μπαλκονιού, της εξώπορτας και ότι άλλο έχω. Επίσης, πηγαίνω να αγοράσω πέντε έξι πορτατίφ για να τα ανάψω και αυτά. Επειδή κάποιες εταιρίες που πραγματικά γαμάνε το περιβάλλον λένε ας τους πούμε καμιά μαλακία να μην ασχολούνται μαζί μας, θα κάτσω να κλείσω τα φώτα για αυτούς. Και όχι ΔΕΝ είναι συμβολική η κίνηση που κάνετε και ας το έκανε και όλος ο κόσμος χωρίς εξαιρέσεις, γιατί όταν τις υπόλοιπες 364 μέρες χεστήκατε παντελώς, ε, τότε θεωρείστε υποκριτές. Και μιας και είπα για εργοστάσια, ΟΧΙ, ΔΕΝ πρέπει να κλείσουν επειδή μολύνουν το περιβάλλον για καραπροφανείς λόγους τους οποίους δεν υπάρχει περίπτωση να τους αναλύσω. Αν κάποιος δεν μπορεί να σκεφτεί ούτε ένα λόγο για τον οποίο δεν πρέπει να κλείσουν τα εργοστάσια ας με βρίσει στα σχόλια για να έχω κι εγώ κάτι να γράφω στα παπάρια μου!
Και επιστρέφω στο θέμα της τζιπάρας με τα καυσαέρια. Δηλαδή όχι μόνο της τζιπάρας αλλά γενικά όλων των οχημάτων. Όταν κάποιος παίρνει το αυτοκίνητο για να πάει στο περίπτερο που απέχει είκοσι μέτρα από το σπίτι του για να πάρει τσιγάρα (και στο γυρισμό να πετάξει και το περιτύλιγμα από τα τσιγάρα έξω) είναι γύφτος! Να με συγχωράνε οι γύφτοι αλλά έχει μείνει αυτή η έκφραση! Και στην τελική δε μας χέζετε κι εσείς οι γύφτοι! Λίγα κάνετε κι εσείς;………. Βαθιές ανάσες, βαθιές ανάσες, αναπνοή, εκπνοή, αναπνοή, εκπνοή, μείνε στο θέμα, μείνε στο θέμα, μην αρχίζεις πάλι μαλακίες……… Ναι. Είναι και το άλλο. Όταν αποφασίζουμε να βγούμε έξω, εμείς οι Έλληνες πρώτοι απ’ όλους, θέλουμε να βρούμε παρκινγκ ακριβώς έξω από το μαγαζί, άντε το πολύ πολύ δίπλα. Ειδικά όταν είναι βράδυ. Ε ναι μωρέ, να μην μας αρχίσει τη μουρμούρα η Σούλα ότι θα αναγκαστεί να περπατήσει πέντε ολόκληρα λεπτά με τα πόδια γιατί σήμερα έβαλε και τις καινούριες 70ποντες γόβες που τις πλήρωσε μια περιουσία και είναι πιο ψηλές και απ’ την ίδια. Ειδικά στο γυρισμό από το μαγαζί στο αμάξι ακολουθεί πάντα αυτός ο διάλογος: «Καλά ρε άχρηστε, που βρήκες να παρκάρεις; Πιο μακριά δεν μπορούσες να το πας; Τόσην ώρα εκεί μέσα χόρευα πάνω στις μπάρες, είμαι ξεθεωμένη από την κούραση και εσύ βρήκες να παρκάρεις στου διαόλου τη μάνα; Και αυτή η μάνα του διαόλου πάντα τόσο μακριά μένει;». Και μουρμουρίζει ο Δημητράκης από μέσα του: «Γαμώ την καταδίκη μου, άι στο διάολο μωρή φακλάνα, μη σου γαμ… τίποτα, μας έπρηξες τα παπ… βραδιάτικα, κλείσε το γαμη… στόμα σου, έχε χάρη που έχεις ωραίο κώλο αλλιώς…». Παρεμβαίνει η Σούλα μετά: «Τι είπες; Είπες τίποτα; Τολμάς να μιλήσεις;». «Όχι αγάπη μου, έχεις απόλυτο δίκιο, σωστά τα λες» απαντάει χεσμένος ο Δημητράκης. Αν το διαβάζεις αυτό και σε λένε Σούλα, είχες πάρει κάποτε 70ποντες γόβες, τα έχεις με κάποιον Δημητράκη και είχατε τον παραπάνω διάλογο, ζητώ ταπεινά συγνώμη που σε έκανα ρόμπα δημοσίως αλλά ήταν τελείως συμπτωματικό. Εκτός και αν είχα ακούσει το διάλογό σας σουρωμένος και δεν σας θυμάμαι….
Επίσης, τι είναι αυτή η κατάσταση με τις παραλίες, κυρίως προς το τέλος του καλοκαιριού; Της Τζούλιας γίνεται! Ειδικά οι οικογένειες το έχουνε συνήθειο να αφήνουνε κάθε φόρα 7 σακούλες σκουπίδια στην παραλία κάθε σαββατοκύριακο που πηγαίνουνε και μετά βγαίνουν και παραπονιούνται ότι οι ακτές είναι βρώμικες και αναρωτιούνται σε τι παραλίες κάνουν μπάνιο τα παιδιά τους! Αφού εσείς τις βρωμίζετε ρε ζώα, τι περιμένατε να είναι;
Μια φορά κι έναν καιρό (δεν είναι παραμύθι, αλήθεια είναι) καθώς περπατούσα αμέριμνος στο δρόμο και σιγοτραγουδούσα τα παπάκια (καλά εντάξει δεν ήταν τα παπάκια, μπορεί να μη σιγοτραγουδούσα καν) πέφτω πάνω σε ένα παιδί με ένα ντοσιέ και κάτι φυλλάδια. Βρωμούσε από μακριά ότι ήταν οικολόγος. Ναι, κάποιοι ξεχωρίζουν. Είναι από αυτούς τους τύπους που δεν ξυρίζονται ποτέ, έχουν κάτι μούσια μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο, μαλλιά ράστα και αυτή τη συνήθεια των Γάλλων. Ξέρετε, να κάνουν μπάνιο 3 φορές το χρόνο (τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και τη μοναδική μέρα που δούλεψαν εκείνο το χρόνο). Μόνο που αυτοί, σε αντίθεση με τους Γάλλους, δε πασαλείφονται με κολώνιες από πάνω μέχρι κάτω για να καλύψουν τη βρώμα τους. Παρόμοια ιστορία έχετε στάνταρ όλοι να πείτε. Τέλος πάντων, σωστά το υποψιάστηκα, ήταν απ’ αυτούς. Και μου αρχίζει την κουβέντα λέγοντάς μου κάτι για την καταστροφή των δασών και μετά μου το γυρνάει στην καρέτα καρέτα (dirollo dirollo που λέει και η διαφήμιση). Όλα καλά ως εδώ, δηλαδή εγώ χέστηκα, δεν του έδινα σημασία, εκτός από το γεγονός ότι τον είδα να πετάει τα τσιγάρα του και το περιτύλιγμα από το πακέτο κάτω στο δρόμο την ώρα που μου μιλούσε!!! Έλα απαυτό στον τόπο σου! Τι κάθεσαι και μου ψέλνεις τότε! Κι εγώ πετάω κάτω τα αποτσιγάρα (όχι το περιτύλιγμα) και τα πατάω και άμα ήμουν σκύλος θα τα κατουρούσα κιόλας για να αφήσω το στίγμα μου αλλά δε βγαίνω να κηρύττω στον κόσμο κάνοντας τα αντίθετα (- χμμμμ, αυτό μου θυμίζει τους παπάδες – από ‘δω το ‘φερες από κει το ‘φερες, πάλι για τους παπάδες είπες – καλά, συγνώμη)! Τον αποφεύγω μόλις κατάλαβα ότι θα με έπαιρνε ο ύπνος όρθιος, λέγοντάς του ότι βιάζομαι και τέτοια και όπως ξεκινάω να φύγω μου λέει: «Φίλε, με την αδιαφορία σου καταστρέφεις τη φύση και τα ζώα!». Είπε ο Καραμανλής τον Παπανδρέου κλέφτη εεεεεεεε είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα! Και στην τελική, ΝΑ, χέστηκα! Έχω με σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθώ (-Εσύ αργόσχολε; -Ναι ρε, εγώ, σκάσε!) από τα δάση!
Είχα κάποτε στο γυμνάσιο έναν καθηγητή που έπρηζε κάθε λίγο και λιγάκι τα αυτιά μας σχετικά με το περιβάλλον, κυρίως για την κατανάλωση του νερού. Ειδικά με την κατανάλωση του νερού τα μισά παιδιά της τάξης έπαθαν ωτίτιδα ακούγοντάς τον. Ναι ρε φίλε, σωστά τα λες. ΑΛΛΑ! Αλλά τότε γιατί κάθε πρωί σηκώνεσαι στις 6, πλένεις το αμάξι σου, έρχεσαι στο σχολείο με το ποδήλατο και τ’ απόγευμα ξαναπλένεις το αμάξι σου για να πας βόλτα με τα πόδια; Στάκα υπάρχει μέσα στο κεφάλι σου και κάθεσαι και μας κηρύττεις για την άσκοπη κατανάλωση του νερού όταν εσύ μόνο αυτό κάνεις; Όσοι (από τα πολλά τρισεκατομμύρια που διαβάζουν αυτό το ποστ) τον είχαν καθηγητή, είμαι σίγουρος ότι κατάλαβαν για ποιον μιλάω…
Ξέχασα να πω και κάτι άλλο για τα αμάξια. Για τα υβριδικά αυτή τη φορά. Για τους οδηγούς των υβριδικών δηλαδή. Για τη συμπεριφορά των οδηγών των υβριδικών για να το πω καλύτερα. Συγχαρητήρια που πήρατε υβριδικό και μπράβο σας και μαγκιά σας και να μεγαλώσει και το πουλί σας είκοσι πόντους άμα θέλετε, αλλά μην το παίζετε έξυπνοι! Μη μας πρήζετε ότι εσείς είστε μάγκες που πήρατε υβριδικό και ότι νοιάζεστε για το περιβάλλον. Καλά κάνετε που το αγοράσατε αλλά αφήστε μας ήσυχους! Μας φάγατε τ’ αυτιά! Μου θυμίζετε μια παλιά προεκλογική διαφήμιση του ΛΑΟΣ που έλεγε στο περίπου, γιατί δεν τη θυμάμαι και καλά, ότι: «Εμείς, του ΛΑΟΣ, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κόμματα, δε διαθέσαμε τα λεφτά της προεκλογικής μας εκστρατείας με σκοπό τη διαφήμιση του κόμματός μας αλλά τα δώσαμε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα». Πρώτον, διαθέσατε κάποια για να κάνετε αυτή τη διαφήμιση (και δεν ξέρω και πόσα δώσατε τελικά σε ιδρύματα), δεύτερον, δυσφημείτε τα υπόλοιπα κόμματα λέγοντας έμμεσα ότι είστε ανώτεροι από εκείνους και τρίτον (έτσι για μπόνους), με αυτόν τον τρόπο διαφημίζετε το κόμμα σας. Μην το παίζετε έξυπνοι και ανώτεροι!
Χίπηδες! Παιδιά των λουλουδιών! Peace broooooooooooo! Άι στο διάολο ρε! Να αγαπάτε τη φύση άμα θέλετε, το είπαμε αυτό. Το να κάθεστε όμως από το πρωί μέχρι το βράδυ χασικλωμένοι από τους πολλούς μπάφους παίζοντας το Imagine στην κιθάρα ξέρετε τι σας κάνει; Άχρηστους! Όχι, αλήθεια σας λέω! Αυτός που δεν κάνει τίποτα όλη τη μέρα λέγεται άχρηστος! SUCK MY BALLS FLOWER-SNIFFER!
Ωραία όλη αυτή η κατάσταση με την αγάπη για το περιβάλλον και τέτοια αλλά τόση κάβλα δεν την καταλαβαίνω! Μήπως βαράτε και μαλακία με το National Geographic; Δηλαδή αν εγώ αποτρέψω την καταστροφή κάποιων δασών που γίνονται κωλόχαρτα για να σκουπίζω τον κώλο μου, θα κωλώσει η φύση να ρίξει ένα τσουνάμι στο σπίτι μου; Και στο καπάκι ένα τυφώνα και ένα σεισμό; Και ένα μετεωρίτη ακριβώς πάνω στη γάτα μου επειδή πηδιόταν με τους γάτους της γειτονιάς παραπέρα και τη γλύτωσε; ΔΕΝ τα πηγαίνουμε καλά με τη φύση, δεν τα πηγαίναμε ποτέ. Και όσες προσπάθειες και να κάνουμε η φύση ΔΕ μας αγαπάει, δε μας αγαπούσε ποτέ, δε θα ζήσουμε αρμονικά ποτέ ούτε μ’ αυτήν ούτε με τα ζώα της. Κι εμείς ζώα είμαστε, πίθηκοι, απλά άτριχοι και με σπορ αμάξια. Και αν νομίζετε ότι μπορούμε να ζούμε αρμονικά με τη φύση να πάτε στην Ιαπωνία και να περιμένετε το επόμενο τσουνάμι. Και αν νομίζετε ότι μπορούμε να ζούμε αρμονικά με τα ζώα αφήστε μερικούς δηλητηριώδεις σκορπιούς να κυκλοφορούν μέσα στο δωμάτιό σας ή απλά πηγαίνετε να ζήσετε σε μια ζούγκλα με τα φίδια ή κάπου στην Ασία παρέα με τα άγρια ζώα!
Το όλο συμπέρασμα από το παραπάνω κείμενο το αφιερώνω στους απανταχού φιλόζωους και οικολόγους. Μπράβο σας και ξαναμπράβο σας και ξαναμαναμπράβο σας και άλλα χίλια δυο μπράβο σας που αγαπάτε τα ζώα και το περιβάλλον. Πολύ καλά κάνετε! Αλλά να βάζουμε και κάποιες προτεραιότητες στη ζωή, μην τα εξισώνουμε όλα και να κάνουμε πράξη τα λεγόμενά μας! Αυτά! Ουφ! Πείνασα! Καμιά ιδέα τι να φάω; Δεν έχουμε και κουνέλι στιφάδο δυστυχώς! Είχε πάει ο γείτονάς μου για κυνήγι και σκότωσε μερικά πουλιά (που πετάνε ρε πρόστυχε, δεν έγινε γκέι ακόμα) και μου είπε να μου δώσει μερικά! «Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι, πήγε για κυνήγι ο άχρηστος; Ο φονιάς; Ο δολοφόνος; Μα πώς μπόρεσε να πειράξει τα καημένα τα πουλάκια!», πετάγεται ξαφνικά ένας φιλόζωος. Ναι ρε μαλάκα, πήγε για κυνήγι και καλά έκανε! Δεν ήταν απαγορευμένη περίοδος! Δεν το κάνει μόνο για χόμπι, το κάνει για να φάει! Να φάει! Το καταλαβαίνεις; Ποια είναι η διαφορά από το να πήγαινε στο χασάπη της γειτονιάς και να αγόραζε παΐδάκια; Δε τα σκοτώνει απλά και μετά τα παρατάει έτσι για το χόμπι! Τα τρώει! Τ-Ρ-Ω-Ε-Ι! Understand? Και δεν είναι δολοφόνος, είναι άνθρωπος! Άνθρωπος = Παμφάγος! Ανήκει στην τροφική αλυσίδα! Όπως και οι ψαράδες που σκοτώνουν τα καημένα τα ψαράκια. Αλλά μη σε πετύχω πουθενά να τρως κοψίδια, μπριζόλες, σουβλάκια και λοιπά κρεατικά γιατί είσαι το ίδιο δολοφόνος με αυτούς! Μάθαμε τώρα να λέμε δολοφόνους αυτούς που τα σκοτώνουν, ενώ εμείς που τα τρώμε σε ακριβά εστιατόρια και τα χρυσοπληρώνουμε κιόλας είμαστε οι καλοί της ιστορίας! Είτε ορτύκι λέγεται είτε χοίρος, είναι και τα δυο ζώα. Και τα τρώμε για να επιβιώσουμε! Γκε γκε; Σε βλέπω και σένα αγαπητέ χορτοφάγε, είσαι έτοιμος να μιλήσεις! Αν θες να μάθεις και τα χόρτα που τρως έχουν ζωή! Επειδή δεν κάνουν «μπεεεεεεεεε» ή «μοοουυυυυ» ή «άντε από ‘δω ρε μαλάκα, εγώ την είδα πρώτος τη θέση που πάρκαρες» αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουν ζωή. Αλλιώς δε θα μεγάλωναν! Αν δε σ’ αρέσει, μπορούμε να σε ταΐζουμε πριονίδια! Σιχτίρ πάλι!
