ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ;

                Το έχουμε παραχέσει λίγο με τα βραβεία………..

 

Τι θα πει δεν ακούτε; Μυστικό είναι, το ψιθυρίζω. Ορίστε θα σας το φωνάξω:

ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΧΕΣΕΙ ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ! ΑΑΑΑΑΑΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΝΑ ΨΟΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙΣ ΧΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ!!!!

          Συγνώμη για τις φωνές αλλά έπεσε μια πλάκα πάνω στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού μου και πρέπει να τη βρίσω…… Νομίζω ότι ήταν η 11^η εντολή του Θεού αλλά τώρα έγινε κομματάκια με τη βοήθεια ενός σφυριού…… Εντάξει, καλά είναι και τα βραβεία, δε λέω, αλλά βγάλτε και κάτι πιο πρωτότυπο, όχι συνέχεια οι ίδιες και οι ίδιες ερωτήσεις. Βγάλτε για παράδειγμα βραβεία με ερωτήσεις τύπου "πρώτα υπήρχε το αυγό ή η κότα", με απάντηση "το αυγό βέβαια, γιατί κάποιοι δεινόσαυροι γεννούσαν αυγά". Η Κρήτη (όχι όλη, ένα μέρος της) και η Love Addict μου έδωσαν αυτό εδώ το βραβείο:

 

          Παρόλο που θα προτιμούσα ένα καφάσι μπύρες, επειδή δεν είμαι αγενής το δέχομαι το βραβείο και σας προσκαλώ όλους να πιούμε ένα καφάσι μπύρες ο καθένας και να χορέψουμε το γκαγκαν… γκναγκναμ… γκαναγκν……… το μακαρένα στη ντουλάπα του σπιτιού μου. Ένας ένας παρακαλώ να μπαίνετε γιατί δε χωράτε…

          Επειδή κάποιες από αυτές τις ερωτήσεις τις έχω ήδη απαντήσει δε θα απαντήσω πάλι στις ίδιες αλλά θα σας δείξω τη συνέντευξη που μου πήραν στους New York Times όταν με βράβευσαν για το πιο παρακμιακό μπλογκ που υπάρχει στον πλανήτη   στην Ευρώπη    στην Ελλάδα    στην Κωλοπετινίτσα:

New York Timesυνεντευξάς (ΝΥΤ): Συγχαρητήρια για το βραβείο που λάβατε! Πώς αισθάνεστε;

Εγώ: Αισθάνομαι μια ανακατωσούρα στο στομάχι μου από ένα χαλασμένο κέικ που έφαγα…

ΝΥΤ: Πώς εμπνευστήκατε να ανοίξετε ένα τέτοιο μπλογκ;

Ε: Το Άγιο Πνεύμα του Κόναν του βάρβαρου έπεσε πάνω στο κεφάλι μου καθώς προχωρούσα αμέριμνος και γυμνός στα γραφικά σοκάκια της Κωλοπετινίτσας και με έριξε κάτω από τη φόρα που είχε. Αφού μου έριξε μερικά μπινελίκια για άγνωστο λόγο άρχισε να μου λέει ότι πρέπει να ανοίξω ένα μπλογκ και να αρχίζω να κράζω γιατί είμαι ηλίθιος και μικροτσούτσουνος και έτσι θα μπορούσα να βγάζω τα κόμπλεξ μου παραέξω. Βέβαια, όταν μιλούσα με το Άγιο αυτό Πνεύμα (γυμνός) οι περαστικοί με περάσαν για τρελό επειδή με βλέπανε να μιλάω μόνος μου σε έναν τοίχο και με κλείσανε σε τρελάδικο όπου ερχόντουσαν κάτι χοντρές νοσοκόμες και με βιάζανε. Και όσο ήμουν μέσα και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα………………………………………. [2 μέρες μετά]……………………. Έτσι αποφάσισα να ανοίξω επιτέλους το μπλογκ.

ΝΥΤ: Από πού αντλείται την έμπνευσή σας;

Ε: Από ένα μπουκάλι ουίσκι. Ή ένα μπουκάλι τζιν. Ή ένα καφάσι μπύρες. Ή μερικές ρετσίνες. Ανάλογα.

ΝΥΤ: Να σας πω την αλήθεια, ντρέπομαι να γίνω μέλος στο μπλογκ σας γιατί θα θεωρούμαι Απίτης και μπορεί κάποιοι να το μπερδεύουν με το Δαπίτης.

Ε: Όταν ιδρύθηκε το ΑΠΙ ήμουν περίπου 14 χρονών, οπότε δεν ήξερα καν τι σκατά ήταν η ΔΑΠ. Αργότερα έμαθα ότι ήταν σκατά. Αν τότε μου λέγανε κάτι για ΔΑΠ το πολύ πολύ να το περνούσα για μάρκα απορρυπαντικού…

ΝΥΤ: Με τι ασχολείστε γενικά στη ζωή σας;

Ε: Είμαι πωλητής μηχανικών μολυβιών για άτομα με πλατυποδία αλλά τον τελευταίο καιρό βγάζω πολλά λεφτά πουλώντας ναρκωτικά σε ανήλικα κουνούπια.

ΝΥΤ: Είναι αλήθεια ότι έχετε 2 πέη;

Ε: Αυτός είναι ένας αστικός μύθος που ξεκίνησε γύρω στο 1880 και με λύπη σας ανακοινώνω ότι δεν είναι αληθινός.

ΝΥΤ: Σοβαρά; Ταράχτηκε το είναι μου!

Ε: Κι εμένα το δεν είναι μου!

ΝΥΤ: Έχετε κλείσει το θερμοσίφωνα σπίτι σας;

Ε: Ναι, ευτυχώς μου έχει μείνει ένα κουκούτσι μνήμης ακόμα…

ΝΥΤ: Ποιον θα θέλατε να ευχαριστήσετε σήμερα;

Ε: Το φούρνο μου που μου ζέστανε ένα υπέροχο κοτόπουλο.

ΝΥΤ: Μπορείτε να μου πείτε 2 άτομα που μισείτε σε αυτή τη ζωή;

Ε: Εσένα και τον εαυτό σου επειδή μου κάνεις ηλίθιες ερωτήσεις.

ΝΥΤ: Μπορώ να σας κάνω τουλάχιστον μία τελευταία ερώτηση;

Ε: Μόλις την έκανες. Πήδα τώρα από κανα γκρεμό μπας και ξεβρωμίσουμε λίγο από την άθλια μούρη σου.

ΝΥΤ: Μα…………

Ε: Μαμούνια. ΓΕΙΑ! ΦΕΥΓΩ!

Προσκαλώ όλους όσους πήραν το προηγούμενο βραβείο να γράψουν τη δική τους συνέντευξη στο όποιο μεγάλο περιοδικό / εφημερίδα συνεντευξήθηκαν (;)……