ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ

            Χτυπάει το ξυπνητήρι στις 8 το πρωί. Ανοίγω το δεξί μου μάτι και το κοιτάω με μίσος ενώ ταυτόχρονα το καταριέμαι από μέσα μου που με ξύπνησε τη στιγμή που άρχισα να χουφτώνω τη Τζέσσικα Άλμπα. Το ξαναρυθμίζω να χτυπήσει μια ώρα αργότερα και ξανακοιμάμαι για να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα. Στις 9 ξαναχτυπάει το καταραμένο. Ανοίγω και τα δυο μου μάτια αυτή τη φορά και το κλείνω. Κοιτάζω από πίσω μου αλλά είμαι μόνος στο κρεβάτι. Η γυναίκα μου έχει φύγει από νωρίς για τη δουλειά της. Χασμουριέμαι σαν αρκούδα που ξυπνάει από χειμερία νάρκη, πετάω τα σκεπάσματα από πάνω μου, τρίβω τα μάτια μου να φύγει η τσίμπλα, βάζω το χέρι μου μέσα από το βρακί και αρχίζω να ξύνομαι με απόλαυση. Σηκώνομαι και πηγαίνω με αργά αλλά σταθερά βήματα στην τουαλέτα για την ανάγκη μου. Κοιτάζω το ρολόι μου και συνειδητοποιώ ότι η ώρα είναι πλέον 9 και μισή και εγώ βιάζομαι για να πάω στη δουλειά μου. Ντύνομαι με γρήγορες κινήσεις βάζοντας το αριστερό χέρι στο δεξί μπατζάκι του παντελονιού και το δεξί πόδι στο αριστερό μανίκι του σακακιού και πέφτω στο πάτωμα από τη μαλακία που έκανα. Βγάζω όλα τα χέρια και όλα τα πόδια από όλα τα μπατζάκια και μανίκια και ντύνομαι με ήρεμες κινήσεις, σωστά αυτή τη φορά. Μπαίνω στο αυτοκίνητό μου και ξεκινάω για το γραφείο μου. Στο δρόμο κάνω μία στάση για να προμηθευτώ τα απαραίτητα για τη δουλειά μου, δηλαδή τσιγάρα, καφέ, κουλούρια και αθλητική εφημερίδα.

          Φτάνω στη δουλειά λίγο πριν τις 10.30. «Ουάου», σκέφτομαι, «προσωπικό ρεκόρ. Έχω να πάω στη δουλειά πριν τις 10.30 από την ημέρα που προσλήφθηκα χάρη σε εκείνον τον καταπληκτικό υπουργό που μας κυβερνούσε τότε, να ‘ναι καλά ο άνθρωπος, να του ζήσουν τα παιδιά του και να χαίρεται τα σκάφη του που άξιζε μια παραπάνω μιζούλα για να τα αποκτήσει». Περνάω από πολλά γραφεία μέχρι να φτάσω στο δικό μου. Στους βλάκες τους συμβασιούχους τους κουνάω απλά το κεφάλι αφού έτσι κι αλλιώς θα τους διώξουνε μετά από λίγο καιρό. Όλους τους μόνιμους φίλους τους καλημερίζω, αν και σήμερα δε συνάντησα ακόμα πολλούς γιατί έφτασα πολύ νωρίς. Τώρα θα πρέπει να ξυπνάνε αυτοί οι καημένοι εργαζόμενοι. Φτάνω στο γραφείο μου, κάθομαι στην καρέκλα μου και απλώνω τα πόδια μου πάνω στο γραφείο αφού πρώτα βγάλω τα παπούτσια μου που με έχουνε πεθάνει. Αρχίζω να ρουφάω τον καφέ μου και παράλληλα ανάβω ένα τσιγάρο να χαλαρώσω από την ένταση. Τρώω και τα κουλούρια γιατί με έπιασε μια λιγούρα. Ύστερα ανοίγω την εφημερίδα να διαβάσω για την ομαδάρα που πάλι έκανε ότι ήθελε μέσα στο γήπεδο και δεν τη σταματάει κανείς πλέον.

          Τελειώνω με την εφημερίδα πάνω στην ώρα που μπαίνει ο Γιώργης, ο συνάδελφος από το διπλανό γραφείο. Κάθεται στην καρέκλα του και αρχίζουμε να σχολιάζουμε το χτεσινό ματς μέχρι η ώρα να πάει 12. Μετά σηκωνόμαστε και οι δύο με ένα πάκο χαρτιά για να τα δώσουμε στους συμβασιούχους που δεν έχουν κάποιο μέσον οι άχρηστοι και κάθονται και δουλεύουν σαν τους είλωτες τα κορόιδα. Καλά να πάθετε ρε! Αν θέλετε φιλήστε μερικές κατουρημένες ποδιές υπουργών όπως κάνουν όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι για να δουλεύετε κι εσείς χωρίς το άγχος της απόλυσης. Εμείς μαλάκες είμαστε δηλαδή που κάναμε αμάν για να πείσουμε μερικούς υπουργούς να μας δώσουν θέση στο Δημόσιο; Ορίστε! Οι κόποι μας ανταμείφθηκαν και δεν καταλαβαίνω γιατί μας βρίζουν όλοι! Άντε να τελειώσει και το ρεμάλι ο γιός μου τη σχολή του να τον χώσω και αυτόν εδώ μέσα για να μην κουραστεί το πουλάκι μου να πάρει 18 πτυχία άδικα αφού έτσι κι αλλιώς μόνο σαν κωλόχαρτα θα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει!

          Γυρνάμε πίσω στα γραφεία μας με το Γιώργη και αφού αναλύσαμε όλα τα συστήματα της ομαδάρας αρχίζουμε νέα εποικοδομητική συζήτηση:

Εγώ: Μαλάκα είδες τι φοράει το Κατερινιώ σήμερα;

Γιώργης: Άσε ρε, κόντεψα να αλληθωρίσω. Όλο το βυζί έξω πέταξε. Από τον άλλο μήνα που θα πάρω προαγωγή σκέφτομαι να τη μεταφέρω δίπλα στο δικό μου γραφείο.

Ε: Α ρε τυχερέ! Και εγώ θα μείνω με τις 2 γριές απέναντι! Πώς λες να είναι στο κρεβάτι;

Γ: Οι γριές;

Ε: Όχι ρε μάλακα ταλαιπωρημένε! Το Κατερινιώ.

Γ: Δεν ξέρω αλλά έχω σκοπό να μάθω! Όταν την πάρω δίπλα στο γραφείο μου θα της τάξω αύξηση και μονιμότητα μπας και μου κάτσει.

Ε: Σωστά το σκέφτεσαι!

Γ: Τι να κάνω ρε συ; Πλέον το έχω κόψει το σεξ με τη γυναίκα μου. Από τότε που γέννησε πήρε 30 κιλά και έχει γίνει σα φαλαινοθηρικό. Μια φορά το χρόνο κάνουμε σεξ στην επέτειο του γάμου μας. Και αυτό επειδή είμαι μεθυσμένος γιατί πίνω να ξεχάσω το λάθος που έκανα και την παντρεύτηκα!

Ε: Χαχαχαχαχα! Καλά και η δικιά μου δεν πάει πίσω. Χρειάζεται τριαξονικό πλέον για να κινείται. Ελπίζω τουλάχιστον να φέρουν καμιά καινούρια και να την βάλουν στο δικό σου γραφείο τώρα που θα πάρεις προαγωγή μπας και δω κι εγώ άσπρη μέρα γιατί μου φεύγουν πολλά λεφτά κάθε φορά που τρέχω στα κωλόμπαρα.

Γ: Σε καταλαβαίνω! Κι εγώ τα ίδια ζόρια τραβάω.

Ε: Πρέπει να στέλνουμε γράμματα στο Υπουργείο να τους ενημερώνουμε ποιους πρέπει να κρατήσουμε. Να διώχνουμε όλους τους άντρες που μας φέρνουν και να κρατάμε όλες τις πιτσιρίκες και μόλις σιτέψουν κι αυτές να τις διώχνουν. Φαντάζεσαι αντί για τους 3 μαντράχαλους που μας φέρανε τον προηγούμενο μήνα να μας φέρνανε 3 καινούριες Κατερίνες;

Γ: Πωπωωωω! Τρία επί δύο ίσον έξι μεγάλα βυζόμπαλα παραπάνω για να θαυμάζουμε!

          Κάπως έτσι συνεχίστηκε η εποικοδομητική αυτή συζήτηση για κάμποση ώρα και ξεχαστήκαμε στο τέλος και φύγαμε ακριβώς την ώρα που σχολάμε, ούτε καν μισή ώρα νωρίτερα όπως συνηθίζουμε να κάνουμε.

          Φτάνω στο αμάξι και βλέπω μια κλήση. Κωλόμπατσοι! Επειδή πάρκαρα σε θέση αναπήρων; Και; Αφού πάντα άδειες μένουν αυτές οι θέσεις, τι τις έχουνε; Εδώ που τα λέμε παίρνω κι εγώ επίδομα αναπηρίας χωρίς να έχω τίποτα, απλά τους κορόιδεψα, οπότε έχω δικαίωμα να παρκάρω όπου γουστάρω! Δε γαμιέται! Θα πάρω το διοικητή της αστυνομίας που είναι τρίτος ξάδερφος της κουνιάδας του αδερφού μου και θα μου τη σβήσει.

          Μπαίνω σπίτι, ζεσταίνω το μουσακά που μου έφτιαξε η γυναίκα μου από χτες, τρώω, ξεντύνομαι και ξαπλώνω για να ξεκουράσω το ταλαιπωρημένο από την πολλή δουλειά κορμί μου.

          Ξυπνάω απογευματάκι. Η γυναίκα μου έχει γυρίσει από τη δουλειά της. Πρέπει να την αποφύγω. Της λέω ότι πρέπει να πάω για καφέ με το φίλο μου το Κώστα γιατί τον χώρισε η αρραβωνιαστικιά του και θέλει κάποιες συμβουλές, επίσης έπαθε το 25^ο εγκεφαλικό η γιαγιά του, έπεσε από τις σκάλες η γάτα του και η ΑΕΚ κοντεύει να πέσει κατηγορία. Τέσσερις πολύ σημαντικοί λόγοι για να μην μπορέσω να τη δω όλο το απόγευμα.

          Πάμε για καφέ και γυρνάω σπίτι να φάω. Μετά το φαγητό η γυναίκα μου θέλει τρελίτσες αλλά που όρεξη για τρελίτσες όταν στο κρεβάτι σου έχεις μια μπετονιέρα με ζαρτιέρες! Την αποφεύγω για ακόμα μια φορά ισχυριζόμενος ότι αφήσαμε τα προβλήματα του Κώστα στη μέση. Προσπαθούμε ακόμα να καταλάβουμε αν η γάτα παραπάτησε μόνη της και έπεσε από τις σκάλες ή την έσπρωξε ο σκύλος του που παρακινήθηκε από το χρυσόψαρό του που είναι ο εγκέφαλος στην όλη υπόθεση και έδωσε σατανικές οδηγίες στο σκύλο να ξεπαστρέψει με τρόπο τη γάτα γιατί αυτή κάθε φορά που περνάει δίπλα από τη γυάλα γλείφει τα νύχια της.

          Φεύγω από το σπίτι και πάμε σε ουζάδικο με άλλα τρία ρεμάλια από τη δουλειά όπου γινόμαστε τύφλα και την πέφτουμε σε κάτι 20χρονες πιτσιρίκες φοιτήτριες της Νομικής αλλά δε μας κάθισαν οι παλιοχαμούρες και αναγκαστήκαμε να καταλήξουμε σε κωλόμπαρο όπου πήρα αριθμό από μια κωλομπαρού και κανόνισα συνάντηση την επόμενη μέρα σπίτι της μπας και δω άσπρη μέρα ανάμεσα στα σκέλια μου.

          Κοιτάζω το ρολόι και βλέπω ότι έχει πάει κιόλας 4.30 τα ξημερώματα και πρέπει να φύγω γιατί αύριο το πρωί έχουμε απεργία και θα κατέβω να διαμαρτυρηθώ επειδή θέλουν να μου κόψουν πολλά επιδόματα, όπως έγκαιρης προσέλευσης στη δουλειά, επίδομα πλυσίματος χεριών, μη χρήσης βίας σε σκυλιά του πεζοδρομίου, επίδομα κατάποσης ηλιόσπορων στο γραφείο, αγοράς αναπτήρων ελληνικής προέλευσης, επίδομα συντονισμού συμβασιούχων αναθέτοντάς τους τη δική μου δουλειά, χρήσης κινητού τηλεφώνου για λιγότερο από 1 ώρα στη δουλειά, επίδομα διαγραφής φίλων από το facebook που δεν έχουμε μιλήσει εδώ και ένα χρόνο, αλλαγής τασακιού κάθε φορά που αυτό γεμίζει και επίδομα χρησιμοποίησης διαφορετικού πουκαμίσου ανά μια βδομάδα χρήσης στη δουλειά.

Καληνύχτα σας!