ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ - ΣΚΑΤΟΥΛΑΚΙΑ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ - ΣΚΑΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΣ - ΚΑΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΝΗΣΤΕΥΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ;

          Δεν ξέρω τι ακριβώς θα γράψω, δεν ξέρω καν γιατί το ξεκίνησα αλλά μιας και βρήκα τον τίτλο (τίτλος είναι αυτός ρε ηλίθιε ή ολόκληρη πτυχιακή;) ας γράψω καμιά μαλακία γιατί είμαι σαδιστής και μ’ αρέσει να σας βλέπω να υποφέρετε…… Μουαχαχαχαχαχαχαχα [insert different evil laugh here] [insert music that makes the hairs of your hand horny here] [insert ugly satanic red face with horns here] [insert aganaktismeno anagnwsti who yells “τελείωνε ρε ηλίθιε με τις μαλακίες” here].

          Ταινίες τρόμου λοιπόν. Κάποιες ταινίες τρόμου δεν είναι ακριβώς τρόμου αλλά κωμωδίες σκέτες και ας έχουν αποκεφαλισμούς, αίματα και κομμένα τσουτσούνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Freddy vs Jason». Από τον πρώτο σκοτωμό μέχρι τον τελευταίο κυλίστηκα στο πάτωμα γελώντας (rofl – είδατε τι μαθαίνω;). Για όσους θέλουν να νοικιάσουν κωμωδία σας τη συνιστώ!

          Στην ταινία που όντως ψιλοέχεσα το βρακάκι μου ήταν «Η κατάρα», γνωστή και ως «The Grudge» στο χωριό μου, σε αντίθεση με το «The ring» που είχε ακουστεί περισσότερο αλλά τελικά δεν αποδείχτηκε και τίποτα σπουδαίο. Γενικά, ταινίες όπως «Η κατάρα», «Λευκός θόρυβος» με τις απότομες σκηνές που με κάνουν να τινάζομαι από την καρέκλα και να χρωματίζω το βρακί μου καφέ με πράσινες μπιλίτσες από τον αρακά που είχα φάει για βραδινό, μου αρέσουν.

         

          Ζόμπι: Είναι ένας πρώην άνθρωπος, πρώην υδραυλικός, πρώην μάνατζερ πολυεθνικής με ειδικότητα στο διαχωρισμό στατιστικών πινάκων της eurovision, πρώην στριπτιτζού, πρώην κακιά πεθερά ειδικευμένη στο βουντού με κούκλες φτιαγμένες πάνω από ινδιάνικα νεκροταφεία, πρώην χοντρό παιδάκι που του κλέβανε το γλειφιτζούρι και έκλαιγε. Τώρα δεν έχει νοημοσύνη απλά θέλει να φάει κάποιον ζωντανό άνθρωπο ωμό, αλλά άμα του φτιάξω μια καρμπονάρα θα δεις πως θα την καταβροχθίσει σαν τον Καπαμαρού. Συνήθως βρίσκεται να προχωράει στους δρόμους σέρνοντας τα πόδια του και μουγκρίζοντας σα να έχει σύνδρομο down. Αν σε δαγκώσουν γίνεσαι κι εσύ ένας πρώην αργόσχολος που δεν έχει τι να κάνει στη ζωή του και διαβάζει τις μαλακίες ενός υποτιθέμενου προέδρου του κώλου και θα αρχίσεις με τη σειρά σου να σέρνεις τα πόδια σου και να μουγκρίζεις σα να έχεις σύνδρομο down.

BRAAAAAAAAAAAAAAINS!!!!

          Τώρα που είπα ινδιάνικο νεκροταφείο, τι το ιδιαίτερο έχουν οι ψόφιοι Ινδιάνοι και δεν πρέπει να χτίζεις από πάνω τους γαμώ τα μοκασίνια τους γαμώ; Και όταν ήταν ζωντανοί γιατί βάζανε ολόκληρο τον πετεινό πάνω στην κεφαλή τους (πολύ Λούκυ Λουκ διαβάζω);

          Ρε πούστη μου, ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω σ’ αυτές τις ταινίες. (Παρένθεση για τις γυναίκες: Αν αηδιάζετε με τη σκέψη ότι κάποιος μπορεί να βλέπει αυτές τις ελεεινές ταινίες και να του αρέσουν να πάτε να δείτε την ταινία της Λάκτα και κλάστε αγάπη μετά). Πώς γίνεται τα ζόμπι να εξαπλώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο; Αυτά θα έπρεπε να είναι πρωταγωνιστές σε ταινίες του Ξανθόπουλου. Πηγαίνουν τόσο αργά που ο Αίσωπος έβγαλε μύθο με αγώνα δρόμου μεταξύ ενός ζόμπι και ενός σαλιγκαριού και ήταν τόσο βαρετός που κανείς δεν κατάφερε να τον διαβάσει μέχρι τέλους με αποτέλεσμα κανείς να μη μάθει ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα. Φήμες λένε ότι έχουν σχεδιαστεί ειδικά ρομπότ που προσπαθούνε να τον διαβάσουνε ολόκληρο αλλά διαλύονται από υπερφόρτωση βαρεμάρας. Όταν έχεις μπροστά σου ένα ζόμπι σε απόσταση κατουρήματος προλαβαίνεις να πιείς φραπέ, να παίξεις τάβλι, να φτιάξεις άλογα από το ΙΚΕΑ, να κάνεις μπάνιο, να γυρίσεις ακριβώς στο ίδιο σημείο που ήσουν και αυτά ακόμα θα προσπαθούν να σε φτάσουνε. Τόσο δύσκολο είναι να πάρεις ένα ρόπαλο / λοστό / βαριά / κάτι τέλος πάντων και να αρχίζεις να του κοπανάς το κεφάλι; Τι; Ήταν γυναίκα σου; Ακόμα πιο εύκολο. Θα βαράς και θα βρίζεις «Παλιογαμημένη σκρόφα, πουτάνα βρωμιάρα, θα σου ανοίξω το κεφάλι που με καταπίεζες τόσο καιρό, δε μ’ άφηνες ούτε μια μπύρα να πιω, το χειρότερο λάθος της ζωής μου ήταν που σε παντρεύτηκα, πάω να βρω τη μάνα σου να της ανοίξω κι αυτής το κεφάλι που μου έκανε τη ζωή πατίνι, ποδήλατο, μηχανάκι, αυτοκίνητο και δυο τρία οχήματα ακόμα!». Υπάρχουν βέβαια σε ορισμένες ταινίες και τα ζόμπι που τρέχουν. Οκ, εξαιρούμε το γεγονός ότι υπάρχει στρατός και ΟΠΛΑ που μπορούν να τους ανοίξουν το κεφάλι και υποθέτουμε ότι τους έφαγαν κι αυτούς. Θα μου πείτε ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΑΝ ΤΑ ΖΟΜΠΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΗΠΕΙΡΟΥΣ, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ; Και άντε, να πήγανε σε μερικά νησιά. Σε όλα όμως; Μα σε όλα; Στην Αυστραλία πως διάολο βρέθηκαν; Στη Μαδαγασκάρη; Στην Κρήτη; Στο Γαϊδουρονήσι;

          Βρικόλακες / Βαμπίρ: Είναι και αυτοί πρώην αθρώπηδες αλλά τελείως διαφορετικοί από τα ζόμπια. Για να γίνεις βρικόλακας πρέπει να σε δαγκώσει στο λαιμό με τους κυνόδοντες ένας άλλος βρικόλακας και να σου ρουφήξει το αίμα. Έτσι τρέφονται αυτοί, ρουφώντας αίμα, σαν τα κουνούπια, τα οποία στην αρχή απλά τσιμπούσαν περαστικούς για το χαβαλέ τους μέχρι που ένα τσίμπησε κάποιον βρικόλακα και από τότε άρχισε να μεταλλάσσεται το είδος τους και όλα πλέον ρουφάνε αίμα. Το πρώτο κουνούπι που τσίμπησε βρικόλακα είναι γνωστό και ως Kounoupus Vampirus του γένους Bloodsucker motherfucker. Οι βρικόλακες διατηρούνε τη νοημοσύνη τους απλά γίνονται πολύ πιο δυνατοί και για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο πιο ελκυστικοί στο αντίθετο φύλο, ενίοτε και στο ίδιο φύλο εάν είναι γκέι και φοράνε ροζ μπέρτα με στρασάκια. (Παρένθεση για τις γυναίκες: Αν σας έρχεται το twilight στο μυαλό όταν ακούτε για βρικόλακες ψοφήστε αργά και βάναυσα γιατί τα έχω ξαναπεί και βαριέμαι να τα ξαναλέω. Είμαι σίγουρος ότι αν βγει μια ταινία με κάποιο ζόμπι αγαπούλα πάλι τα ίδια θα κάνετε. Γαμώτο! Είμαι σίγουρος ότι θα βγει τέτοια ταινία! «Zombie Love: A rotten flesh addict… Shit! Where did my fuckin’ arm go?»). Οι βρικόλακες πεθαίνουν αν τους χώσεις ένα παλούκι………… στην καρδιά πρόστυχοι!, αν τους βγάλεις έξω να τους δει ο ήλιος και σε μερικές περιπτώσεις με ασημένιες σφαίρες. Γι’ αυτό αν έχετε σκοπό να κάνετε το τραπέζι σε κάποιο βρικόλακα μη βγάλετε έξω το καλό σας ασημικό σερβίτσιο γιατί θα μείνει νηστικό το καμάρι μου! Δεν καταλαβαίνω! Δηλαδή άμα τους αφαιρέσεις το κεφάλι με το σπαθί του Χαϊλάντερ θα τρέχουνε σαν τις παλαβές αποκεφαλισμένες κότες δεξιά κι αριστερά και θα χτυπάνε σε κολόνες; Είχα δει μια ταινία που ένας κυνηγούσε βρικόλακες και είχε πάει κάποια στιγμή σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι σε μια έρημο όπου ήταν σφηκοφω…… βαμπιροφωλιά. Και ο μαλάκας ο ηλίθιος ο άχρηστος έμπαινε μέσα, τα έδενε ένα ένα και τα έσουρνε έξω στον ήλιο για να ψοφήσουν αντί να πάρει μια μπαζούκα, μια χειροβομβίδα, κάτι που να κάνει μπαμ τέλος πάντων και να την πετάξει μέσα στο σπίτι να τα γαμήσει όλα. Υπάρχουν και οι ντεμί βρικόλακες όπως ο Blade (τι Blade ρε μαλάκα; Χαχαχαχαχα σιγά μην είναι και Tsoygkrana) και δεν ψήνονται όταν βγαίνουν στον ήλιο αρκεί να φοράνε γυαλιά ηλίου και να έχουν πασαλειφτεί με καροτέν. Επίσης, οι βρικόλακες σε ορισμένες περιπτώσεις μετατρέπονται σε νυχτερίδες για να διανύουν μεγάλες αποστάσεις και με αυτόν τον τρόπο δεν είναι απαραίτητο να κοιμούνται μέσα σε τάφους αλλά ανάποδα μέσα σε σπηλιές.

Όχι άλλη κέτσαπ! Φέρτε ΜΑΓΙΟΝΕΖΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

          Σχεδόν σε όλες τις ταινίες τρόμου αν δεν πεθάνουν όλοι, αυτή που θα επιζήσει θα είναι η πιο μουνάρα της παρέας. Πρώτα θα πεθάνει κάποιος άσχετος κατά τύχη, μετά 2-3 συμπρωταγωνιστοκομπάρσοι, μετά ο μαύρος, μετά το κλασσικό τσαμπουκομουνόπανο μετά η κολλητή της μουνάρας και τέλος ο (πρώην) γκόμενος της μουνάρας. Τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να σκυλιάσει η μουνάρα, να καθαρίσει τον κακό (τον κακό λέει χαχαχαχαχα), να χαμογελάσει σατανικά και να αρχίζει να λιμάρει τα νύχια της με αλυσοπρίονο.

          Επίσης, σε όλες τις ταινίες κανείς δεν έχει ένστικτο επιβίωσης. Μα κανείς όμως. Ειδικά οι γκόμενες οι οποίες χρησιμεύουν μόνο για να τρέχουν άσκοπα γύρω γύρω και να ουρλιάζουν σαν τις υστερικές γριές που περάσανε κλιμακτήριο.

          Και τώρα ο ορισμός της ηλιθιότητας: Ο δολοφόνος έχει ήδη σκοτώσει 2-3 άτομα. Κάποια στιγμή και με κάποιο τρόπο τα μελλοντικά θύματα του δολοφόνου καταφέρνουν να τον ρίξουν κάτω / ακινητοποιήσουν / αφοπλίσουν. Και τι κάνουν μετά; Τον πυροβολούνε στο κεφάλι; Του σαπίζουν τη μάπα με μπουκέτα; Του ρίχνουν μια κοτρώνα στη μούρη του; Τον μαχαιρώνουν στην καρδιά; ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ! Προτιμάνε να τρέξουν προς μια άγνωστη κατεύθυνση. Μάλιστα! Να τρέξουν! Εκεί είναι που σηκώνεσαι από τον καναπέ και φωνάζεις στην οθόνη στο δολοφόνο να τρέξει να τους σφάξει γιατί τους αξίζει!

          Τα φαντάσματα είναι τελείως ηλίθια. Χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, στα καλά και στα κακά. Πάντα ηλίθια όμως. Γιατί; Γιατί τα καλά υποτίθεται ότι δεν σε πειράζουν, απλά θέλουν να τα βοηθήσεις και αντί να σου δείξουν ήρεμα και ωραία, σου βάζουν γρίφους και σε καθοδηγούνε πάντα προσπαθώντας να σε τρομάξουν. Τα κακά αντί να κοιτάξουν πως θα πάνε στον άλλο κόσμο να παίξουνε στα ζάρια την είσοδό τους στον παράδεισο με τον άι Πίτερ περιφέρονται σαν τα βλαμμένα σε στοιχειωμένα σπίτια χωρίς εντοιχιζόμενες κουζίνες και τρομάζουν τον κοσμάκη. Εγώ πάντως όταν γίνω φάντασμα (θα γίνω!) θα πηγαίνω στη Βουλή να τρομάζω υπουργούς και μετά θα παίρνω μάτι σε γυναικείες ντουζιέρες. Μόνο που δεν ξέρω αν θα μου σηκώνεται……

Παρακάτω σας παρουσιάζω έναν αληθινό διάλογο που είχα κάποτε με ένα καλό φάντασμα το οποίο ήθελε να του ελευθερώσω την ψυχή, η οποία ήταν παγιδευμένη στον κώλο ενός γαϊδάρου:

Μουά: Τι σκατά θέλεις εσύ και εμφανίζεσαι μπροστά μου;

Καλό φάντασμα που η ψυχή του ήταν παγιδευμένη στον κώλο ενός γαϊδάρου (ΚΦΠΗΨΤΗΠΣΚΕΓ): Μποοοουυυυυυυυυυυυυ!!!!

Μουά: Τι μπου ρε μαλάκα;

ΚΦΠΗΨΤΗΠΣΚΕΓ: ΜΠΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥ!!!!

Μουά: Μη μου υψώνεις εμένα τον τόνο! Λέγε τι θες!

ΚΦΠΗΨΤΗΠΣΚΕΓ: ΜΠΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!

Μουά: Μπουμπούκια και μπουχέσες!

ΚΦΠΗΨΤΗΠΣΚΕΓ: ΜΠΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥ!!!!

Μουά: Μπουλντόζες και μπούμερανγκ!

ΚΦΠΗΨΤΗΠΣΚΕΓ: ΜΠΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥ!!!!

Μουά: Άκου να σου πω! Αν δεν έμαθες να μιλάς σε ανθρώπινη γλώσσα πάρε ένα χαρτί και στυλό και γράψε μου τι θες.

(Του δίνω χαρτί και στυλό που τα είχα πρόχειρα φυλαγμένα στον κώλο μου)

ΚΦΠΗΨΤΗΠΣΚΕΓ: ΜΠΟΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥ!!!!

Μουά: Μπούξινος ρε μαλάκα! Σκάσε και γράφε!

(Το φάντασμα γράφει: Θέλω να με βοηθήσεις. Η ψυχή μου είναι παγιδευμένη στον κώλο ενός γαϊδάρου, και μου δίνει το χαρτί).

Μουά: Στον ΜΠΟΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΤΣΟ ΜΟΥ! Βαριέμαι να σε βοηθήσω, φεύγω!

Τρου στόρι!