STEFANOS AND OUR BALLS

          Όπως πολύ καλά γνωρίζετε τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί κάποιος από μπλογκ σε μπλογκ πρήζοντας μπάλες, αρχίδια και λοιπά στρογγυλά όργανα με σκοπό να προσηλυτίσει πιστούς για το δικό του μπλογκ κάνοντας σε οποιαδήποτε ανάρτηση βρει στο διάβα του copy paste «Γεια. Είμαι ο Στέφανος. Αν θες γίνε μέλος στο μπλογκ μου. Και βοήθησέ με στην ανάρτησή μου. Και κάνε λάικ στη σελίδα μου στο facebook». Ο φραπεδοφτιάχτης τηςΚρήτης έλεγε ότι θα έκανε ανάρτηση για τη μούρη του αλλά το μετάνιωσε οπότε πήρα εγώ την πρωτοβουλία μετά από σύσκεψη που έκανα με τον εαυτό μου στον καθρέφτη και με 1 μπουκάλι ρούμι άγνωστης προέλευσης από τα Λιντλ.

Το μπλογκ του είναι αυτό: http://stefanosmedia.blogspot.gr/

          Και έψαξα στα έγκατα του κώλου μου και μετά από πολύωρες αναζητήσεις σε τετράγωνες πυραμίδες και μάχες με μούμιες από πιθήκους (στα βάθη του κώλου μου κρύβονται πολλές εκπλήξεις. Νομίζω ότι κάπου εκεί υπάρχει και ένα ξεχασμένο σμαρτ) βρήκα έναν αραχνιασμένο πάπυρο ο οποίος έχει γραφτεί με εκχύλισμα από τα αρχίδια πολλών μπλόγκερ και έχει τίτλο «Η Βιογραφία μου» made in Stefanos koutra. Σας το παρουσιάζω όπως είναι:

          Γεννήθηκα κάτω από ένα δέντρο όπως οι κάμπιες και πάντα έσερνα τις μύξες μου όπως οι κάμπιες. Με μαμά χίπισσα και πατέρα νταλικιέρη ήξερα ότι είχα μέλλον μπροστά μου. Στην αρχή και επειδή η μάνα μου ήταν χίπισσα με φωνάζανε παιδί του παιδιού των λουλουδιών ή αλλιώς εγγόνι των λουλουδιών. Γι’ αυτό και αργότερα όταν έμαθα πως αυτό το γαριδάκι που είχα μέσα στο βρακάκι μου δε χρησιμεύει μόνο για κατούρημα, τον έκανα σφεντόνα καθημερινά βλέποντας τις γαρδένιες μέσα στις γλάστρες. Ο πατέρας μου με χτυπούσε κάθε φορά που με έβλεπε να βγαίνω από την τουαλέτα με περιοδικά κηπουρικής και από τα πολλά χτυπήματα πειράχτηκε ο εγκέφαλός μου και άρχισε να μου αρέσει ο Ευαγγελάτος. Έγινε το είδωλό μου και πήρα την απόφαση μια μέρα να γίνω μεγάλη και τρανή κουράδα σαν του λόγου του.

          Όταν γεννήθηκα βγήκε πρώτα ο κώλος μου και γι’ αυτό μου βγάλανε ανάλογο όνομα: Stef-anus που αργότερα το άλλαξα σε Στέφανος.

          Στο σχολείο πήγαινα σε όλα τα παιδάκια και τους έλεγα: «Γεια, είμαι ο Στέφανος. Έχεις πολύ ωραία μαλλιά. Και εμένα μου αρέσουν τα μαλλιά. Θες να γίνεις φίλος μου; Αν θες κάνε με και add στο facebook. Επίσης, αν θες παίξε το παιχνίδι μου με τους βώλους. Επίσης, μπορείς να με βοηθήσεις σε ένα πρόβλημα που έχω; Οι αρχιδότριχές μου είναι κατσαρές. Να τις αφήσω όπως είναι ή να τις ξυρίσω;». Καθώς τους τα έλεγα όλα αυτά παρατηρούσα τις μπάλες τους που μεγάλωναν σιγά σιγά και ήταν έτοιμες να εκραγούν. Όλοι με απέρριπταν και πήγαινα στη γωνία και έκλαιγα μόνος μου για μισή ώρα. Μετά ξαναπήγαινα σε όλα τα παιδάκια που είχα πάει και τους ξαναρωτούσα. Αυτή η ιστορία επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα με διάφορες παραλλαγές.

          Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ΚΝίτες συντρόφους μου που μου έμαθαν πώς να πρήζω τις μπάλες ανθρώπων χωρίς να λέω τίποτα ουσιαστικό.

          Το ίδιο έκανα και όταν ζητούσα δουλειά ως φοιτητής. Έλεγα στους εργοδότες: «Γεια. Είμαι ο Στέφανος. Ωραία καφετέρια. Κι εμένα μου αρέσουν οι καφέδες. Θες να δουλέψω για σένα; Αν θες κάνε με και add στο facebook. Επίσης, αν θες παίξε το παιχνίδι μου ‘ποιος θα πιει περισσότερα φρέντα καπουτσίνο σε μια ώρα’. Επίσης, μπορείς να με βοηθήσεις σε ένα πρόβλημα που έχω; Έχω 5 σύκα στην αριστερή τσέπη και 2 μελιτζάνες στη δεξιά. Αν φάω τις 2 μελιτζάνες πόσα ευρώ μου μένουν;».

          Δεν το έβαλα ποτέ κάτω και συνέχισα τα ίδια σε όποια γυναίκα την έπεφτα: «Γεια. Είμαι ο Στέφανος. Ωραία πιπόχειλα. Κι εμένα μου αρέσουν οι πίπες. Θες να τα φτιάξουμε; Αν θες κάνε με και add στο facebook. Επίσης, αν θες παίξε το πουλάκι μου. Επίσης, μπορείς να με βοηθήσεις σε ένα πρόβλημα που έχω; Όταν τον παίζω να βαράω μια με το αριστερό και μια με το δεξί ή να εναλλάσσω χέρια κατά τη διάρκεια του αυνανισμού;».

          Τα ίδια είπα και σε μια συμμαθήτριά μου καμιά 20αριά φορές, αυτή αγανάκτησε και μου έλεγε να πάω να γαμήσω κανα λουλούδι που το έχω απωθημένο. Ήταν παλιοκόριτσο, παλιοχαρακτήρας, τεντιμπόισσα και φοβόμουνα μη μου ρίξει κανα ανάποδο σκαμπίλι στον πωπουδάκο μου. Έτσι, μου βγήκε μίσος για αυτήν αλλά πάντα τη γούσταρα και ας μην το παραδεχόμουν πια. Γι’ αυτό μου βγαίνει το βρίσιμο προς αυτήν, για να καλύψω τα έντονα συναισθήματά μου σε αντίθεση με το βυζί μου που δεν το καλύπτω για να φαίνεται το σκουλαρίκι που έχω στη δεξιά μου ρώγα.

          Επειδή ήμουνα πάντα στούρνος στα μαθήματα και χάρη στο πρότυπό μου τον Ευαγγελάτο, αποφάσισα να σπουδάσω δημοσιοκαφρίλα και mass πρηξοcommunication. Έπιανα όλους τους καθηγητές μετά από κάθε μάθημα και τους έλεγα: «Γεια. Είμαι ο Στέφανος. Θες να με περάσεις; Αν θες κάνε με add στο facebook και κάνε λάικ στη σελίδα μου ‘How many seconds can you discuss with Stefanos without having your balls pumping like baloons’. Επίσης, μπορείς να με βοηθήσεις σε ένα πρόβλημα που έχω; Όταν επιτέλους γίνω μεγάλος δημοσιογράφος να δουλέψω στο Τηλεάστυ ή να δημιουργήσω δικό μου κανάλι όπου θα παρουσιάζω τις ειδήσεις και θα έχω 5-6 δικές μου εκπομπές;».

Με ενδιαφέρει πολύ η τηλεόραση. Λογικό. Μόνο γλάστρες παρακολουθούν πολύ τηλεόραση κι εγώ ωσάν γνήσιος φυσιολάτρης (φετίχ δηλαδή με τις παπαρούνες – αχ, πόσο τυχερή ήταν η Παναγία που τη γκάστρωσε ο κρίνος!) επόμενο ήταν να μου αρέσει να βλέπω τη μούρη του Λιάγκα.

Έγραψα και τρία βιβλία με τίτλους:

Stefanos and the Kidia

Stefanos and the Fridia

Stefanos and the Arxidia

τα οποία δεν εκδόθηκαν ποτέ. Πήγαινα στους εκδοτικούς οίκους και τους έλεγα: «Γεια. Είμαι ο Στέφανος. Θες να εκδόσεις τα βιβλία μου; Αν θες κάνε με και add στο facebook. Επίσης, αν θες παίξε με τη νοημοσύνη σου διαβάζοντας τα βιβλία μου. Επίσης, μπορείς να με βοηθήσεις με ένα πρόβλημα που έχω; Αν δεν εκδώσεις τα βιβλία μου να πάρω σβάρνα όλους τους εκδοτικούς οίκους ή να ανοίξω μπλογκ;». Έτσι κι έγινε λοιπόν. Πήρα σβάρνα όλους τους εκδοτικούς και δε μου έκδωσε κανένας τα βιβλία μου οπότε αποφάσισα να ανοίξω ένα μπλογκ για το οποίο θα σας μιλήσω σε λίγο.

Άνοιξα επίσης ένα site με το όνομα Stefanos and the Wikipedia το οποίο μου το κλείσανε για κάτι πνευματικά δικαιώματα που δεν μου τα μάθανε ποτέ στη σχολή και δεν ξέρω τι είναι. Υποθέτω θα έχει σχέση με τη vodka αλλά δεν πίνω ποτέ μου, από αλκοόλ πίνω μόνο Amstel.

Αφού μου κλείσανε το site και με μηνύσανε, έχασα όλα τα λεφτά μου και τριγυρνούσα σα ζητιάνος στους δρόμους και έπαιρνα από πίσω έναν έναν τους περαστικούς και τους έλεγα: «Γεια. Είμαι ο Στέφανος. Θες να μου δώσεις ένα ευρώ; Επίσης, αν θες κάνε με add στο facebook και όταν ξαναβρώ σπίτι και ίντερνετ θα σε αποδεχτώ. Επίσης, αν θες παίξε το παιχνίδι μου ‘πόσα κέρματα μπορείς να χωρέσεις στο άδειο μου ποτήρι’. Επίσης, μπορείς να με βοηθήσεις σε ένα πρόβλημα που έχω; Όταν ζητάω ένα ευρώ από περαστικούς να τους λέω ότι το θέλω επειδή πεινάω ή επειδή θέλω να βάλω βενζίνη;».

Αφού είδα ότι αυτή η μέθοδος δεν έπιανε αποφάσισα να πάρω σβάρνα όλα τα σπίτια της γειτονιάς και να ρωτάω έναν έναν τα ίδια και τα ίδια επί τουλάχιστον 42 φορές μέχρι που κάποιος δεν άντεξε, μου χάρισε την περιουσία του και κλείστηκε οικειοθελώς σε τρελάδικο.

Έτσι, με αρκετά λεφτά πλέον και τσάμπα ίντερνετ που είχε βάλει αυτός, έφτιαξα το 2009 ένα μπλογκ «Stefanos and the pornidia», το οποίο άλλαξε ονομασία με τον καιρό σε «Stefanos and the media» και στο οποίο δεν έμπαινε κανείς, οπότε εγώ πήγαινα στη γωνιά μόνος μου και έκλαιγα, γυρνούσα κάθε μισή ώρα πίσω στον υπολογιστή να δω αν μου άφησε κάποιος σχόλιο, δε μου άφηνε ποτέ κανείς και γυρνούσα στη γωνιά και έκλαιγα με το ένα πόδι όρθιο μπας και αλλάξει το γούρι. Γι’ αυτό αποφάσισα να γυρίσω στα παλιά και να αρχίζω να πρήζω άλλους μπλόγκερ όπως ακριβώς έκανα και στη ζωή μου. Την ιδέα μου την έδωσε ένα τρολλ σαν αυτά του Warcraft.

Τώρα πλέον γράφω στο μπλογκ μου για θέματα της τηλεόρασης που δεν ενδιαφέρει κανέναν και δουλεύω σε ένα βενζινάδικο ως τρόμπας καθώς μια μέρα ο ιδιοκτήτης του βενζινάδικου είδε πως φούσκωνα τις μπάλες τυχαίων περαστικών στο δρόμο ενώ προσπαθούσα να προωθήσω το μπλογκ μου live και με προσέλαβε αμέσως.

Είμαι ο Στέφανος και μια μέρα θα με δείτε να λέω τις ειδήσεις παρέα με τον Ευαγγελάτο!!!!

Και σας αφιερώνω και το παρακάτω τραγούδι:

Υ.Γ.: Για το βραβείο με το ροζ αρκουδομπλιαχ που πήρα θα γράψω σε καμιά βδομάδα όταν θα καταφέρω να κάνω το αρκούδι αλκοολικό σαν τα μούτρα  μου……