ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΕΙΣ ΡΕ ΠΡΟΕΔΡΕ;

Ποτέ.

Αυτά.

Άντε, τα λέμε!

*

          Αμάν πχια με αυτά τα σέντονια. Μου έχετε φάει τη ζωή. Την ψυχή μου ολόκληρη. Πήρατε το τελευταίο τσιγάρο απ’ το πακέτο μου. Ήπιατε την τελευταία μπύρα απ’ το ψυγείο μου. Φάγατε το τελευταίο κομμάτι παστίτσιο. Περάσατε το τελευταίο boss στο doom χωρίς να τον παίξω πρώτα στον υπολογιστή μου. Όχι να τον παίξω όπως νομίζατε έκφυλα μόρια του ηλιακού συστήματος. Να παίξω τον αρχηγό εννοώ. Είναι στον υπολογιστή μου. ΤΟ ΑΠΑΙΤΩ ΑΥΤΟ! Θα σας γα........

- Πάλι εσύ εδώ;

- Τι θες ρε;

- Μου κάνεις τράκα το πισί και διώχνεις τους φανταστικοϋπέροχους αναγνώστες μου.

- Σιγά τους πολλούς. 5 γραφικούς έχεις και αυτοί σε λυπούνται και σχολιάζουν.

- Φύγε από ‘δω ρε λέμε!

          Με συγχωρείτε για αυτό. Ο άλλος μου εαυτός μου έχει φάει τη ζωή. Την ψυχή μου ολόκληρη. Πήρε το τελευταίο τσιγάρο απ’ το πακέτο μου. Ήπιε την τελευταία μπύρα απ’ το ψυγείο μου. Έφαγε το τελευταίο κομμάτι............ εκχμμμμ...... ναι......

          Αυτοί που μου λένε να σοβαρευτώ αναφέρονται στο γάμο, τα βιδεοπαιχνίδια και τη μουσική. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

ΌΧΙ!

ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ!

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

ΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ!

ΕΞΕΡΓΕΣΗ!

ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΤΟΥΦΕΚΙΑ!

ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΚΑΡΕΚΛΕΣ, ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ ΚΑΙ ΔΟΝΗΤΕΣ!

ΟΣΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩ ΕΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΕΤΕ!

          Καλά, απλώς θα αρχίσω ανάποδα.

          Μουσική. Τι μας αρέσει; Η μελωδία; Οι στίχοι; Τα αισθήματα που μας βγάζουν; Το ντάπα ντούπα; Ο Οικονομόπουλ...... χαχαχαχαχα! Για όσους συντονιστήκανε για πρώτη φορά σε αυτό το παρακμιακό ερωτικό και καρδουλοαρκουδογουτσουγούτσου μπλογκ να σας ενημερώσω ότι ακούω μέταλ. Χέβι μέταλ, θρας μέταλ, πάουερ μέταλ, ντεθ μέταλ, μέταλ με πατάτες τηγανιτές και μέταλ χωνάκι παγωτό. Αν βρισκόμασταν  στη δεκαετία του 80 ή του 90 και έλεγες ότι ακούς μέταλ σε λούζανε με αγιασμό και εμφανιζόντουσαν από σκοτεινές γωνιές οι γειτόνισσες γριές για να σου πετάξουν με μίσος σταυρούς στη μάπα επειδή η μέταλ είναι κακή μουσική, είναι του σατανά, σε κάνει πρεζάκια και κατσικομπήχτη. Υπάρχουν ακόμα τέτοιοι τύποι φυσικά αλλά είναι πλέον ελάχιστοι και πιθανότατα ψηφίζουν Σώρρα ή κάνουν λάικ στον εαυτό τους. Υπάρχει όμως ακόμα μεγάλη μερίδα κοκορέτσι ανθρώπων που σου λένε μια ατάκα του στιλ: «Μα καλά, ακόμα μέταλ ακούς; Πότε θα σοβαρευτείς;» ή «Αυτή η μουσική είναι για πιτσιρικάδες. Πώς την ακούς;».

ΑΜΑ ΕΣΕΙΣ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ ΔΕ ΝΙΩΘΕΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ DIO Ή ΤΩΝ DEATH, ΑΝ ΔΕ ΣΑΣ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ Η.... ΤΕΤΟΙΑ....Η....Η ΤΡΙΧΑ... ΑΠΟ ΤΑ ΣΟΛΟ ΤΟΥ HANGAR 18 Ή ΑΠΟ ΤΟ RIFF ΤΟΥ AFRAID TO SHOOT STRANGERS ΤΙ ΣΑΣ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΡΕ;;;;

Συγνώμη, παραφέρομαι...

          Όποτε μου κάνουν μια τέτοια καθυστερημένη ερώτηση, μετά από 3 βαθιές ανάσες που παίρνω, απλά ρωτάω «Γιατί, τι έχει η μέταλ;». Και τι μου απαντάνε συνήθως οι ηλίθιοι; «Εεεεεε, όλο ουρλιαχτά και βαβούρα είναι». Το βλέπετε ρε γελοίοι ότι δεν έχετε να πείτε τίποτα; Ποιος σας είπε ότι τα ουρλιαχτά δεν είναι γαμάτα; Ποιος σας είπε ότι η «βαβούρα» όπως τη λέτε δεν είναι γαμάτη; Αν θέλετε να ακούσετε ακουστική κιθάρα με δυόμιση νότες για να μπορέσετε να «κατανοήσετε» τη μουσική πηγαίνετε να ακούσετε Πλιάτσικα και αφήστε μας εμάς να γκαρίζουμε με την ησυχία μας καθώς χτυπάμε το διπλανό μας στο μος πιτ. Οι άλλοι δηλαδή. Εγώ γέρασα και τα θέλω τα δόντια μου, δεν είμαι για πιτ μπλιο.

          Οι ακόμα χειρότεροι ρωτάνε «Μα είναι ξένα τραγούδια. Τι καταλαβαίνεις;». Πρώτον, αν είσαι άσχετος και δεν ξέρεις αγγλικά, κάποιοι ξέρουμε, πήγαινε μάθε κι εσύ, θα κάνει καλό στη ζωή σου, θα σε κερνάνε μυζήθρα και θα μεγαλώσει το πουλί σου 3 πόντους. Και δεύτερον, υπάρχει ένα μαγικό σάιτ, δεν είναι και πολύ γνωστό, λέγεται google. Μπορείς να βρεις ότι στίχους θες, μα τη μπαναϊα (εκτός από το creating zero γαμώ το κεφάλι μου).

          Θα μπορούσα να σας πω πόσο γαμάτη είναι η μέταλ και όλους τους υπόλοιπους σας κατουράμε από ψηλά (με εξαιρέσεις βέβαια, όπως π.χ. η κλασσική και η τζαζ που τις θεωρώ τοπ μουσικά απλά για άλλα γούστα) αλλά δεν αξίζει και θα με περάσετε για εγωμανή μαλάκα ενώ δεν είμαι εγωμανής (απλά μαλάκας).

          Εν τω μεταξύ, πολλοί από αυτούς που κάνουν τέτοιες καθυστερημένες ερωτήσεις ακούνε έντεχνα ή ακόμα χειρότερα τρεντοσκυλάδικα. Γράψτε λάθος, δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Είναι μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς που λένε ότι ακούγανε μέταλ παλιά (εννοώντας 5 συγκροτήματα όλα κι όλα) και «σοβάρεψαν» τώρα και διασκεδάζουνε με τραγούδια ΠΑΣΟΚ όπως «των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλους γαλαξίες» και «τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει». Είστε η κατάντια της ανθρώπινης ψυχής! Ακόμα περιμένω ένα σοβαρό επιχείρημα γιατί η μέταλ θεωρείται μουσική για πιτσιρικάδες και όχι για 30άρηδες, 50άρηδες ή 80άρηδες.

          Θα συμφωνήσω πως ό,τι και να ακούς στα 15 σου δεν έχει σημασία γιατί ότι και να κάνεις στα 15 σου δεν έχει σημασία, είσαι νιάνιαρο και δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Ειδικά όταν ακούω για «εφηβικούς έρωτες» και αχ τι ωραία σχέση που είχαν τότε βγάζω σπυριά στη σπλήνα. Στα 15 σου δεν ξέρεις τι σου γίνεται και δεν κάθομαι να το συζητήσω μαζί σου, άσε να περάσει άλλη μια δεκαετία και ξαναμιλάμε.

         

          Όταν ανακαλύψετε τη μαγεία των στίχων και της μουσικής ξαναμιλάμε. Κατά προτίμηση με μπύρες. Κατά μεγαλύτερη προτίμηση με ένα καφάσι μπύρες. Από αυτές τις ωραίες με 10% αλκοόλ. Και ας συμφωνήσουμε έστω στα βασικά (χεχε, τα βασικά, ξέρεις εσύ), όπως ότι το painkiller και το rust in peace είναι από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών όλων των ειδών μουσικής.

Με κουράσατε, πάμε σ’ άλλο.

Βιδεοπαιχνίδια.

Αν είσαι άνω των 60 μην το διαβάσεις αυτό γιατί το πιο πιθανόν η εξοικείωσή σου με την τεχνολογία να φτάνει μέχρι την ηλεκτρική σκούπα (η οποία ως γνωστόν, σύμφωνα με άτομα ηλικίας άνω των 80 ετών, δεν κάνει την ίδια δουλειά με εκείνες τις παλιές σκούπες με τα άχυρα). Οκ, οπότε μιλάμε με άτομα νεαρά ή σχετικά νεαρά ή 60 πλας που προσπαθούν να εξελιχθούν σαν κανονικοί άνθωποι χωρίς να ουρλιάζουν ότι τα ιντερνέτς είναι του διαβόλου.

Πολλοί έχουν την ψευδαίσθηση ότι οτιδήποτε βινεοπαιχνίδι, δεν πα να είναι το σούπερ μάριο δεν πα να είναι το μόρταλ κόμπατ δεν πα να είναι το ντιβίνιτι απευθύνονται αποκλειστικά σε ηλικίες 15 και κάτω. Παραβλέπουμε τα ηλίθια συστήματα 18+ σε κάποια παιχνίδια γιατί φυσικά, κανένα 14χρονο δεν έχει παίξει μόρταλ κόμπατ όπως ακριβώς κανένα 14χρονο δε βλέπει τσόντες. Ρε μαλάκες, παλιά βλέπαμε τσόντες σε vhs που για να κρύψεις μια τέτοια κασέτα από τους γονείς σου έπρεπε να σκάψεις λάκκο σε νεκροταφείο, τώρα που είναι τα πάντα απλά δε θα βλέπουνε;

Πόσα και πόσα παιχνίδια που έπαιζα μικρός έχω ξαναπαίξει και έχω ανακαλύψει καινούρια πράματα ή κατανοώ περισσότερο το παιχνίδι. Ναι, κάποια παιχνίδια είναι απλά ή φαίνονται πολύ παιδικά αλλά εξυπηρετούν το σκοπό τους, είναι διασκεδαστικά. Περνάει η ώρα σου ευχάριστα. Ακόμα και όταν σπας το πληκτρολόγιο από τα νεύρα σου, διασκεδάζεις. Γίνεται. Υπάρχουν και άλλα. Το 10χρονο δε θα κατανοήσει ποτέ το planescape torment, το 10χρονο που δεν ξέρει αγγλικά αλλά κάνει κωλοδάχτυλο χωρίς να καταλαβαίνει ότι είναι σημαντικό το δάχτυλο αυτό γιατί χρησιμεύει αλλού (γουίνκ γουίνκ) δε θα γελάσει ιδιαίτερα με το grim fandango. Άλλα παιχνίδια σε βοηθάνε να σκέφτεσαι και να βρίσκεις λύσεις. Βάζουν το μυαλό σου να δουλεύει. Και να δείτε χαρά που έχουν μερικοί γέροι που παίζουν βιντεοπαιχνίδια επειδή τους βοηθάει να είναι το μυαλό τους σε εγρήγορση. Ωραίες οι σπαζοκεφαλιές και οι γρίφοι αλλά κάτσε φτιάξε στο syberia εκείνο το γαμημένο κοκτέιλ της άλλης της μαλακισμένης για να ξανατραγουδήσει. ΚΟΝΑΝ ΜΟΥ πόσες ώρες είχα φάει εκεί για μια τόσο απλή λύση!

Νομίζω ότι αλλάζω πολύ συχνά παραγράφους.

Δεν ξέρω.

Ίσως.

Εσείς θα μου πείτε.

Ο κύριος σκοπός των βιδεοπαιχνιδιών είναι ένας. Η διασκέδαση. «Σοβαρέψου ρε πρόεδρε, έφτασες τα άντα, ακόμα με παιχνιδάκια στον υπολογιστή ασχολ-είσαι;». Τι σας κόφτει γαμώ τον όσιο Ρίζλα τον Μπλε πως διασκεδάζει ο καθένας; Βρες κάποιο σοβαρό αρνητικό και έλα πες μου το. Ότι κράζω σ’ αυτό το ηλίθιο μπλογκ εξηγώ γιατί το κράζω. Μάλλον. Ίσως. Μέιμπι. Κάνε το ίδιο.

Και πες μου εσύ, ναι εσύ τελειωμένε οπαδέ ενός αθλητικού συλλόγου, είναι πιο ώριμο να φωνάζεις «ΔΩΣΕ ΠΑΣΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, ΠΟΥ ΣΕ ΒΡΗΚΑΜΕ ΡΕ ΠΑΛΤΟ;» για μια ομάδα που όλοι οι παίχτες και παράγοντες σε έχουν γραμμένο στα καλαμπαλίκια τους από το να ασχολείσαι με κάτι που συμμετέχεις ο ίδιος, έστω και εικονικά, και διασκεδάζεις;

«Δεν έχεις κάτι πιο σοβαρό να κάνεις;». Ε, λοιπόν, όχι, αυτή τη στιγμή η μόνη μου έγνοια είναι να ξεριζώσω την καρδιά μερικών δαιμόνων στο Doom, δεν πα να πέφτουν ναπάλμ στην αυλή μου! Searchiiiiiiiiiiiiiiiing Seek and destroy!

Και φτάσαμε (απ)αισίως στο τελευταίο θέμα. Το γάμο. Ω όσια διασημοπέρδικα με τα ιερά ουισκοπότηρά σου, πόσο πρήξιμο μπορούν να φάνε μερικοί αθώοι άγαμοι (ουχί αγάμητοι) άνθρωποι!

«Πότε θα παντρευτείς ρε πρόεδρε; Δε θέλεις να σοβαρευτείς; Θα φτάσεις πενηνταδυόμισι χιλιάδων ετών και θα μείνεις χωρίς βέρα; Δεν πρέπει να αποκαταστήσεις το κορίτσι σου; Τι θα πει ο κόσμος; Τι θα πει ο παπα-Τσιρότος και η θειά σου από την πέρα Αναγούλα που είναι με τα δυο πόδια και το ένα χέρι στον τάφο και περιμένει να σε δει ντυμένο γαμβρό; Στο τέλος θα καταλήξεις σαν αυτόν τον αχρείο τον Όσβρουρνα που τρώει νυχτερίδες!».

Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράμα στην αρχή που ακούγεται συνέχεια σαν «αστείο» (ή και όχι) και είναι εντελώς ηλίθιο. Ο γάμος δε χαλάει καμία σχέση. Ο γάμος όταν πάει σκατά από την αρχή συμβαίνουν δυο τινά. Είτε η σχέση πήγαινε έτσι κι αλλιώς για τον κάδο σκουπιδιών και το ζευγάρι για κάποιο λόγο πίστευε ότι ο γάμος θα έσωζε τη σχέση τους επειδή θα «έκανε ένα βήμα παραπάνω στη σχέση τους» (εμετός) είτε είναι από τα ζευγάρια που ο ένας ή και οι δυο από αυτούς βιαζόντουσαν να παντρευτούν, τα κανονίσανε όλα μέσα σε μισό – ένα χρόνο και αφού παντρευτήκανε λένε «εδώ είμαστε, ζμπούτσαμας τώρα, αράξαμε» χωρίς καν να έχει γνωρίσει ο ένας τον άλλον είτε αυτή η πρόταση έχει βγει τεράστια και έχει κουράσει. Φυσικά υπάρχουν και οι ακόμα χειρότεροι οι οποίοι, ενώ η σχέση τους έχει φτάσει πάτο, αποφασίζουν να κάνουν παιδί για να «καλυτερέψει». Ρε πυροβολημένα, πάτε καλά; Αφήστε το παιδί να ζήσει τη ζωή του σα σπέρμα και μην το φέρετε στον κόσμο για να καλύψετε τον εγωισμό σας. Τέλος πάντων, τα αφήνουμε αυτά, τα βάζουμε σε ένα μπαούλο, κλειδώνουμε το μπαούλο, καταπίνουμε το κλειδί και κατουράμε το μπαούλο γιατί μας έχει πιάσει κατούρημα από τις πολλές μπύρες.

Έχει πλάκα πάντως που ο καθένας νομίζει ότι θα κάνει κάτι το σούπερ ουάου και πρωτότυπο στο γάμο του προσθέτοντας μικρές, ασήμαντες και άχρηστες λεπτομέρειες όπως ξύλινα κεριά, τα λουλούδια στα βάζα να είναι από τη Σιβηρία και τα παρανυφάκια να είναι καλυμμένα με μερέντα. Αν θέλετε να κάνετε κάτι πρωτότυπο ντυθείτε πειρατές και παντρευτείτε σε πειρατικό καράβι ή ντυθείτε με κοστούμι Χαλκ και Γουόντερ Γούμαν ή ότι στον πούτσο σας έρθει, κι εσείς και οι καλεσμένοι σας, με πολιτικό γάμο τη βδομάδα των αποκριών (γιατί με θρησκευτικό μάλλον θα βγάλει καρκίνο στα μούσια ο παπάς).

ΧΑ! Οι παπάδες! Όπως λένε και 5 ψυχές «I’ve lived in filth, I’ve lived in sin and I still smell cleaner than the shit you’re in» - Iron Maiden. Ναι, τέτοιοι τύποι σας ευλογάνε.

Σύμφωνα με έρευνα που για ακόμη μια φορά την έβγαλα από τον κώλο μου ο γάμος σου μειώνει τουλάχιστον 5 χρόνια ζωής και αυτό λόγω του άγχους που αποκτάνε και οι δυο από τότε που αρχίζουν τις προετοιμασίες. Να τρέξουμε για εκκλησία, να τρέξουμε να βρούμε παπά (κατά προτίμηση όχι ιδιαίτερα περίεργο), να τρέξουμε σε όλα τα κέντρα που υπάρχουν σε απόσταση 25 χιλιομέτρων, να τρέξουμε να βρούμε νυφικό, να κάνουμε οχτακοσιασαρανταπενηνταδώδεκα πρόβες, δαχτυλίδια, στέφανα, κοστούμια, στολισμοί, παρανυφάκια, παραγαμπράκια, κρέατα, κρασιά, μαλλιά και εκείνες τις μικρές κορδελίτσες που θα μπούνε στη μέση του τραπεζιού δίπλα από το βάζο και ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ! Να βρούμε τους καλεσμένους, να καλέσουμε τις οικογένειες, τους φίλους, τους φίλους των φίλων, τους φίλους του κουμπάρου, τους γονείς των φίλων, τους φίλους των γονιών, τα αφεντικά των σκύλων που ο δικός μας σκύλος μυρίζει τον κώλο τους, τους άλλους γνωστούς των γονιών σου που δεν τους έχεις δει ποτέ στη ζωή σου αλλά είχαν καλέσει τους γονείς σου στο γάμο των παιδιών τους οπότε για κάποιο λόγο έχεις υποχρέωση (;!;!) να τους καλέσεις. Να μοιράσουμε προσκλήσεις. Αλλά πώς να είναι οι προσκλήσεις; Να έχουν ένα ποιηματάκι πολύ πρωτότυπο που κάνουν τους στίχους του Αντύπα να μοιάζουν με Ελύτη, να έχει αυτό το σχήμα, να του βάλουμε κορδελίτσα και χρυσό περίγραμμα γιατί όλοι θα κρατήσουν αυτό το απιθανομοναδικό προσκλητήριο, δεν τους πέφτει από τα χέρια απευθείας στο καλαθάκι του μπάνιου μαζί με τα σκατόχαρτα, όχι βέβαια, ποτέ, ζαμέ, θα το κρατήσουν και θα το βάλουν στο τζάκι δίπλα στην τεφροδόχο που έχουν τη γιαγιά τους.

Ο γάμος, και είστε λάθος αν διαφωνείτε, γίνεται αποκλειστικά και μόνο για τη γυναίκα. Η γυναίκα θα ξοδέψει μισό μισθό για να φτιάξει τα μαλλιά της σα λαχανόκηπο και τα νύχια της σα γερακιού. Το νυφικό πρέπει να είναι τέλειο και όλοι στο γάμο να πούνε ΟΥΑΟΥ τι υπεροχογαμάτη νύφη! Το νυφικό θα σχολιαστεί αν είναι καλό, αν της πάει, αν της τονίζει τα βυζά ή την κωλάθρα της, οι στολισμοί και τα λουλουδάκια είναι ντεκόρ που θα μπορούσες να βρεις σε γυναικείο δωμάτιο αλλά ποτέ σε αντρικό, τη νύφη θα προσέξουν μόνο, η νύφη είναι που καταφτάνει τελευταία στην πίστα της κρεμάλας σαν άλλο τελευταίο μπουζουκοόνομα, για τη γυναίκα θα μπει ερωτικό τραγούδι να χορέψουνε, για τη γυναίκα θα γεμίσει ο τόπος μπαλονάκια και καρδούλες. Ο άντρας το μόνο που θα κάνει θα είναι να πάρει ακριβό κοστούμι (που βρίσκεις ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο με το ¼ της τιμής αλλά «δεν είναι μάρκας», άντε και να ξυρίσει τα μούσια του να μη μοιάζει με όρθιος τράγος. Και αν είστε άντρας και μου πείτε «έλα ρε πρόεδρε, κι εμένα μ’ αρέσανε αυτά, κι εγώ τα ήθελα», μια ερώτηση θέλω να μου απαντήσετε μόνο:  Όταν σε ευνοχίσανε πονούσε;

Σοβαρότατο πράγμα ο γάμος, ειδικά στο κέντρο. Παραδοσιακά τραγούδια, οι απαραίτητοι χοροί για τη νύφη, ζεϊμπέκικα από το γαμβρό για να δείξει πόσο μάγκας και νταής είναι (ενώ η παντόφλα πήρε απλά αναβολή για το κιτς σόου που ονομάζουν γάμος), τρεντοσκυλάδικα, νησιώτικα, χαουζοτρανσομουσική, ζάντα ο γαμπρός και οι φίλοι του, φωνάζει η νύφη, κλαίνε τα παρανυφάκια, μπαλαματιάζεται η κουμπάρα με τον πεθερό και τσακώνονται 5 μεθυσμένοι για το αν πέθανε ο Έλβις ή όχι.

«Και τι θα πει ο κόσμος πρόεδρε που θα μείνεις έτσι;» ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΟΥ τι θα πει ο κόσμος! Αν θέλει ας (ξανα)παντρευτεί ο ίδιος. Γιατί αρέσει στον κόσμο τόσο πολύ να επαναλαμβάνει με την πρώτη ευκαιρία πότε θα παντρευτείτε και πόσο ωραία και διαφορετική είναι η ζωή με το γάμο; Και δε σταματάνε μόνο εκεί οι καριόληδες. Συνεχίζουνε. Πότε θα παντρευτείτε; Πότε θα κάνετε παιδάκι (μετάφραση: πότε θα χύσεις μέσα ρε μαλάκα); Πότε θα κάνετε δεύτερο παιδάκι; Γιατί δε βρίσκεις μια καλύτερη δουλειά (μετάφραση: γλύψε κανα κωλαράκι να μπεις στο δημόσιο); Δε θα το στείλεις το παιδί σου σε καμιά σοβαρή σχολή; Τι νομίζεις ότι θα κάνει στη σχολή μαγειρικής; Πότε θα παντρευτεί ο γιος σου; Εσύ δε θες να δεις εγγονάκια; Πώς θα συνεχιστεί το επίθετό σου κύριε Χατζημπαρμπουτσιμπούκογλέ μου; Δεν πρέπει να κανονίσεις στο παιδί σου μια σοβαρή δουλειά σαν τη δική σου; Πότε θα πάθεις ανακοπή; Πότε θα σε θάψουμε; Πότε ΔΙΑΟΛΕ;;;;;;;

Δεν παντρεύεται ο κόσμος ούτε οι φίλοι σας ούτε οι γείτονές σας ούτε οι γονείς σας. Κανονίστε τη ζωή σας και μην ακούτε τους άλλους. Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον πιθηκοπλανήτη που ζούμε είναι ΗΛΙΘΙΟΙ!

«Και τι πρόβλημα έχεις ρε μαλάκα που παντρεύεται ο κόσμος;». Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Ούτε μισό. Ας κάνει ότι θέλει, δε θα μπω εγώ δονητής στον κώλο τους. ΕΜΕΝΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΠΡΗΖΕΤΕ ΤΙΣ ΜΠΑΛΕΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΑΓΟΡΑΖΩ 5 ΤΖΙΝ ΕΠΕΙΔΗ ΣΚΙΖΟΝΤΑΙ;

ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΠΙΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!

Μου λένε ώρες ώρες ότι δεν είμαι σοβαρός λόγω συμπεριφοράς ή συζήτησης. Ντάξει, δε θα αρχίσω να χτυπάω κουδούνια αγνώστων και να τρέχω στο δρόμο σαν ηλίθιος (χμμμμμ, πολλά χρόνια έχω να το κάνω, χμμμμ...) αλλά άμα είναι να μοιάζω με αυτούς τους πλούσιους παντρεμένους στις ταινίες που διαδραματίζονται το 1920, με το πούρο μου, το μουστάκι μου και το μπράντυ μου να μιλάω για πολιτικά και επενδυτικές κινήσεις καλύτερα να περιγράφω επί 10 λεπτά πως έψαχνα τα κλειδιά μου να ανοίξω την εξώπορτα ενώ ήμουν ήδη μεθυσμένος και με ένα Ιωάννη Περπατητή ανά χείρας. Και οι συζητήσεις σε ποσοστό 95% δεν πρέπει να είναι σοβαρές γιατί αλλιώς δεν έχεις καλή ζωή, λυπάμαι που σε απαγοητεύω. Και, αναφέρομαι στις γυναίκες τώρα, το αν σκέφτεται να αποκτήσει παιδί η γειτόνισσα ή τι ρούχα αγοράσατε το πρωί από τα Ζαρομπέρσκα ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ είναι σοβαρή συζήτηση. Οποιοσδήποτε χλευασμός για το οτιδήποτε είναι δεκτός και ενίοτε απαραίτητος. Ευχαριστώ!

Ας δούμε όμως τι κάνουν ή τι λένε αυτοί που μου λένε ή μου έχουν πει ανα καιρούς να σοβαρευτώ:

• Παρακολουθούνε Βόις και Ράιζινγκ Σταρ.

• Κάποιοι ψηφίζουν κιόλας μην τυχόν και δε βγει η ταλεντάρα που σταμπάρανε πρώτη!

• Είναι ανίκανοι να μαγειρέψουν μια μακαρονάδα ή να τηγανίσουν ένα αυγό. Και θέλουν παιδιά! Κανονικά θα έπρεπε να ψηφιστεί νόμος που να απαγορεύει σε κάποιον να γίνει γονιός αν δεν έχει πιστοποιητικό ότι ξέρει να μαγειρεύει 5 πράματα. Και αν κάποιος γίνει τότε θα έπρεπε να του αφαιρείται η κηδεμονία και τον βάζουν σε καταναγκαστικά έργα να ακούει Νίκελμπακ επί 4 ώρες καθημερινά μέχρι το παιδί να καπνίσει το πρώτο του τσιγάρο ή να πάρει την πρώτη δόση ηρωίνης, δεν ξέρω, βαριέμαι να σκέφτομαι τώρα.

• Όταν κάποιος-α, κυρίως κάποια, ανύπαντρη κρατάει ένα παιδί, κάποιος «σοβαρός» θα πεταχτεί και θα πει «Σου πάει το παιδί! Να κάνεις κι εσύ ένα!». Και τι είναι το παιδί ρε μαλάκα για να της πάει; Σκουλαρίκι στο βυζί;

• Στον ελεύθερό τους χρόνο ανοίγουν το χαζοκούτι με την πρώτη ευκαιρία για να δούνε μεσημεριανάδικο, ελληνική «δραματικοερωτική» σειρά, τούρκικο ή για χιλιοστή δεκαπεντοεκατοεφτακοσιοστή φορά το καφέ της Χαράς.

• Βλέπουν μπάλα και στεναχωριούνται όταν η ομάδα «τους» δεν πάει καλά.

• Κόβουν τις συναναστροφές με άγαμους όταν παντρεύονται γιατί δεν έχουν ωριμάσει αρκετά να πάνε τη σχέση τους ένα βήμα παραπέρα όπως οι ίδιοι.

• Κόβουν τα ξύδια και τα μεθύσια όταν παντρεύονται.

• Πηγαίνουν σε ταβέρνες με άλλα ζευγάρια και το κάθε ζευγάρι με το δικό του αμάξι παρόλο που πηγαίνουν και γυρνάνε όλοι μαζί.

• Σου λένε ότι όλοι οι πολιτικοί είναι για μακρύ, μαύρο πέος ενώ δέκα χρόνια πριν έγλειφαν πατούσες για να βρούνε μια θέση στο δήμο.

• Τρώνε πιτόγυρο με μαχαιροπίρουνο.

• Σου λένε τι μαλακίες κάθεσαι και διαβάζεις όταν βλέπουν τον Λάβκραφτ σπίτι σου ενώ οι ίδιοι διαβάζουν άρλεκιν και «ανεβαστικά» βιβλία όπως «Πώς να ανέβει η ψυχολογία σας με 7 απλά τρικ».

• Δεν «κατανοούν» τα μαθηματικά.

• Αποφασίζουν ότι θα είναι εξαιρετικά καλή ιδέα να αποκτήσουν δεύτερο παιδάκι ενώ ο ανήρ είναι πιτσοκουτάς με 500 ευρά μικτά και η γυνή 4ωρο λάντζα σε κομμωτήριο παπαγάλων.

• Γράφουν σοβαρά στα γκρουπ των μανάδων (αυτά που λοιδορεί η Χρυσή Μούτζα).

• Πίνουν φραπελιές, αγιασμούς, ραντίζουν το πουλί τους με κάποιο «άγιο» νερό, θεωρούν τον καρκίνο φυτευτό από τους Ιλλουμινάτι και μόλις ανεβάσουν 37 πυρετό τρέχουν στο νοσοκομείο.

• Μιλάνε σοβαρά για μαλλιά και για νύχια.

• Φωνάζουν «ΟΠΑΛΑΚΙΑ» μόλις κάθονται σε καρέκλα.

• Βάζουν συνέχεια εισαγωγικά « » στα καθυστερημένα κείμενα που γράφουν στο μπλογκ τους........................ OH WAIT!